Afscheid van 4 wethouders - 2010
Foto's -> Geschiedenis -> Burgemeester en Bestuurders
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Jan van Zanen, burgemeester van Amstelveen neemt afscheid van 'zijn' wethouders
Jan van Zanen, burgemeester van Amstelveen neemt afscheid van 'zijn' wethouders
Op dinsdag 27 april 2010 hebben vier wethouders afscheid genomen van collega's en bewoners van Amstelveen in de foyer van het raadhuis. Burgemeester Jan van Zanen begeleidde de ceremonie, waar honderden Amstelveners aan deelnamen.
In de foyer was het erg warm en druk, wat de mensen niet weerhield om in de rij te staan bij elke wethouder, om de hand te schudden, een cadeautje te overhandigen en even bij te praten. Voor alle vier afzwaaiende wethouders, eindigde met deze bijna feestelijke ceremonie, een drukke periode in de politieke arena van Amstelveen.
Burgemeester Jan van Zanen hield zijn toespraak:
Geachte dames en heren, familie, vrienden, relaties, collega’s uit de regio en andere genodigden,
Het is zover. Namen we medio vorige maand afscheid van de vorige gemeenteraad, vandaag nemen we afscheid van vier zeer gewaardeerde wethouders. Samen met wethouder Groot en gemeentesecretaris Schurink collega’s in het college van B&W.
Afscheid nemen is nooit leuk – laat ik dat voorop stellen. We hebben vier jaar lang op allerlei manieren met elkaar samengewerkt. Ze hebben de afgelopen jaren keihard gewerkt aan de realisatie van de doelen die ze zich hadden gesteld. Het zijn vier persoonlijkheden, met vier uiteenlopende bestuursstijlen. Zij dienden de afgelopen vier jaar de publieke zaak.
In ingewikkelde omstandigheden. In het begin hadden college en raad de wind mee. Er kon fiks worden geïnvesteerd in de fysieke en sociale infrastructuur. In de tweede helft van de periode trad financieel-economische tegenwind op. Dan het roer recht houden is een prestatie van formaat. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. In dit verband gaat mijn dank ook uit aan de aanwezige echtgenote’s Gerjoke, Lija en Ciska (en de kinderen van de wethouders).
Zij hebben een kadootje verdiend. Dat kadootje krijgen ze: Een bijdrage aan de Amstelveense gehandicapte breedtesporters. Zeer verdiend… Graag spreek ik alle wethouders kort persoonlijk toe. Ik begin met Dolf, mijn buurman.
Levenservaren- en wijs, rustig en professioneel. Humorvol. Sociaal bewogen. PvdA-wethouder. ‘Een arbeider in de kern’? Meer dan dat. Bewondering verdient het hoe snel jij je alle dossiers – als opvolger van de tussentijds teruggetreden wethouder Tan - hebt eigen gemaakt en een paar lastige zaken met alle geduld tot een goed einde hebt gebracht. Onderwijs, Welzijn. Jeugd. Volksgezondheid. En laatstelijk de sport.
Dolf, dit afscheid lijkt gepland samen te vallen met je 60ste verjaardag die we vorige week vierden, maar dat is uiteraard toeval. Bovendien, met 60 heb je nog heel wat mooie jaren te gaan en die gun ik je van harte.
En dan Frans. Ken hem uit mijn studententijd. Wij waren beiden actief binnen de VUSO. Onverstoorbaar als geen ander. Flegmatiek op het eerste gezicht, maar met oog voor het detail èn met vlijmscherpe ironie. Zijn welkomstwoorden op dinsdagmorgen brachten mij soms tot stilzwijgen.
Je hebt als wethouder van VVD de deregulering voortvarend ter hand genomen. Het aantal verordening heb je teruggebracht van 166 naar 73. De versoepeling van de welstand ingrijpend aangepakt. Je hebt de digitale dienstverlening aanzienlijk versterkt en je hebt je met ontstellend veel plezier je ingezet voor de tweede liefde van je leven – naast Lija en je kinderen – de cultuur in Amstelveen.
Dan, Remco. De man die ontzettend humeurig kon zijn. Die leerde om van doseren naar doceren te gaan in zijn werk. Van journalist tot sociaal-democratisch stadsbestuurder werd. Die de portefeuille van zijn leven beheerde. Die eindelijk zijn grote uitdaging: het dossier wonen, zelf kon aanpakken. En met wat een inzet en voortvarendheid heb je dat gedaan Remco. Ik geloof dat je wel 14 eerste-palen hebt geslagen – doet u hem dat maar eens na.
Je kunt met recht trots zijn op alles wat je hebt bereikt in de sector betaalbaar wonen: de starterslening en sociale woningbouw. En natuurlijk het A9 project dat mede dankzij jouw inzet van de grond is gekomen. Daarnaast heb je je ook ingezet om mee te helpen dat Zorgvlied in oude, rijke luister bleef behouden. Remco, ook jij hebt een steen verlegd.
Dan kom ik toe aan de ‘laatste’, Joss. Joss is ongetwijfeld de beste geklede vrouw van het raadhuis van de afgelopen vier jaar. Van top tot teen. Behept een haarfijn politiek gevoel. Wat leeft in Amstelveen? Eenvoudig, bescheiden en gewoon aardig. Een echte Amstelveense liberaal.
Het is je gelukt om een doorstart te maken met de N201. Het groen in Amstelveen te behouden en verbeteren. En het is je gelukt om de sport in Amstelveen op een hoger plan te krijgen. Joss, sport en jij zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En dan je rol als loco-burgemeester. Als jij loco was, gebeurde er altijd wel iets. Gelukkig deed je dat met verve. En met nuchtere vanzelfsprekendheid. Een geruststellende gedachte.
Joss, je hebt bijna 20 jaar van je leven aan de politiek gewijd. Jouw inzet heeft de gemeenteraad op 3 februari – in unanimiteit - doen besluiten jou de Zilveren Legpenning van de gemeente toe te kennen.
Van harte gefeliciteerd.
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Joss Tabak krijgt van Jan van Zanen, de Zilveren legpenning van de Gemeente Amstelveen overhandigd
Als eerste werd van Joss Tabak (VVD) afscheid genomen en ze kreeg de Zilveren legpenning van de Gemeente Amstelveen overhandigd van de burgemeester. De zilveren legpenning wordt door de gemeenteraad in een besloten vergadering op voorstel van het college in overleg met de fractievoorzitters toegekend aan personen, die zich bijzonder verdienstelijk hebben gemaakt jegens de gemeente en/of Amstelveense samenleving en de naam van Amstelveen naar buiten toe hebben uitgedragen.
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Joss Tabak tijdens haar afscheidspeech
Joss Tabak was volledig overdonderd met de toekenning van deze prachtige Zilveren legpenning. In haar afscheidswoorden benoemde zij veel voorvallen die zij had meegemaakt en gaf toen het woord aan Remco Pols.
Remco Pols (PvdA) vertelde in zijn toespraak:
“Afgelopen zondag nam Wouter Bos in Nijmegen afscheid als leider van de PvdA. Hij refereerde aan de vele reacties die hij in de afgelopen weken kreeg. Zeer ontroerend, zei hij, was die van Marco Pastors van Leefbaar Rotterdam. Marco liet Wouter weten: Als ik had moeten kiezen tussen de PvdA en mijn gezin, had ik ook voor mijn gezin gekozen...
Dames en heren, Ik ga mij hier niet vergelijken met Wouter Bos. Ik heb bijvoorbeeld niet zelf voor mijn gezin gekozen. Dat hebben hier in Amstelveen CDA en VVD gedaan. Maar net als Wouter, zaterdag prijs ik mijzelf gelukkig.
Ik sta hier met een lach, zei Wouter, Met opgeheven hoofd; Ik heb er zelf voor gekozen; Het gaat weer goed met de PvdA. En ik heb zelf een opvolger aangewezen. Aldus Wouter. Hoe is dat, vandaag, voor mij? Ik sta hier met een lach.
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Remco Pols tijdens zijn afscheidspeech
Echt waar. De pijn van het moment dat je het beseft, ligt al weer weken achter mij. Ik ben een optimistisch mens, ik kijk altijd vooruit. En laten we wel wezen: het is een wereldbaan, wethouder, maar er zijn ook schaduwkanten. De belasting van je privéleven (het gezin!), de eenzaamheid, de frustraties… Gerjoke zei het maanden geleden al, nog voor de verkiezingen: er zijn ook veel momenten geweest dat het helemaal niet leuk was!
En als je dan met dit weer even bij mag komen, er zijn echt ergere dingen dan dat! Ik sta hier met opgeheven hoofd. Afscheid nemen is ook leuk. Het is het moment waarop je zelf even de tijd kunt nemen om stil te staan te staan bij wat je hebt bereikt. En waarop anderen dat doen. Ik heb veel complimenten gekregen, en ik zeg eerlijk: dat doet goed. Ik heb er NIET zelf voor gekozen.
Tja, zo is het wel. Als het aan mij had gelegen, was ik nog even doorgegaan. Het was een nieuwe wereld, vier jaar geleden. Het was ontzettend wennen. Op de redactie van Trouw vergaderden we s’ochtends staande, s’avonds moest er immers weer een krant zijn. Nee dan de procedures van de gemeentelijke overheid!
Maar ik ben er aan gewend geraakt, en heb het zelfs leren waarderen. Vooral dat grote verschil met de journalistiek: dat je uiteindelijk werkelijk iets bijdraagt aan de ontwikkeling van de maatschappij. In de krant wordt een dag later de vis verpakt. Maar in die Startkoopwoningen in Westwijk, daar wonen nu jonge stellen.
Ik kom op Wouters vierde punt. Ik kan moeilijk beweren dat het weer goed gaat met de PvdA in Amstelveen. Drie zetels verlies en oppositie. Maar we hebben sinds jaren niet zo enthousiast campagne gevoerd, we hebben een hartstikke leuke club nieuwe mensen. En met Job straks in Den Haag aan het roer gaan we er ook in Amstelveen tegenaan.
Ik denk wel dat ik kan zeggen dat ik iets heb bijgedragen aan de politiek in Amstelveen. Dat vergt enige uitleg. Ik kwam hier ooit naar toe omdat het hier zo mooi wonen is, en zo lekker dicht bij Amsterdam. Een half uur fietsen van het Leidseplein. Zoals zo velen. Maar toen ik politiek actief werd, merkte ik dat een deel van de Amstelveense politieke elite daar anders over denkt. Mooi wonen: ja. Maar Amsterdam: nee. In de Amstelveense politiek floreert nog altijd het wantrouwen tegen de grote buur, een Calimerogevoel dat zich uit in een defensieve, van de regio afgekeerde houding.
Ik heb me daar eerst over verbaasd, en later van gedistantieerd. Ik ben inwoner van wat we tegenwoordig noemen de Metropool Amsterdam. Een krachtige Metropool is mijn belang als inwoner. Die houding heb ik ook ingenomen, en waar mogelijk uitgedragen, als bestuurder.
Ik was daarin niet de enige, en al helemaal niet de eerste, maar ik heb vanuit mijn positie wel steeds meer ruimte voor de regionale invalshoek gevraagd en gekregen. Ik vind dat vanzelfsprekend, maar het heeft ook nog eens resultaat gehad, durf ik hier te stellen.
We hadden anders de afgelopen jaren nooit zo goed gescoord in het dossier Schiphol, om dat toch even te noemen. En er was nog veel meer voor nodig, maar zonder een positieve, open, zelfbewuste en op het belang van de regio gerichte opstelling hadden wij die tunnel voor de A9 nooit gehad.
Ik heb ook NIET zelf een opvolger aangewezen. Maar wat dacht u van deze: Herbert Raat, John Levie en Jan-Willem Groot, hoe gelukkig kan een vertrekkend wethouder zijn, ik heb niet één opvolger, ik heb er drie. Herbert gaat de A9 trekken, John gaat de ruimtelijke ordening en alle grote bouwprojecten doen, en Jan-Willem heeft het op zich genomen om een nieuwe Woonvisie voor Amstelveen te schrijven. Donderdag hebben we een overdracht, ik wens ze alle succes!
Tot slot. Maak het niet te lang, zei Jan van Zanen. Hij kent me. Er zijn veel momenten geweest dat het helemaal niet leuk was, citeerde ik Gerjoke. Maar er waren ook veel momenten dat ik met volle teugen genoot. Bijvoorbeeld in de contacten met u, de externe relaties. Het was soms intensief, soms niet. Het was soms heftig en soms ook niet. Maar het was altijd gericht op de inhoud, en daar gaat het om. Ik ga weg, als wethouder, u blijft. Ik hoop dat we elkaar blijven treffen.
Dank u wel.
Daarna mocht Frans Hellendall (VVD) naar de microfoon komen en hij vertelde in zijn toespraak:
Geachte Dames en Heren,
Wie had dat kunnen denken? Dat toen ik als 13-jarige scholier naar Amstelveen verhuisde, ik hier nog eens wethouder zou worden? Dat mijn maatjes uit de studentenpolitiek respectievelijk Kamerlid, staatssecretaris, burgemeester van Amstelveen en minister-president zouden worden?
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Frans Hellendall neemt afscheid van zijn college collega's en raadsleden
Dat ik bezoek zou krijgen van een staatssecretaris die uitleg over deregulering wilde? Dat een minister van Financiën mij zou bedreigen met een Koninklijk Besluit? Dat cultuur heel belangrijk zou worden in mijn leven, onder andere door een zangeres te trouwen? Nee, dat had ik toen niet kunnen bedenken.
Een wethouder maakt zeker van alles mee. Gegoochel met miljoenen, mondige burgers op het spreekuur, achterkanten van huizen welstandsvrij, een bomvol stadspleinfestival, onderonsjes met de burgemeester. Ik weet nog niet hoe het verder gaat. Het leven blijft verrassen. Het is een feit, dat Amstelveen de afgelopen vier jaar er op is vooruit gegaan. Op heel veel terreinen zijn belangrijke resultaten geboekt. Als ik hier een rijtje zou opnoemen doe ik onderwerpen te kort. Dat Amstelveen het goed doet blijkt uit onze hoge noteringen in alle landelijke ranglijsten. Op steeds meer terreinen is Amstelveen ook voorbeeldgemeente. Onze burgers profiteren van die hoge kwaliteit.
Ik ben er trots op dat ik daar mijn steentje aan heb mogen bijdragen. Om samen met onze ambtenaren en met het college van B en W te werken aan een vitaal, prettig en mooi Amstelveen. En natuurlijk met de Amstelveense instellingen, in mijn geval de culturele instellingen. De Amstelveense cultuur heeft ook zijn invloed op mij gehad. Ik ben in aanraking gekomen met hele bijzondere mensen, die hele bijzondere dingen doen en maken. Een verrijking.
Gelukkig hoef ik dat als burger niet te missen, want ons cultuuraanbod is er voor alle Amstelveners. Dank u wel, voor het meebeleven en uw steun de afgelopen jaren.
Als laatste sprak Dolf Veenboer (PvdA) de volgende woorden uit:
“Ik zou kunnen beginnen met de reclametekst: het waren twee fantastische dagen. Maar er is wel iets meer van te zeggen. In maart 2008 ben ik begonnen als opvolger van Yeter (Tan) die als wethouder terugtrad.
Je kunt dan twee dingen doen: tot de verkiezingen twee jaar op de winkel passen of zorgen dat je in die twee jaar een aantal zaken voor de stad goed regelt. Dat tweede ligt ook beter in mijn karakter. Een aantal zaken zal ik kort naar voren halen waarin ik mijn energie gestoken heb.
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Dolf Veenboer tijdens zijn afscheidstoespraak
Mijn wens om de bouw van de scholen in Amstelveen te versnellen, zelfs in tijden van financiële krapte. Ik ben blij, dat ik begin dit jaar een harde planning voor de bouw van alle geplande scholen in de komende 4 jaar heb vastgelegd en gecommuniceerd met de schoolbesturen en ouders/leerlingen.
Al snel na mijn start als wethouder ben ik geconfronteerd met de noodzaak aandacht te geven aan de vastgelopen verzelfstandiging van het Amstelveen College. Ook dat is dit jaar afgesloten met een verzelfstandiging en een grote voortgang van de nieuwbouw van de school.
Als derde wil ik benadrukken dat er een grote taak lag op het gebied van het jongerenbeleid en het onderdeel jeugd en veiligheid. Er is een centrum voor jeugd en gezin gekomen en op het gebied van veiligheid is er een opvulling gekomen tussen het preventieve werk van het jongerenwerk en het repressieve taak van de politie met naast het gemeentelijke bikerteam ook te starten met straatcoaches en gezinsbezoekers.
Een succesvol jeugd en veiligheidsbeleid kan alleen maar slagen met een continue zoeken van de balans tussen repressief en preventieve maatregelen. Samen met de burgemeesteer is hier veel energie in gaan zitten en zoals onlangs bekend is gemaakt niet zonder succes. Er is een voorzichtige tendensomslag waarneembaar van minder overlast en minder jongeren in probleemgroepen. Hopelijk kent dit beid een vervolg in de komende jaren anders vervallen we weer in de oude fouten.
Als vierde kan ik nog wijzen op de inspanningen om te komen tot gezondheidscentra in Amstelveen. Dat bleek soms verre van eenvoudig. Soms wilden de artsen niet samenwerken en wanneer de samenwerking er wel was bleek het soms moeilijk een centrum op te richten. Het voorbeeld van de wijk Groenenlaan is misschien wel typerend. Daar moesten alle huisartsen uit hun huidige huisvesting en bleek als enige mogelijke plek voor een nieuw centrum de Maritsa.
Als wethouder wordt je dan tot je verrassing geconfronteerd met een klein groepje tegenstanders die bereid zijn om via schelden op huisartsen en op mij hun gelijk te halen. Je ziet dat sommige partijen in de raad dan snel van mening veranderen en de kleine groep gaan steunen. Alleen met je rug recht houden lukt het je vol te houden. Ik hoop dat dit ook de komende tijd zal gebeuren Ik kan hier nog vele andere zaken naar voren halen maar deze zijn het duidelijkst als illustratie. Als afsluiting nog een meer persoonlijk woord.
Het is altijd afwachten, hoe je je als wethouder kan manifesteren en handhaven. Ik gaf net aan, dat dat soms moeilijk kan zijn. De moderne samenleving laat een sterke neiging zien bij een kleine groep burgers om met geoorloofde en soms met niet-geoorloofde middelen het individuele belang te laten prefereren. “ wethouder, ik heb in Amsterdam mijn huisarts dus kan het mij niet schelen wanneer ze hier allemaal weggaan”. Het zuur is daar vaak heel groot. Maar besef dat het slechts een kleine minderheid is en het allergrootste deel van Amstelveen zeer sociaal staat tegenover deze zaken.
Kortom de functie van wethouder is voor 99% zeer boeiend, zeer leerzaam, zeer leuk: je kan wat betekenen voor je stad ; maar ook wel voor 1% een rotvak. U begrijpt dat die 99% mijn humeur bepaald heeft en die 1% stap je vlug overheen.
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
De aanwezigen luisteren naar de toespraken
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Er zijn een paar emotionele momenten in de foyer
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Vele nieuwe raadsleden hebben de afscheidsceremonie bezocht
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Rien Alink (l), raadslid voor de D66 tussen de mensen
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Frans Hellendall neemt samen met zijn vrouw Lija afscheid van alle kennissen en contacten
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Joss Tabak in gesprek met de heer Pijnenborg oud-raadslid van BBA
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Dolf Veenboer in gesprek met nieuwe en oude PvdA collega's
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Remco Pols in gesprek met oud-gedeputeerde Cornelis Mooij (Verkeer en Vervoer) van de provincie Noord-Holland
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Burgemeester Jan van Zanen in gesprek met John Levie (BBA) kandidaat wethouder en kunstenaar Norman Roemer
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Harrie Pijnenborg in gesprek met wethouder Dolf Veenboer
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Joss Tabak praat even bij met de raadsleden Marga van Herteryck (CDA) en Dorien Mijksenaar (GL)
Na al deze woorden werd er langzaam maar zeker door en van iedereen afscheid genomen en keerde men huiswaarts. Het was een mooie en toch ook ‘vreemde’ avond, want deze vier bekende gezichten zien we niet meer terug in hun functie bij een cultureel evenement, een paal slaan of de opening van de een of andere instelling.
Amstelveenweb dankt u allen voor uw plezierige samenwerking en bijdrage aan de website Amstelveenweb.com. Het ga u goed en tot ziens!
In de foyer was het erg warm en druk, wat de mensen niet weerhield om in de rij te staan bij elke wethouder, om de hand te schudden, een cadeautje te overhandigen en even bij te praten. Voor alle vier afzwaaiende wethouders, eindigde met deze bijna feestelijke ceremonie, een drukke periode in de politieke arena van Amstelveen.
Burgemeester Jan van Zanen hield zijn toespraak:
Geachte dames en heren, familie, vrienden, relaties, collega’s uit de regio en andere genodigden,
Het is zover. Namen we medio vorige maand afscheid van de vorige gemeenteraad, vandaag nemen we afscheid van vier zeer gewaardeerde wethouders. Samen met wethouder Groot en gemeentesecretaris Schurink collega’s in het college van B&W.
Afscheid nemen is nooit leuk – laat ik dat voorop stellen. We hebben vier jaar lang op allerlei manieren met elkaar samengewerkt. Ze hebben de afgelopen jaren keihard gewerkt aan de realisatie van de doelen die ze zich hadden gesteld. Het zijn vier persoonlijkheden, met vier uiteenlopende bestuursstijlen. Zij dienden de afgelopen vier jaar de publieke zaak.
In ingewikkelde omstandigheden. In het begin hadden college en raad de wind mee. Er kon fiks worden geïnvesteerd in de fysieke en sociale infrastructuur. In de tweede helft van de periode trad financieel-economische tegenwind op. Dan het roer recht houden is een prestatie van formaat. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. In dit verband gaat mijn dank ook uit aan de aanwezige echtgenote’s Gerjoke, Lija en Ciska (en de kinderen van de wethouders).
Zij hebben een kadootje verdiend. Dat kadootje krijgen ze: Een bijdrage aan de Amstelveense gehandicapte breedtesporters. Zeer verdiend… Graag spreek ik alle wethouders kort persoonlijk toe. Ik begin met Dolf, mijn buurman.
Levenservaren- en wijs, rustig en professioneel. Humorvol. Sociaal bewogen. PvdA-wethouder. ‘Een arbeider in de kern’? Meer dan dat. Bewondering verdient het hoe snel jij je alle dossiers – als opvolger van de tussentijds teruggetreden wethouder Tan - hebt eigen gemaakt en een paar lastige zaken met alle geduld tot een goed einde hebt gebracht. Onderwijs, Welzijn. Jeugd. Volksgezondheid. En laatstelijk de sport.
Dolf, dit afscheid lijkt gepland samen te vallen met je 60ste verjaardag die we vorige week vierden, maar dat is uiteraard toeval. Bovendien, met 60 heb je nog heel wat mooie jaren te gaan en die gun ik je van harte.
En dan Frans. Ken hem uit mijn studententijd. Wij waren beiden actief binnen de VUSO. Onverstoorbaar als geen ander. Flegmatiek op het eerste gezicht, maar met oog voor het detail èn met vlijmscherpe ironie. Zijn welkomstwoorden op dinsdagmorgen brachten mij soms tot stilzwijgen.
Je hebt als wethouder van VVD de deregulering voortvarend ter hand genomen. Het aantal verordening heb je teruggebracht van 166 naar 73. De versoepeling van de welstand ingrijpend aangepakt. Je hebt de digitale dienstverlening aanzienlijk versterkt en je hebt je met ontstellend veel plezier je ingezet voor de tweede liefde van je leven – naast Lija en je kinderen – de cultuur in Amstelveen.
Dan, Remco. De man die ontzettend humeurig kon zijn. Die leerde om van doseren naar doceren te gaan in zijn werk. Van journalist tot sociaal-democratisch stadsbestuurder werd. Die de portefeuille van zijn leven beheerde. Die eindelijk zijn grote uitdaging: het dossier wonen, zelf kon aanpakken. En met wat een inzet en voortvarendheid heb je dat gedaan Remco. Ik geloof dat je wel 14 eerste-palen hebt geslagen – doet u hem dat maar eens na.
Je kunt met recht trots zijn op alles wat je hebt bereikt in de sector betaalbaar wonen: de starterslening en sociale woningbouw. En natuurlijk het A9 project dat mede dankzij jouw inzet van de grond is gekomen. Daarnaast heb je je ook ingezet om mee te helpen dat Zorgvlied in oude, rijke luister bleef behouden. Remco, ook jij hebt een steen verlegd.
Dan kom ik toe aan de ‘laatste’, Joss. Joss is ongetwijfeld de beste geklede vrouw van het raadhuis van de afgelopen vier jaar. Van top tot teen. Behept een haarfijn politiek gevoel. Wat leeft in Amstelveen? Eenvoudig, bescheiden en gewoon aardig. Een echte Amstelveense liberaal.
Het is je gelukt om een doorstart te maken met de N201. Het groen in Amstelveen te behouden en verbeteren. En het is je gelukt om de sport in Amstelveen op een hoger plan te krijgen. Joss, sport en jij zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En dan je rol als loco-burgemeester. Als jij loco was, gebeurde er altijd wel iets. Gelukkig deed je dat met verve. En met nuchtere vanzelfsprekendheid. Een geruststellende gedachte.
Joss, je hebt bijna 20 jaar van je leven aan de politiek gewijd. Jouw inzet heeft de gemeenteraad op 3 februari – in unanimiteit - doen besluiten jou de Zilveren Legpenning van de gemeente toe te kennen.
Van harte gefeliciteerd.
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Joss Tabak krijgt van Jan van Zanen, de Zilveren legpenning van de Gemeente Amstelveen overhandigd
Als eerste werd van Joss Tabak (VVD) afscheid genomen en ze kreeg de Zilveren legpenning van de Gemeente Amstelveen overhandigd van de burgemeester. De zilveren legpenning wordt door de gemeenteraad in een besloten vergadering op voorstel van het college in overleg met de fractievoorzitters toegekend aan personen, die zich bijzonder verdienstelijk hebben gemaakt jegens de gemeente en/of Amstelveense samenleving en de naam van Amstelveen naar buiten toe hebben uitgedragen.
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Joss Tabak tijdens haar afscheidspeech
Joss Tabak was volledig overdonderd met de toekenning van deze prachtige Zilveren legpenning. In haar afscheidswoorden benoemde zij veel voorvallen die zij had meegemaakt en gaf toen het woord aan Remco Pols.
Remco Pols (PvdA) vertelde in zijn toespraak:
“Afgelopen zondag nam Wouter Bos in Nijmegen afscheid als leider van de PvdA. Hij refereerde aan de vele reacties die hij in de afgelopen weken kreeg. Zeer ontroerend, zei hij, was die van Marco Pastors van Leefbaar Rotterdam. Marco liet Wouter weten: Als ik had moeten kiezen tussen de PvdA en mijn gezin, had ik ook voor mijn gezin gekozen...
Dames en heren, Ik ga mij hier niet vergelijken met Wouter Bos. Ik heb bijvoorbeeld niet zelf voor mijn gezin gekozen. Dat hebben hier in Amstelveen CDA en VVD gedaan. Maar net als Wouter, zaterdag prijs ik mijzelf gelukkig.
Ik sta hier met een lach, zei Wouter, Met opgeheven hoofd; Ik heb er zelf voor gekozen; Het gaat weer goed met de PvdA. En ik heb zelf een opvolger aangewezen. Aldus Wouter. Hoe is dat, vandaag, voor mij? Ik sta hier met een lach.
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Remco Pols tijdens zijn afscheidspeech
Echt waar. De pijn van het moment dat je het beseft, ligt al weer weken achter mij. Ik ben een optimistisch mens, ik kijk altijd vooruit. En laten we wel wezen: het is een wereldbaan, wethouder, maar er zijn ook schaduwkanten. De belasting van je privéleven (het gezin!), de eenzaamheid, de frustraties… Gerjoke zei het maanden geleden al, nog voor de verkiezingen: er zijn ook veel momenten geweest dat het helemaal niet leuk was!
En als je dan met dit weer even bij mag komen, er zijn echt ergere dingen dan dat! Ik sta hier met opgeheven hoofd. Afscheid nemen is ook leuk. Het is het moment waarop je zelf even de tijd kunt nemen om stil te staan te staan bij wat je hebt bereikt. En waarop anderen dat doen. Ik heb veel complimenten gekregen, en ik zeg eerlijk: dat doet goed. Ik heb er NIET zelf voor gekozen.
Tja, zo is het wel. Als het aan mij had gelegen, was ik nog even doorgegaan. Het was een nieuwe wereld, vier jaar geleden. Het was ontzettend wennen. Op de redactie van Trouw vergaderden we s’ochtends staande, s’avonds moest er immers weer een krant zijn. Nee dan de procedures van de gemeentelijke overheid!
Maar ik ben er aan gewend geraakt, en heb het zelfs leren waarderen. Vooral dat grote verschil met de journalistiek: dat je uiteindelijk werkelijk iets bijdraagt aan de ontwikkeling van de maatschappij. In de krant wordt een dag later de vis verpakt. Maar in die Startkoopwoningen in Westwijk, daar wonen nu jonge stellen.
Ik kom op Wouters vierde punt. Ik kan moeilijk beweren dat het weer goed gaat met de PvdA in Amstelveen. Drie zetels verlies en oppositie. Maar we hebben sinds jaren niet zo enthousiast campagne gevoerd, we hebben een hartstikke leuke club nieuwe mensen. En met Job straks in Den Haag aan het roer gaan we er ook in Amstelveen tegenaan.
Ik denk wel dat ik kan zeggen dat ik iets heb bijgedragen aan de politiek in Amstelveen. Dat vergt enige uitleg. Ik kwam hier ooit naar toe omdat het hier zo mooi wonen is, en zo lekker dicht bij Amsterdam. Een half uur fietsen van het Leidseplein. Zoals zo velen. Maar toen ik politiek actief werd, merkte ik dat een deel van de Amstelveense politieke elite daar anders over denkt. Mooi wonen: ja. Maar Amsterdam: nee. In de Amstelveense politiek floreert nog altijd het wantrouwen tegen de grote buur, een Calimerogevoel dat zich uit in een defensieve, van de regio afgekeerde houding.
Ik heb me daar eerst over verbaasd, en later van gedistantieerd. Ik ben inwoner van wat we tegenwoordig noemen de Metropool Amsterdam. Een krachtige Metropool is mijn belang als inwoner. Die houding heb ik ook ingenomen, en waar mogelijk uitgedragen, als bestuurder.
Ik was daarin niet de enige, en al helemaal niet de eerste, maar ik heb vanuit mijn positie wel steeds meer ruimte voor de regionale invalshoek gevraagd en gekregen. Ik vind dat vanzelfsprekend, maar het heeft ook nog eens resultaat gehad, durf ik hier te stellen.
We hadden anders de afgelopen jaren nooit zo goed gescoord in het dossier Schiphol, om dat toch even te noemen. En er was nog veel meer voor nodig, maar zonder een positieve, open, zelfbewuste en op het belang van de regio gerichte opstelling hadden wij die tunnel voor de A9 nooit gehad.
Ik heb ook NIET zelf een opvolger aangewezen. Maar wat dacht u van deze: Herbert Raat, John Levie en Jan-Willem Groot, hoe gelukkig kan een vertrekkend wethouder zijn, ik heb niet één opvolger, ik heb er drie. Herbert gaat de A9 trekken, John gaat de ruimtelijke ordening en alle grote bouwprojecten doen, en Jan-Willem heeft het op zich genomen om een nieuwe Woonvisie voor Amstelveen te schrijven. Donderdag hebben we een overdracht, ik wens ze alle succes!
Tot slot. Maak het niet te lang, zei Jan van Zanen. Hij kent me. Er zijn veel momenten geweest dat het helemaal niet leuk was, citeerde ik Gerjoke. Maar er waren ook veel momenten dat ik met volle teugen genoot. Bijvoorbeeld in de contacten met u, de externe relaties. Het was soms intensief, soms niet. Het was soms heftig en soms ook niet. Maar het was altijd gericht op de inhoud, en daar gaat het om. Ik ga weg, als wethouder, u blijft. Ik hoop dat we elkaar blijven treffen.
Dank u wel.
Daarna mocht Frans Hellendall (VVD) naar de microfoon komen en hij vertelde in zijn toespraak:
Geachte Dames en Heren,
Wie had dat kunnen denken? Dat toen ik als 13-jarige scholier naar Amstelveen verhuisde, ik hier nog eens wethouder zou worden? Dat mijn maatjes uit de studentenpolitiek respectievelijk Kamerlid, staatssecretaris, burgemeester van Amstelveen en minister-president zouden worden?
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Frans Hellendall neemt afscheid van zijn college collega's en raadsleden
Dat ik bezoek zou krijgen van een staatssecretaris die uitleg over deregulering wilde? Dat een minister van Financiën mij zou bedreigen met een Koninklijk Besluit? Dat cultuur heel belangrijk zou worden in mijn leven, onder andere door een zangeres te trouwen? Nee, dat had ik toen niet kunnen bedenken.
Een wethouder maakt zeker van alles mee. Gegoochel met miljoenen, mondige burgers op het spreekuur, achterkanten van huizen welstandsvrij, een bomvol stadspleinfestival, onderonsjes met de burgemeester. Ik weet nog niet hoe het verder gaat. Het leven blijft verrassen. Het is een feit, dat Amstelveen de afgelopen vier jaar er op is vooruit gegaan. Op heel veel terreinen zijn belangrijke resultaten geboekt. Als ik hier een rijtje zou opnoemen doe ik onderwerpen te kort. Dat Amstelveen het goed doet blijkt uit onze hoge noteringen in alle landelijke ranglijsten. Op steeds meer terreinen is Amstelveen ook voorbeeldgemeente. Onze burgers profiteren van die hoge kwaliteit.
Ik ben er trots op dat ik daar mijn steentje aan heb mogen bijdragen. Om samen met onze ambtenaren en met het college van B en W te werken aan een vitaal, prettig en mooi Amstelveen. En natuurlijk met de Amstelveense instellingen, in mijn geval de culturele instellingen. De Amstelveense cultuur heeft ook zijn invloed op mij gehad. Ik ben in aanraking gekomen met hele bijzondere mensen, die hele bijzondere dingen doen en maken. Een verrijking.
Gelukkig hoef ik dat als burger niet te missen, want ons cultuuraanbod is er voor alle Amstelveners. Dank u wel, voor het meebeleven en uw steun de afgelopen jaren.
Als laatste sprak Dolf Veenboer (PvdA) de volgende woorden uit:
“Ik zou kunnen beginnen met de reclametekst: het waren twee fantastische dagen. Maar er is wel iets meer van te zeggen. In maart 2008 ben ik begonnen als opvolger van Yeter (Tan) die als wethouder terugtrad.
Je kunt dan twee dingen doen: tot de verkiezingen twee jaar op de winkel passen of zorgen dat je in die twee jaar een aantal zaken voor de stad goed regelt. Dat tweede ligt ook beter in mijn karakter. Een aantal zaken zal ik kort naar voren halen waarin ik mijn energie gestoken heb.
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Dolf Veenboer tijdens zijn afscheidstoespraak
Mijn wens om de bouw van de scholen in Amstelveen te versnellen, zelfs in tijden van financiële krapte. Ik ben blij, dat ik begin dit jaar een harde planning voor de bouw van alle geplande scholen in de komende 4 jaar heb vastgelegd en gecommuniceerd met de schoolbesturen en ouders/leerlingen.
Al snel na mijn start als wethouder ben ik geconfronteerd met de noodzaak aandacht te geven aan de vastgelopen verzelfstandiging van het Amstelveen College. Ook dat is dit jaar afgesloten met een verzelfstandiging en een grote voortgang van de nieuwbouw van de school.
Als derde wil ik benadrukken dat er een grote taak lag op het gebied van het jongerenbeleid en het onderdeel jeugd en veiligheid. Er is een centrum voor jeugd en gezin gekomen en op het gebied van veiligheid is er een opvulling gekomen tussen het preventieve werk van het jongerenwerk en het repressieve taak van de politie met naast het gemeentelijke bikerteam ook te starten met straatcoaches en gezinsbezoekers.
Een succesvol jeugd en veiligheidsbeleid kan alleen maar slagen met een continue zoeken van de balans tussen repressief en preventieve maatregelen. Samen met de burgemeesteer is hier veel energie in gaan zitten en zoals onlangs bekend is gemaakt niet zonder succes. Er is een voorzichtige tendensomslag waarneembaar van minder overlast en minder jongeren in probleemgroepen. Hopelijk kent dit beid een vervolg in de komende jaren anders vervallen we weer in de oude fouten.
Als vierde kan ik nog wijzen op de inspanningen om te komen tot gezondheidscentra in Amstelveen. Dat bleek soms verre van eenvoudig. Soms wilden de artsen niet samenwerken en wanneer de samenwerking er wel was bleek het soms moeilijk een centrum op te richten. Het voorbeeld van de wijk Groenenlaan is misschien wel typerend. Daar moesten alle huisartsen uit hun huidige huisvesting en bleek als enige mogelijke plek voor een nieuw centrum de Maritsa.
Als wethouder wordt je dan tot je verrassing geconfronteerd met een klein groepje tegenstanders die bereid zijn om via schelden op huisartsen en op mij hun gelijk te halen. Je ziet dat sommige partijen in de raad dan snel van mening veranderen en de kleine groep gaan steunen. Alleen met je rug recht houden lukt het je vol te houden. Ik hoop dat dit ook de komende tijd zal gebeuren Ik kan hier nog vele andere zaken naar voren halen maar deze zijn het duidelijkst als illustratie. Als afsluiting nog een meer persoonlijk woord.
Het is altijd afwachten, hoe je je als wethouder kan manifesteren en handhaven. Ik gaf net aan, dat dat soms moeilijk kan zijn. De moderne samenleving laat een sterke neiging zien bij een kleine groep burgers om met geoorloofde en soms met niet-geoorloofde middelen het individuele belang te laten prefereren. “ wethouder, ik heb in Amsterdam mijn huisarts dus kan het mij niet schelen wanneer ze hier allemaal weggaan”. Het zuur is daar vaak heel groot. Maar besef dat het slechts een kleine minderheid is en het allergrootste deel van Amstelveen zeer sociaal staat tegenover deze zaken.
Kortom de functie van wethouder is voor 99% zeer boeiend, zeer leerzaam, zeer leuk: je kan wat betekenen voor je stad ; maar ook wel voor 1% een rotvak. U begrijpt dat die 99% mijn humeur bepaald heeft en die 1% stap je vlug overheen.
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
De aanwezigen luisteren naar de toespraken
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Er zijn een paar emotionele momenten in de foyer
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Vele nieuwe raadsleden hebben de afscheidsceremonie bezocht
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Rien Alink (l), raadslid voor de D66 tussen de mensen
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Frans Hellendall neemt samen met zijn vrouw Lija afscheid van alle kennissen en contacten
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Joss Tabak in gesprek met de heer Pijnenborg oud-raadslid van BBA
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Dolf Veenboer in gesprek met nieuwe en oude PvdA collega's
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Remco Pols in gesprek met oud-gedeputeerde Cornelis Mooij (Verkeer en Vervoer) van de provincie Noord-Holland
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Burgemeester Jan van Zanen in gesprek met John Levie (BBA) kandidaat wethouder en kunstenaar Norman Roemer
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Harrie Pijnenborg in gesprek met wethouder Dolf Veenboer
(Foto Amstelveenweb.com - 2010)
Wethouder Joss Tabak praat even bij met de raadsleden Marga van Herteryck (CDA) en Dorien Mijksenaar (GL)
Na al deze woorden werd er langzaam maar zeker door en van iedereen afscheid genomen en keerde men huiswaarts. Het was een mooie en toch ook ‘vreemde’ avond, want deze vier bekende gezichten zien we niet meer terug in hun functie bij een cultureel evenement, een paal slaan of de opening van de een of andere instelling.
Amstelveenweb dankt u allen voor uw plezierige samenwerking en bijdrage aan de website Amstelveenweb.com. Het ga u goed en tot ziens!
Zoeken
