Jan van Breda - 2015
Foto's -> Musea -> Museum Jan van der Togt
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
De Gebroeders Grimm ontvangen stijlvol de bezoekers in Amstelveen, die komen naar de opening van br>de expositie van Jan van Breda
De Gebroeders Grimm ontvangen stijlvol de bezoekers in Amstelveen, die komen naar de opening van br>de expositie van Jan van Breda
Op zondagmiddag 2 augustus 2015 openden actrice Jenny Arean en Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam, de tentoonstelling van fotograaf Jan van Breda in Museum Jan van der Togt. Het museum was afgeladen vol met wel ruim 400 mensen, waaronder locoburgemeester van Amstelveen, Herbert Raat. De tentoonstelling toont een overzicht van het oeuvre van Jan van Breda (1958): herkenbaar, schilderachtig, met een mooie balans van licht en donker en soms een ‘rauw’ randje. Natuurlijk zijn ook de foto’s te zien, waarmee hij de eerste en tweede prijs behaalde bij de Zilveren Camera: respectievelijk een foto van een in elkaar geslagen Joodse jongen en een foto van de jaarlijkse Canal Parade van de Gay Pride.
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Nog even voor de opening begint, wisselen Jenny Arean en Anne-Roos Bantzinger enkele woorden
De in Amstelveen geboren Van Breda bewaart warme herinneringen aan de plek, waar Museum Jan van der Togt staat. Bijna 40 jaar geleden begon hij daar – in de kantoren van Amstelland Pers – zijn werkzame leven op de abonnementenafdeling van het Amstelveens Weekblad. Van Breda beschouwt deze tentoonstelling dan ook als de terugkomst van een verloren zoon, of wat misschien beter bij zijn oeuvre past: The homecoming Queen. De foto’s van Van Breda zijn tot en met 13 september te zien in Museum Jan van der Togt.
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Jan Verschoor, directeur van het Museum Jan van der Togt heet iedereen hartelijk welkom tijdens
de opening van de tentoonstelling
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Jenny Arean, zangeres, cabaretière en actrice, opent de tentoonstelling met haar toespraak
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam en Herbert Raat, locoburgemeester van Amstelveen
luisteren naar de toespraken
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
In de zaal is het heel erg druk en bloedheet
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Eberhard van der Laan spreekt de menigte toe
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
De moeder van Jan van Breda en Jan zitten met Jenny Arean op de eerste rij en volgen de toespraak
van de burgemeester van Amsterdam
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Jan van Breda spreekt de mensen toe
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Jan van Breda en echtgenoot Thijs Timmermans bedanken samen de medewerkers van het museum en alle mensen die hebben meegeholpen met deze prachtige expositie
(Foto Museum Jan van der Togt - 2015)
Vlnr.: De groepsfoto met Jenny Arean, Thijs Timmermans, Jan van Breda, moeder van de fotograaf, Jan Verschoor, Eberhard van der Laan en Herbert Raat
Na de officiële opening werden grote bossen bloemen uitgedeeld aan de hoofdrolspelers van de middag en bij het verlaten van het museum, kreeg iedereen het persoonlijke verhaal van Jan van Breda over zijn leven in Amstelveen met de titel: 'Back to my roots'. In een speciale facsimile uitgave van het niet meer bestaande Amstelveensch Weekblad schrijft Jan van Breda over de plek, waar het allemaal begon. Het blad is overigens vol met artikelen over zijn vrienden, kennissen die over hem interessante verhalen weten te vertellen, maar hij schrijft ook over zijn manier van fotograferen, over Amstelveen en Amsterdam, over zijn ziekte, over zijn portretten, dus over zijn leven.
Hierbij het eerste artikel van het blad:
Back to my roots
Amsterdam 15 januari 2015 - 'Een verrassend telefoontje uit mijn geboorteplaats, daags na mijn onfortuinlijke Untergang. Het komt er dan toch van. Het overzicht van mijn werk van de laatste tien, elf jaar. Niet alleen werk uit mijn roze leventje, maar van alles. Een beetje LAK!, een beetje Furball, maar vooral mijn andere werk zal aan bod komen. En dat nog wel op voor mij historische grond en in een voor mij historisch jaar: het Jan van der Togt museum in mijn geboorteplaats Amstelveen.
Op de vierkante meter is die plek historisch, omdat daar op 1 augustus 1975 mijn werkzame leven begon. Ooit stonden er de kantoren van De Amstelland Pers / Weekmedia die toen deel uitmaakten van de Perscombinatie. Al een tijdje had ik lopen zeuren bij de directie van het museum, dat ik daar graag mijn werk wilde hangen en het liefst rond dat zogenaamde veertigjarig 'jubileum' op 1 augustus 2015. Maar eigenlijk bestaat de band met de krant (Het Parool/Perscombinatie) al langer.
Lik m'n slurf's
In de zomer van 1972 begon ik als veertienjarige vol trots in mijn Appie Happie T-shirt dagelijks Het Parool te bezorgen in mijn Amstelveense krantenwijk - tot mijn eerste kantoorbaantje bij het Amstelveens Weekblad. Daar was mijn baas meneer Kurvers, een kalende man van begin vijftig, die hysterisch zijn lang gegroeide haren vanaf de zijkant over zijn kale kop drapeerde, zoals Wil Simons van het tv-programma Opsporing Verzocht zijn haar droeg in de jaren tachtig. We zaten op de abonnementen- c.q. bezorgafdeling. Ook herinner ik mij mijn collega Rina, die mijn wang eens heeft uitgezogen, omdat een wesp in mijn bromfietshelm was gevlogen en mij had gestoken, vlak naast mijn slaap. En Margot, die haar peperdure zilvervosbontjasje op de gaskachel had gelegd in de keuken, waar het vervolgens langzaam wegsmeulde - wat zorgde voor de nodige hilariteit. En natuurlijk Ada, die steevast nadat Kurvers met zijn achternaam de telefoon had opgenomen uitgilde: "Lik m'n slurf 's." Een ontzettend leuke onbezorgde periode was het eigenlijk.
In de Dorpsstraat 50 en 54 in Amstelveen stonden ooit de twee panden van onder meer het Amstelveensch en Ouderkerks Weekblad en daartussenin, op nummer 52, zat een tuttig wolwinkeltje. Op die plek staat nu het Jan van der Togtmuseum. Aan de overkant was een kleine kruidenierswinkel, die gerund werd door drie verstokte vrijgezellendames van rond de vijftig die ook boven de winkel woonden met hun hoogbejaarde moeder. Gekscherend werden die de drie sneetjes genoemd, maar er werden wel altijd broodjes voor de lunch gehaald.
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
De kop van het Amstelveensch Weekblad
Home Coming Queen
Via een vakantiebaantje was ik daar terechtgekomen als een soort jongste bediende, bleef er hangen en werd op mijn zeventiende op 1 augustus 1975 in vaste dienst genomen. Het was best wel saai werk. Boze abonnees te woord staan, onder wie een aantal keren een woedende ("Weet u eigenlijk wel wie ik ben?") Caro van Eyck, omdat zij haar sufferdje niet had gekregen, bezorgers uitbetalen en invallers regelen als ze op vakantie gingen, maar ook zorgen, dat het archief op orde was met een aantal losse exemplaren van de verschillende edities. Dat ik, inmiddels groter gegroeid, op die plek mag hangen met mijn werk beschouw ik als een eer en het geeft mij het gevoel, dat de cirkel eindelijk rond is. Het voelt een beetje als het thuiskomen van de verloren zoon of the home-coming queen. Al vanaf mijn prille jeugd vond ik Amstelveen een duf dorp, waar je zo snel mogelijk moest proberen weg te komen. Nu voelt het goed er terug te keren voor een overzicht(je) van mijn werk. Ik hoop, dat er ook oud-collega's komen met wie ik daar ooit gewerkt heb en die ik al die jaren niet meer heb gezien. Hoe ik het allemaal voor elkaar moet krijgen weet ik nu nog niet, qua gezondheid, maar ik ben er blij mee. In 1979 vertrok ik, na mijn militaire dienstplicht te hebben uitgezeten, naar het moederbedrijf in Amsterdam en kwam bij Het Parool in de Wibautstraat te werken, in eerste instantie bij het advertentiebedrijf.
(Bron: Particuliere collectie - Tekening van Douwe van der Leest - 1973)
Deze karakteristieke panden in de Dorpsstraat 50, 52, 54 en 56 gaven al ruim 60 jaar onderdak aan het Amstelveensch Weekblad. In het pand links naast het Weekmedia-pand was een Wolwinkeltje gehuisvest
Annie M. G.
In de jaren daarna kwam ik dichter bij de redactie terecht, in 1983 op documentatieafdeling en veel later op de beeldredactie. De documentatieafdeling was een rare periode. Annie M.G. Schmidt begon er haar loopbaan als bibliothecaresse, later werden we archivaris genoemd, toen werd het documentalist en op het eind waren we heel chic informatie-specialisten. Maar uiteindelijk bleef het nagenoeg hetzelfde suffe en stoffige werk. Ik moest wel lachen om al die gekke naamsveranderingen van ons beroep. Na mijn ontslag in 2004 was ik weer heel snel terug bij Het Parool onder het mom van zzp-er en inmiddels was ik ook aan mijn opleiding aan de FotoAcademie begonnen. Op 29 mei 2011 was ik vóór de eerste keer terug op de plek, waar het allemaal begon, inmiddels het Jan van der Togt museum. Dat was ter ere van de negentigste verjaardag van Jetty Bantzinger-Paerl (Jetje van Radio Oranje), die daar samen met haar dochter en mijn ex-collega/vriendin Anne-Rose Bantzinger de tentoonstelling hadden van het werk van Cees Bantzinger, respectievelijk overleden man en vader. De expositie van deze fantastische tekenaar (15 juli 1914 - 5 februari 1985) droeg de titel 'De vrouwen van Bantzinger'.
Hoewel ik van mening ben, dat beelden voor zich moeten spreken, wil ik er toch iets over vertellen. Mijn archief is grotendeels op orde en in de IPTC-velden schrijf ik altijd als een autist nauwkeurig het wie, wat, waar, wanneer èn wat de aanleiding was voor het maken van de foto. Dat zegt helemaal niets over het contact en hoe de foto tot stand kwam. Het verhaal achter het beeld dus. Soms leuk is dat, soms minder leuk.......Hier klap ik voor het eerst uit de school over hoe sommige van de beelden zijn ontstaan en hoe de ontmoetingen verliepen.'
Krant
Wilt u ook de unieke editie van het Amstelveensch Weekblad samengesteld door Jan van Breda, bezoek dan zijn tentoonstelling en als u het museum weer verlaat, ontvangt u een exemplaar.
Adres: Museum Jan van der Togt
Dorpsstraat 50, 1182 JE Amstelveen
Tel.: (020) 641 57 54
Openingstijden: Woensdag t/m vrijdag van 11.00 – 17.00 uur,
zaterdag en zondag van 13.00 – 17.00 uur.
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Nog even voor de opening begint, wisselen Jenny Arean en Anne-Roos Bantzinger enkele woorden
De in Amstelveen geboren Van Breda bewaart warme herinneringen aan de plek, waar Museum Jan van der Togt staat. Bijna 40 jaar geleden begon hij daar – in de kantoren van Amstelland Pers – zijn werkzame leven op de abonnementenafdeling van het Amstelveens Weekblad. Van Breda beschouwt deze tentoonstelling dan ook als de terugkomst van een verloren zoon, of wat misschien beter bij zijn oeuvre past: The homecoming Queen. De foto’s van Van Breda zijn tot en met 13 september te zien in Museum Jan van der Togt.
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Jan Verschoor, directeur van het Museum Jan van der Togt heet iedereen hartelijk welkom tijdens
de opening van de tentoonstelling
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Jenny Arean, zangeres, cabaretière en actrice, opent de tentoonstelling met haar toespraak
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam en Herbert Raat, locoburgemeester van Amstelveen
luisteren naar de toespraken
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
In de zaal is het heel erg druk en bloedheet
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Eberhard van der Laan spreekt de menigte toe
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
De moeder van Jan van Breda en Jan zitten met Jenny Arean op de eerste rij en volgen de toespraak
van de burgemeester van Amsterdam
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Jan van Breda spreekt de mensen toe
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Jan van Breda en echtgenoot Thijs Timmermans bedanken samen de medewerkers van het museum en alle mensen die hebben meegeholpen met deze prachtige expositie
(Foto Museum Jan van der Togt - 2015)
Vlnr.: De groepsfoto met Jenny Arean, Thijs Timmermans, Jan van Breda, moeder van de fotograaf, Jan Verschoor, Eberhard van der Laan en Herbert Raat
Na de officiële opening werden grote bossen bloemen uitgedeeld aan de hoofdrolspelers van de middag en bij het verlaten van het museum, kreeg iedereen het persoonlijke verhaal van Jan van Breda over zijn leven in Amstelveen met de titel: 'Back to my roots'. In een speciale facsimile uitgave van het niet meer bestaande Amstelveensch Weekblad schrijft Jan van Breda over de plek, waar het allemaal begon. Het blad is overigens vol met artikelen over zijn vrienden, kennissen die over hem interessante verhalen weten te vertellen, maar hij schrijft ook over zijn manier van fotograferen, over Amstelveen en Amsterdam, over zijn ziekte, over zijn portretten, dus over zijn leven.
Hierbij het eerste artikel van het blad:
Back to my roots
Amsterdam 15 januari 2015 - 'Een verrassend telefoontje uit mijn geboorteplaats, daags na mijn onfortuinlijke Untergang. Het komt er dan toch van. Het overzicht van mijn werk van de laatste tien, elf jaar. Niet alleen werk uit mijn roze leventje, maar van alles. Een beetje LAK!, een beetje Furball, maar vooral mijn andere werk zal aan bod komen. En dat nog wel op voor mij historische grond en in een voor mij historisch jaar: het Jan van der Togt museum in mijn geboorteplaats Amstelveen.
Op de vierkante meter is die plek historisch, omdat daar op 1 augustus 1975 mijn werkzame leven begon. Ooit stonden er de kantoren van De Amstelland Pers / Weekmedia die toen deel uitmaakten van de Perscombinatie. Al een tijdje had ik lopen zeuren bij de directie van het museum, dat ik daar graag mijn werk wilde hangen en het liefst rond dat zogenaamde veertigjarig 'jubileum' op 1 augustus 2015. Maar eigenlijk bestaat de band met de krant (Het Parool/Perscombinatie) al langer.
Lik m'n slurf's
In de zomer van 1972 begon ik als veertienjarige vol trots in mijn Appie Happie T-shirt dagelijks Het Parool te bezorgen in mijn Amstelveense krantenwijk - tot mijn eerste kantoorbaantje bij het Amstelveens Weekblad. Daar was mijn baas meneer Kurvers, een kalende man van begin vijftig, die hysterisch zijn lang gegroeide haren vanaf de zijkant over zijn kale kop drapeerde, zoals Wil Simons van het tv-programma Opsporing Verzocht zijn haar droeg in de jaren tachtig. We zaten op de abonnementen- c.q. bezorgafdeling. Ook herinner ik mij mijn collega Rina, die mijn wang eens heeft uitgezogen, omdat een wesp in mijn bromfietshelm was gevlogen en mij had gestoken, vlak naast mijn slaap. En Margot, die haar peperdure zilvervosbontjasje op de gaskachel had gelegd in de keuken, waar het vervolgens langzaam wegsmeulde - wat zorgde voor de nodige hilariteit. En natuurlijk Ada, die steevast nadat Kurvers met zijn achternaam de telefoon had opgenomen uitgilde: "Lik m'n slurf 's." Een ontzettend leuke onbezorgde periode was het eigenlijk.
In de Dorpsstraat 50 en 54 in Amstelveen stonden ooit de twee panden van onder meer het Amstelveensch en Ouderkerks Weekblad en daartussenin, op nummer 52, zat een tuttig wolwinkeltje. Op die plek staat nu het Jan van der Togtmuseum. Aan de overkant was een kleine kruidenierswinkel, die gerund werd door drie verstokte vrijgezellendames van rond de vijftig die ook boven de winkel woonden met hun hoogbejaarde moeder. Gekscherend werden die de drie sneetjes genoemd, maar er werden wel altijd broodjes voor de lunch gehaald.
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
De kop van het Amstelveensch Weekblad
Home Coming Queen
Via een vakantiebaantje was ik daar terechtgekomen als een soort jongste bediende, bleef er hangen en werd op mijn zeventiende op 1 augustus 1975 in vaste dienst genomen. Het was best wel saai werk. Boze abonnees te woord staan, onder wie een aantal keren een woedende ("Weet u eigenlijk wel wie ik ben?") Caro van Eyck, omdat zij haar sufferdje niet had gekregen, bezorgers uitbetalen en invallers regelen als ze op vakantie gingen, maar ook zorgen, dat het archief op orde was met een aantal losse exemplaren van de verschillende edities. Dat ik, inmiddels groter gegroeid, op die plek mag hangen met mijn werk beschouw ik als een eer en het geeft mij het gevoel, dat de cirkel eindelijk rond is. Het voelt een beetje als het thuiskomen van de verloren zoon of the home-coming queen. Al vanaf mijn prille jeugd vond ik Amstelveen een duf dorp, waar je zo snel mogelijk moest proberen weg te komen. Nu voelt het goed er terug te keren voor een overzicht(je) van mijn werk. Ik hoop, dat er ook oud-collega's komen met wie ik daar ooit gewerkt heb en die ik al die jaren niet meer heb gezien. Hoe ik het allemaal voor elkaar moet krijgen weet ik nu nog niet, qua gezondheid, maar ik ben er blij mee. In 1979 vertrok ik, na mijn militaire dienstplicht te hebben uitgezeten, naar het moederbedrijf in Amsterdam en kwam bij Het Parool in de Wibautstraat te werken, in eerste instantie bij het advertentiebedrijf.
(Bron: Particuliere collectie - Tekening van Douwe van der Leest - 1973)
Deze karakteristieke panden in de Dorpsstraat 50, 52, 54 en 56 gaven al ruim 60 jaar onderdak aan het Amstelveensch Weekblad. In het pand links naast het Weekmedia-pand was een Wolwinkeltje gehuisvest
Annie M. G.
In de jaren daarna kwam ik dichter bij de redactie terecht, in 1983 op documentatieafdeling en veel later op de beeldredactie. De documentatieafdeling was een rare periode. Annie M.G. Schmidt begon er haar loopbaan als bibliothecaresse, later werden we archivaris genoemd, toen werd het documentalist en op het eind waren we heel chic informatie-specialisten. Maar uiteindelijk bleef het nagenoeg hetzelfde suffe en stoffige werk. Ik moest wel lachen om al die gekke naamsveranderingen van ons beroep. Na mijn ontslag in 2004 was ik weer heel snel terug bij Het Parool onder het mom van zzp-er en inmiddels was ik ook aan mijn opleiding aan de FotoAcademie begonnen. Op 29 mei 2011 was ik vóór de eerste keer terug op de plek, waar het allemaal begon, inmiddels het Jan van der Togt museum. Dat was ter ere van de negentigste verjaardag van Jetty Bantzinger-Paerl (Jetje van Radio Oranje), die daar samen met haar dochter en mijn ex-collega/vriendin Anne-Rose Bantzinger de tentoonstelling hadden van het werk van Cees Bantzinger, respectievelijk overleden man en vader. De expositie van deze fantastische tekenaar (15 juli 1914 - 5 februari 1985) droeg de titel 'De vrouwen van Bantzinger'.
Hoewel ik van mening ben, dat beelden voor zich moeten spreken, wil ik er toch iets over vertellen. Mijn archief is grotendeels op orde en in de IPTC-velden schrijf ik altijd als een autist nauwkeurig het wie, wat, waar, wanneer èn wat de aanleiding was voor het maken van de foto. Dat zegt helemaal niets over het contact en hoe de foto tot stand kwam. Het verhaal achter het beeld dus. Soms leuk is dat, soms minder leuk.......Hier klap ik voor het eerst uit de school over hoe sommige van de beelden zijn ontstaan en hoe de ontmoetingen verliepen.'
Krant
Wilt u ook de unieke editie van het Amstelveensch Weekblad samengesteld door Jan van Breda, bezoek dan zijn tentoonstelling en als u het museum weer verlaat, ontvangt u een exemplaar.
Adres: Museum Jan van der Togt
Dorpsstraat 50, 1182 JE Amstelveen
Tel.: (020) 641 57 54
Openingstijden: Woensdag t/m vrijdag van 11.00 – 17.00 uur,
zaterdag en zondag van 13.00 – 17.00 uur.
