Herdenkingstoespraak terreur Parijs - 2015
Foto's -> Geschiedenis -> Burgemeester en Bestuurders
(Foto Amstelveenweb.com - 2015)
Mirjam van 't Veld, burgemeester van Amstelveen
Mirjam van 't Veld, burgemeester van Amstelveen
Op maandagmiddag 16 november 2015 sprak in het raadhuis van Amstelveen Mirjam van 't Veld, burgemeester van Amstelveen de aanwezigen toe tijdens de herdenking van de terroristische aanslag in Parijs:
'Ter gelegenheid van de minuut stilte om 12.00 uur in het raadhuis om de slachtoffers van aanslag in Parijs te herdenken. Vrijdag 13 november 2015, een datum, waarvan wij later tegen elkaar zullen zeggen: waar was je op 13 november 2015? Waar was je, toen je hoorde, dat Parijs werd aangevallen door terroristen, de duisternis en de haat. Toen je hoorde, dat onschuldigen in een restaurant, een concertzaal, op straat werden neergeschoten, gewoon op een vrijdagavond, mensen zoals u en ik. Toen je hoorde, dat de beschaving, zoals wij die kennen, onze beschaving van vrede, veiligheid en tolerantie, maar ook onze beschaving van gezellig samen zijn met elkaar met eten, muziek, theater of sport, werd ondergedompeld in verdriet, rouw en angst. Deze 13de november komt bij al die andere data, waarop aanslagen en terreur zijn gepleegd, Parijs en al die andere plekken: Tunis, Sanaa (Jemen), Beiroet, Pesjawar (Pakistan), Ankara, Madrid, Bologna, London, Utoya, New York.
De schrik slaat ons om het hart! Zijn we nog wel veilig? Kunnen we niet beter thuis blijven? Komt er dan nooit een einde aan? Angst is begrijpelijk, maar een slechte raadgever. Als we de angst de overhand laten nemen in ons leven, dan zijn er nergens veilige schuilplekken meer. De angst zit van binnen. Dan voel je je nergens meer thuis, nergens beschermd, nergens welkom. Angst brengt argwaan met zich mee. Angst sluit vaak ook groepen en mensen uit. De wereld om ons heen wordt dan donkerder, vijandiger, dreigender. En dat is precies, wat terroristen willen! Ze zeggen namens een ideologie, een religie, of een onrecht te handelen. Maar ze liegen! Het enige wat ze willen, is angst en verdeeldheid zaaien. Zonder angst hebben zij geen bestaansrecht, geen macht, geen legitimatie, geen doel.
Wat wij dus moeten doen, hoe moeilijk het ook is, uit de schaduw van onze angst stappen. Wij moeten ons hart blijven openen voor de ander, ons ontfermen over mensen die hulp nodig hebben, mensen die het moeilijk hebben omarmen. Zelf ook hulp vragen als wij hulp nodig hebben. Wij overwinnen onze angst door aandacht te geven aan de positieve kracht van onze samenleving, internationaal, nationaal en lokaal, hier in Amstelveen. Juist in deze moeilijke tijden moeten we elkaar de hand reiken, er samen iets van maken.
Ik maak mij geen illusies. Het zal de terroristen niet raken, dat de burgemeester van Amstelveen haar afschuw en afkeer uitspreekt. Maar als ík als persoon mij niet uitspreek, als u dat niet doet, en u, wij allen samen ons niet uitspreken, dan verandert ook niets. Dan zijn wij overgeleverd aan de terreur van de angst. Ieder van ons kan zijn steentje bijdragen aan een veilige, tolerante, gastvrije samenleving.
You may say I'm a dreamer, but I'm not the only one.
I hope some day you'll join us and the world will be as one.
Laten wij elkaar de hand geven en een moment stilstaan bij de mensen die zijn omgekomen bij terreurdaden en geweld, hun naasten die hen moeten missen. En laten wij ook stilstaan bij elkaar, dat wij elkaar hebben, elkaar steunen en ons niet bang laten maken. Wij staan voor vrede en voor verbinding. Samen!'
Stadsdichter Matthijs den Hollander las zijn gedicht voor:
De vrijheid stormt. Voorgedragen tijdens de minuut stilte voor de slachtoffers van de aanslag in Parijs
De herfststorm huilt
in kristalhelder licht.
De wereld wentelt
richting lente.
En weer klinkt de mens
haar klank, als kostbaarste
levens vallen en het besef:
Jij had het kunnen zijn.
Een verklaring van levenskracht.
Zij stroomt onuitputtelijk langs
oevers met dansende mensen,
de pijn wiegde even op haar golven.
Hoe kan je zeggen dat zelfs dit
grootste denkbare verdriet,
de waanzin, niet kán raken
wat ze denken te raken nu
de liefde en het vrije woord
de wereld openen voordat het gat
dat ze denken te slaan is ontstaan.
De vrijheid stormt
in kristalhelder licht.
De wereld wentelt
richting lente.
'Ter gelegenheid van de minuut stilte om 12.00 uur in het raadhuis om de slachtoffers van aanslag in Parijs te herdenken. Vrijdag 13 november 2015, een datum, waarvan wij later tegen elkaar zullen zeggen: waar was je op 13 november 2015? Waar was je, toen je hoorde, dat Parijs werd aangevallen door terroristen, de duisternis en de haat. Toen je hoorde, dat onschuldigen in een restaurant, een concertzaal, op straat werden neergeschoten, gewoon op een vrijdagavond, mensen zoals u en ik. Toen je hoorde, dat de beschaving, zoals wij die kennen, onze beschaving van vrede, veiligheid en tolerantie, maar ook onze beschaving van gezellig samen zijn met elkaar met eten, muziek, theater of sport, werd ondergedompeld in verdriet, rouw en angst. Deze 13de november komt bij al die andere data, waarop aanslagen en terreur zijn gepleegd, Parijs en al die andere plekken: Tunis, Sanaa (Jemen), Beiroet, Pesjawar (Pakistan), Ankara, Madrid, Bologna, London, Utoya, New York.
De schrik slaat ons om het hart! Zijn we nog wel veilig? Kunnen we niet beter thuis blijven? Komt er dan nooit een einde aan? Angst is begrijpelijk, maar een slechte raadgever. Als we de angst de overhand laten nemen in ons leven, dan zijn er nergens veilige schuilplekken meer. De angst zit van binnen. Dan voel je je nergens meer thuis, nergens beschermd, nergens welkom. Angst brengt argwaan met zich mee. Angst sluit vaak ook groepen en mensen uit. De wereld om ons heen wordt dan donkerder, vijandiger, dreigender. En dat is precies, wat terroristen willen! Ze zeggen namens een ideologie, een religie, of een onrecht te handelen. Maar ze liegen! Het enige wat ze willen, is angst en verdeeldheid zaaien. Zonder angst hebben zij geen bestaansrecht, geen macht, geen legitimatie, geen doel.
Wat wij dus moeten doen, hoe moeilijk het ook is, uit de schaduw van onze angst stappen. Wij moeten ons hart blijven openen voor de ander, ons ontfermen over mensen die hulp nodig hebben, mensen die het moeilijk hebben omarmen. Zelf ook hulp vragen als wij hulp nodig hebben. Wij overwinnen onze angst door aandacht te geven aan de positieve kracht van onze samenleving, internationaal, nationaal en lokaal, hier in Amstelveen. Juist in deze moeilijke tijden moeten we elkaar de hand reiken, er samen iets van maken.
Ik maak mij geen illusies. Het zal de terroristen niet raken, dat de burgemeester van Amstelveen haar afschuw en afkeer uitspreekt. Maar als ík als persoon mij niet uitspreek, als u dat niet doet, en u, wij allen samen ons niet uitspreken, dan verandert ook niets. Dan zijn wij overgeleverd aan de terreur van de angst. Ieder van ons kan zijn steentje bijdragen aan een veilige, tolerante, gastvrije samenleving.
You may say I'm a dreamer, but I'm not the only one.
I hope some day you'll join us and the world will be as one.
Laten wij elkaar de hand geven en een moment stilstaan bij de mensen die zijn omgekomen bij terreurdaden en geweld, hun naasten die hen moeten missen. En laten wij ook stilstaan bij elkaar, dat wij elkaar hebben, elkaar steunen en ons niet bang laten maken. Wij staan voor vrede en voor verbinding. Samen!'
Stadsdichter Matthijs den Hollander las zijn gedicht voor:
De vrijheid stormt. Voorgedragen tijdens de minuut stilte voor de slachtoffers van de aanslag in Parijs
De herfststorm huilt
in kristalhelder licht.
De wereld wentelt
richting lente.
En weer klinkt de mens
haar klank, als kostbaarste
levens vallen en het besef:
Jij had het kunnen zijn.
Een verklaring van levenskracht.
Zij stroomt onuitputtelijk langs
oevers met dansende mensen,
de pijn wiegde even op haar golven.
Hoe kan je zeggen dat zelfs dit
grootste denkbare verdriet,
de waanzin, niet kán raken
wat ze denken te raken nu
de liefde en het vrije woord
de wereld openen voordat het gat
dat ze denken te slaan is ontstaan.
De vrijheid stormt
in kristalhelder licht.
De wereld wentelt
richting lente.
