Bloemen divers - 2004
Foto's -> Natuur -> Bloemen
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Lonicera x heckrottii 'Goldflame', met andere woorden Kamperfoelie in onze tuin. Ze behoren tot de familie van de kamperfoelieachtige (Caprifoliaceae). De plant is genoemd naar de Duitse arts en natuurhistoricus Johann Lonitzer.
Lonicera x heckrottii 'Goldflame', met andere woorden Kamperfoelie in onze tuin. Ze behoren tot de familie van de kamperfoelieachtige (Caprifoliaceae). De plant is genoemd naar de Duitse arts en natuurhistoricus Johann Lonitzer.
De meeste bloemen aan struik of plant die hier worden afgebeeld, zijn uit de tuin en plantenbakken van de redactie van Amstelveenweb.com.
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Saxifraga = Hoe-langer-hoe-liever (juni)
De plant behoort tot de familie steenbreekachtigen (Saxifragaceae). Sommigen er van zijn in staat rotsen te splijten om een groeiplaatsje te bemachtigen. Hoe-langer-hoe-liever wordt mooier en omvangrijker naarmate hij langer op dezelfde plaats blijft staan. Er zijn wel vijfendertig soorten en vele variëteiten. Hoe-langer-hoe-liever heette eerst Saxifraga umbrosa, de nieuwe naam is Saxifraga x geum.
(Amstelveenweb.com collectie - 2002)
Bloem van de appelboom de Malus Domestica nog aan een beginnend stammetje
(Amstelveenweb.com collectie - 2002)
Bloem close-up
(Amstelveenweb.com collectie - 2003)
Een jaar later levert de eigen appeloogst na een warme zomer, totaal 458 stuks! op en dat van 1 boom!
De appel is de vrucht van de plant Malus domestica. De vlezige vrucht bestaat uit drie lagen, maar soms vormen twee of drie lagen één geheel en zijn ze afzonderlijk niet meer te herkennen. Zo zijn bij de appel de vrucht en het vruchtbeginsel niet meer van elkaar te onderscheiden en vormen gezamenlijk met de opgezwollen bloembodem het vruchtvlees. Het klokhuis is de vrucht met daarin de zaadjes (pitjes) en in het midden de vaatbundel naar het steeltje. De appel (Malus domestica) is er in veel smaken, van friszuur tot zoet. Hij wordt vaak rauw genuttigd, maar hij wordt ook veel toegepast in de keuken in bijvoorbeeld appeltaart of als garnering op pannenkoeken. En hij wordt vaak verwerkt tot appelsap, appelcider, appelmoes en appelstroop.
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Een jonge zonnebloem (Helianthus annuus)
Het plantengeslacht Helianthus (Grieks: helios = zon, anthos = bloem), van de familie Asteraceae. Dit Amerikaanse geslacht telt 67 soorten. De gewone zonnebloem is een eenjarige plant met grote bloemhoofden. Hierin vormen zich heel wat vruchtjes, waarvan de eetbare zaden, de zonnepitten, 40% vet en 30% eiwit bevatten. Een zonnebloem bloeit vanaf het begin van de zomer tot laat in de herfst. De plant heeft hoge, ruw behaarde stengels die tussen de één tot vijf meter hoog kunnen worden.
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Stokroos
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Macro opname van een stokroos
De plantensoort Alcea rosea (vroeger Althaea= Grieks=geneesmiddel) uit de Kaasjeskruidfamilie (Malvaceae). Het is een zeer bekende, uit Aziatisch Turkije afkomstige tuinplant, met grote, ongeveer ronde, vijf- tot zevenlobbige viltige bladen. De plant maakt het eerste jaar een flinke bladertoef en pas het jaar erop een bloemstengel die tot 2-2,5 meter hoog kan worden. Bovenin de stengel zitten rondom de grote trechtervormige bloemen, waaraan duidelijk te herkennen is dat het een lid van de Hibiscus familie is. De stokroos gaat in veel gevallen wel 3 of 4 jaar mee. In het najaar loopt de plant bij de wortelvoet al opnieuw uit.
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Potentilla Gibson's scarlet
Donkere bloedrode ganzerik, het plantengeslacht Potentilla (v. Lat. potens = machtig) uit de Rozenfamilie. De meeste soorten zijn kruiden, soms heesters. Het is een sierstruik uit Midden-Europa. Een aantal soorten van het geslacht ganzerik wordt als tuinplant geteeld, waarvan dit een voorbeeld is.
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Een gingko boom naast het Thijssepark in een prachtig aangelegde Japanse tuin van een particulier.
Ginkgophyta (of Ginkgopsida), bestaande uit de orde Ginkgoales, een aparte Ginkgo-familie –Ginkgoaceae– en één overgebleven geslacht Ginkgo (klasse Coniferopsida) daterend uit het Perm, dus 270.000.000 jaar geleden. In het Jura tijdperk - 213 miljoen jaar geleden - het tijdperk van de dinosauriërs, bestond de Ginkgo dus al! Er waren toen zeker 2 soorten, aangetoond door de vondst van fossiele bladeren. De Ginkgo kan 30-40 meter hoog worden en 9 meter breed met een stamomvang van ongeveer 4 meter.
(Amstelveenweb.com collectie - 2005)
Witte Sneeuwbal (Viburnum x carlcephalum)
De witte sneeuwbalbloem groeit aan een struik en heeft sterk geurende bloemen van maart t/m mei
(Amstelveenweb.com collectie - 2005)
De witte sneeuwbal met bij
(Amstelveenweb.com collectie - 2006)
Alpenakelei (Aquilegia alpina)
De alpenakelei is van het geslacht kruidachtige, winterharde, vaste planten uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae).
(Amstelveenweb.com collectie - 2006)
Gebroken Hartjes
(Amstelveenweb.com collectie - 2006)
Gebroken Hartjes ander type
Het gebroken hartje (Lamprocapnos spectabilis, synoniem Dicentra spectabilis) soms ook tranend hartje genoemd, is een plant die al heel lang in cultuur is. Het is een 60?80 cm hoge vaste plant. Aan de sappige, rijk vertakte, opgaande stengels bevinden zich grijsgroene bladeren die zijn samengesteld uit meerdere, tamelijk grote, drietallige deelblaadjes. Het blad sterft echter vrij vroeg in het jaar af en laat dan een grote leegte achter.
Het gebroken hartje bloeit van mei tot juni. De roze tot rozerode bloemen met wit centrum hangen naast elkaar aan de lange, overhangende bloemstengels. De twee buitenste, roze kroonbladeren vormen samen een hartje, terwijl de twee binnenste, witte kroonblaadjes eindigen in een traantje, dat vanuit het hartje tevoorschijn komt. De witte kroonblaadjes omgeven de stempel en de meeldraden. Het gebroken hartje komt van nature voor in China, Korea en Oost-Siberi?, waar hij groeit op open plekken in vochtige bossen en lichtbeschaduwde bosranden. Het wordt net als Dicentra formosa veel aangeboden als tuinplant. Er bestaat ook een cultivar met volledig witte bloemen en lichter gekleurd blad (Dicentra spectabilis 'Alba'). Bron: Wikipedia
(Amstelveenweb.com collectie - 2006)
Iris
De iris van de Lissenfamilie (Iridaceae), is een familie van eenzaadlobbige, kruidachtige, overblijvende planten.
(Amstelveenweb.com collectie - 2007)
Bloeiende Laurier of Laurus nobilis
(Amstelveenweb.com collectie - 2006)
Iris
De knop iets wijder open van de Laurus nobilis
De Laurier of Laurus nobilis heeft glanzend wintergroene, leerachtige bladeren en een dichte bladerkroon. Het blad is zeer aromatisch wanneer het wordt gekneusd en is daarom ook erg populair in de keuken. In het voorjaar bloeit hij met onopvallende geelachtige witte bloemen. Een goed verzorgde laurier kan in pot gemakkelijk 100 jaar oud worden.
(Amstelveenweb.com collectie - 2009)
Amstelveenroos - Enkelbloemig
(Amstelveenweb.com collectie - 2009)
De Amstelveen roos in de tuin in juni 2009
Groep: Heester, Hoogte: 0,5 -1 m, Groei: bodembedekkend, sterk,
Opmerkingen: Zeer goed combineerbaar met vaste planten
Kweker: Meilland Nederland
(Foto Amstelveenweb.com - 2018)
Klavertjevier
Een klavertjevier, (met meervoud: klavertjes vier) of klavervier is een (somatische) mutant van de witte klaver (Trifolium repens) met bladeren die uit vier deelblaadjes bestaan. Het zijn cellen die niet tot de kiembaan (geslachtscellen en hun voorlopers) behoren. Mutaties zijn het gevolg van fouten bij DNA-replicatie (met name tijdens meiose=-reductiedeling) of andere vormen van DNA-beschadiging, bijvoorbeeld door blootstelling aan straling of aantasting door carcinogenen; kankerverwekkend materiaal. De klaver van vier bladeren is een zeldzame variant op de gewone klaver van drie bladeren. Volgens het traditionele bijgeloof brengen dergelijke klavers veel geluk, maar het is niet duidelijk wanneer of hoe dat bijgeloof begon. De vroegste vermelding van klavertjevier dateert van 1640 en zegt gewoon dat het in tuinen werd gehouden omdat het 'goed was voor kinderen of anderen'. In een beschrijving uit 1869 staat dat vierbladige klavers's nachts tijdens de volle maan werden verzameld door tovenaars, die het vermengden met vervain (Verbena). Er wordt beweerd dat er ongeveer 10.000 driebladige klavers op één vierbladige klaver zijn. Een werkelijk onderzoek van meer dan 5 miljoen klavers heeft echter uitgewezen dat de werkelijke frequentie dichter bij 5.000 tot 1 ligt. Sommige volkstradities kennen een ander toevoeging aan elk blad van een klaver. Het eerste blad staat voor hoop, het tweede voor geloof, het derde voor liefde en het vierde blad brengt geluk voor de vinder. Een vijfde blad staat voor geld, een zesde blad brengt beroemdheid en het zevende belooft een lange levensduur.
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Saxifraga = Hoe-langer-hoe-liever (juni)
De plant behoort tot de familie steenbreekachtigen (Saxifragaceae). Sommigen er van zijn in staat rotsen te splijten om een groeiplaatsje te bemachtigen. Hoe-langer-hoe-liever wordt mooier en omvangrijker naarmate hij langer op dezelfde plaats blijft staan. Er zijn wel vijfendertig soorten en vele variëteiten. Hoe-langer-hoe-liever heette eerst Saxifraga umbrosa, de nieuwe naam is Saxifraga x geum.
(Amstelveenweb.com collectie - 2002)
Bloem van de appelboom de Malus Domestica nog aan een beginnend stammetje
(Amstelveenweb.com collectie - 2002)
Bloem close-up
(Amstelveenweb.com collectie - 2003)
Een jaar later levert de eigen appeloogst na een warme zomer, totaal 458 stuks! op en dat van 1 boom!
De appel is de vrucht van de plant Malus domestica. De vlezige vrucht bestaat uit drie lagen, maar soms vormen twee of drie lagen één geheel en zijn ze afzonderlijk niet meer te herkennen. Zo zijn bij de appel de vrucht en het vruchtbeginsel niet meer van elkaar te onderscheiden en vormen gezamenlijk met de opgezwollen bloembodem het vruchtvlees. Het klokhuis is de vrucht met daarin de zaadjes (pitjes) en in het midden de vaatbundel naar het steeltje. De appel (Malus domestica) is er in veel smaken, van friszuur tot zoet. Hij wordt vaak rauw genuttigd, maar hij wordt ook veel toegepast in de keuken in bijvoorbeeld appeltaart of als garnering op pannenkoeken. En hij wordt vaak verwerkt tot appelsap, appelcider, appelmoes en appelstroop.
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Een jonge zonnebloem (Helianthus annuus)
Het plantengeslacht Helianthus (Grieks: helios = zon, anthos = bloem), van de familie Asteraceae. Dit Amerikaanse geslacht telt 67 soorten. De gewone zonnebloem is een eenjarige plant met grote bloemhoofden. Hierin vormen zich heel wat vruchtjes, waarvan de eetbare zaden, de zonnepitten, 40% vet en 30% eiwit bevatten. Een zonnebloem bloeit vanaf het begin van de zomer tot laat in de herfst. De plant heeft hoge, ruw behaarde stengels die tussen de één tot vijf meter hoog kunnen worden.
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Stokroos
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Macro opname van een stokroos
De plantensoort Alcea rosea (vroeger Althaea= Grieks=geneesmiddel) uit de Kaasjeskruidfamilie (Malvaceae). Het is een zeer bekende, uit Aziatisch Turkije afkomstige tuinplant, met grote, ongeveer ronde, vijf- tot zevenlobbige viltige bladen. De plant maakt het eerste jaar een flinke bladertoef en pas het jaar erop een bloemstengel die tot 2-2,5 meter hoog kan worden. Bovenin de stengel zitten rondom de grote trechtervormige bloemen, waaraan duidelijk te herkennen is dat het een lid van de Hibiscus familie is. De stokroos gaat in veel gevallen wel 3 of 4 jaar mee. In het najaar loopt de plant bij de wortelvoet al opnieuw uit.
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Potentilla Gibson's scarlet
Donkere bloedrode ganzerik, het plantengeslacht Potentilla (v. Lat. potens = machtig) uit de Rozenfamilie. De meeste soorten zijn kruiden, soms heesters. Het is een sierstruik uit Midden-Europa. Een aantal soorten van het geslacht ganzerik wordt als tuinplant geteeld, waarvan dit een voorbeeld is.
(Amstelveenweb.com collectie - 2004)
Een gingko boom naast het Thijssepark in een prachtig aangelegde Japanse tuin van een particulier.
Ginkgophyta (of Ginkgopsida), bestaande uit de orde Ginkgoales, een aparte Ginkgo-familie –Ginkgoaceae– en één overgebleven geslacht Ginkgo (klasse Coniferopsida) daterend uit het Perm, dus 270.000.000 jaar geleden. In het Jura tijdperk - 213 miljoen jaar geleden - het tijdperk van de dinosauriërs, bestond de Ginkgo dus al! Er waren toen zeker 2 soorten, aangetoond door de vondst van fossiele bladeren. De Ginkgo kan 30-40 meter hoog worden en 9 meter breed met een stamomvang van ongeveer 4 meter.
(Amstelveenweb.com collectie - 2005)
Witte Sneeuwbal (Viburnum x carlcephalum)
De witte sneeuwbalbloem groeit aan een struik en heeft sterk geurende bloemen van maart t/m mei
(Amstelveenweb.com collectie - 2005)
De witte sneeuwbal met bij
(Amstelveenweb.com collectie - 2006)
Alpenakelei (Aquilegia alpina)
De alpenakelei is van het geslacht kruidachtige, winterharde, vaste planten uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae).
(Amstelveenweb.com collectie - 2006)
Gebroken Hartjes
(Amstelveenweb.com collectie - 2006)
Gebroken Hartjes ander type
Het gebroken hartje (Lamprocapnos spectabilis, synoniem Dicentra spectabilis) soms ook tranend hartje genoemd, is een plant die al heel lang in cultuur is. Het is een 60?80 cm hoge vaste plant. Aan de sappige, rijk vertakte, opgaande stengels bevinden zich grijsgroene bladeren die zijn samengesteld uit meerdere, tamelijk grote, drietallige deelblaadjes. Het blad sterft echter vrij vroeg in het jaar af en laat dan een grote leegte achter.
Het gebroken hartje bloeit van mei tot juni. De roze tot rozerode bloemen met wit centrum hangen naast elkaar aan de lange, overhangende bloemstengels. De twee buitenste, roze kroonbladeren vormen samen een hartje, terwijl de twee binnenste, witte kroonblaadjes eindigen in een traantje, dat vanuit het hartje tevoorschijn komt. De witte kroonblaadjes omgeven de stempel en de meeldraden. Het gebroken hartje komt van nature voor in China, Korea en Oost-Siberi?, waar hij groeit op open plekken in vochtige bossen en lichtbeschaduwde bosranden. Het wordt net als Dicentra formosa veel aangeboden als tuinplant. Er bestaat ook een cultivar met volledig witte bloemen en lichter gekleurd blad (Dicentra spectabilis 'Alba'). Bron: Wikipedia
(Amstelveenweb.com collectie - 2006)
Iris
De iris van de Lissenfamilie (Iridaceae), is een familie van eenzaadlobbige, kruidachtige, overblijvende planten.
(Amstelveenweb.com collectie - 2007)
Bloeiende Laurier of Laurus nobilis
(Amstelveenweb.com collectie - 2006)
Iris
De knop iets wijder open van de Laurus nobilis
De Laurier of Laurus nobilis heeft glanzend wintergroene, leerachtige bladeren en een dichte bladerkroon. Het blad is zeer aromatisch wanneer het wordt gekneusd en is daarom ook erg populair in de keuken. In het voorjaar bloeit hij met onopvallende geelachtige witte bloemen. Een goed verzorgde laurier kan in pot gemakkelijk 100 jaar oud worden.
(Amstelveenweb.com collectie - 2009)Amstelveenroos - Enkelbloemig
(Amstelveenweb.com collectie - 2009)
De Amstelveen roos in de tuin in juni 2009
Groep: Heester, Hoogte: 0,5 -1 m, Groei: bodembedekkend, sterk,
Opmerkingen: Zeer goed combineerbaar met vaste planten
Kweker: Meilland Nederland
(Foto Amstelveenweb.com - 2018)
Klavertjevier
Een klavertjevier, (met meervoud: klavertjes vier) of klavervier is een (somatische) mutant van de witte klaver (Trifolium repens) met bladeren die uit vier deelblaadjes bestaan. Het zijn cellen die niet tot de kiembaan (geslachtscellen en hun voorlopers) behoren. Mutaties zijn het gevolg van fouten bij DNA-replicatie (met name tijdens meiose=-reductiedeling) of andere vormen van DNA-beschadiging, bijvoorbeeld door blootstelling aan straling of aantasting door carcinogenen; kankerverwekkend materiaal. De klaver van vier bladeren is een zeldzame variant op de gewone klaver van drie bladeren. Volgens het traditionele bijgeloof brengen dergelijke klavers veel geluk, maar het is niet duidelijk wanneer of hoe dat bijgeloof begon. De vroegste vermelding van klavertjevier dateert van 1640 en zegt gewoon dat het in tuinen werd gehouden omdat het 'goed was voor kinderen of anderen'. In een beschrijving uit 1869 staat dat vierbladige klavers's nachts tijdens de volle maan werden verzameld door tovenaars, die het vermengden met vervain (Verbena). Er wordt beweerd dat er ongeveer 10.000 driebladige klavers op één vierbladige klaver zijn. Een werkelijk onderzoek van meer dan 5 miljoen klavers heeft echter uitgewezen dat de werkelijke frequentie dichter bij 5.000 tot 1 ligt. Sommige volkstradities kennen een ander toevoeging aan elk blad van een klaver. Het eerste blad staat voor hoop, het tweede voor geloof, het derde voor liefde en het vierde blad brengt geluk voor de vinder. Een vijfde blad staat voor geld, een zesde blad brengt beroemdheid en het zevende belooft een lange levensduur.
