30.000 euro per statushouder voor gemeenten als ze woonruimte bieden

Het kabinet neemt maatregelen om de doorstroom van statushouders vanuit de COA-opvang naar gemeenten te versnellen. Dit moet leiden tot meer ruimte in de asielopvang en voorkomt dat dit onbedoeld een permanent verblijf wordt.

Marjolein Faber minister van Asiel en Migratie wil dat gemeenten 30.000 euro eenmalig voor elke woonruimte krijgen per statushouder die ze bieden. Als een tijdelijk onderkomen, zoals een hotel wordt gevonden, dan staat daar een vergoeding van 38.000 euro tegenover. De PVV-bewindsvrouw trekt ook geld uit voor gemeenten die een sobere tijdelijke opvang inrichten. Per statushouder krijgen ze daarvoor 60 euro per dag, voor de maximale duur van een jaar.

Minister Faber (Asiel en Migratie): 'Asielopvang is niet bedoeld voor statushouders. Wie mag blijven in Nederland, moet zo snel mogelijk uit een azc en bijdragen aan de samenleving: werken, inburgeren en zelfredzaam zijn. Dat kan bijvoorbeeld in doorstroomlocaties. Door daarnaast de asielinstroom te beperken, lossen we structureel het probleem van overvolle opvang op.'

(Foto Martijn Beekman - 2024)

Marjolein Faber (PVV) minister van Asiel en Migratie
Momenteel bezetten bijna 17.500 statushouders plekken in de asielopvang. Die plekken zijn bedoeld voor asielzoekers, waardoor de opvang overvol raakt. Om deze druk te verlichten is het van belang dat statushouders doorstromen naar gemeenten. Tegelijkertijd is de druk op de woningmarkt ook groot. Daarom neemt het kabinet maatregelen op korte en lange termijn.

Alternatieve woonoplossingen. Op lange termijn onderzoekt het kabinet alternatieve woonoplossingen, zoals (on) zelfstandige woningen voor statushouders en vluchtelingen uit Oekraïne. Het uitgangspunt is dat deze huisvesting bedoeld is voor verschillende doelgroepen, zodat er geen extra druk komt op de sociale huurwoningvoorraad. Daarnaast wordt van statushouders verwacht dat zij financieel bijdragen aan hun huisvesting. 

Een asielzoeker is een vreemdeling die in een ander land dan het thuisland bescherming tegen gevaar en vervolging vraagt. Dit kan iemand zijn die gevlucht is en stelt dat terugkeer naar het land van herkomst gevaar oplevert, bijvoorbeeld door schending van zijn rechten volgens het Vluchtelingenverdrag of het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en die verwacht dat de overheid van het betreffende land hem daartegen geen afdoende bescherming biedt. Ook kan een asielzoeker iemand zijn die zijn land is ontvlucht vanwege de armoede. In Nederland heet een asielzoeker wiens verzoek erkend werd een vluchteling.

Een asielzoeker wordt een statushouder met een asielstatus op het moment dat hem/haar door de IND een verblijfsvergunning wordt verleend. Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) koppelt de vergunninghouder aan de gemeente, waarin hij/zij verblijft. De huisvesting is op dat moment een asielzoekerscentrum (AZC), waar ook afgewezen asielzoekers verblijven en die wachten op uitzetting uit Nederland. Na afgifte van de verblijfvergunning heeft de gemeente vervolgens de plicht om voor huisvesting in die gemeente te zorgen. Aan de asielstatus is een verblijfsvergunning gekoppeld voor maximaal 5 jaar. Daarna wordt deze vergunning meestal omgezet naar een vergunning voor onbepaalde tijd.