50 jaar na het Woodstock muziekfestival

Woodstock was een muziekfestival dat van 15 tot 18 augustus 1969 werd gehouden en dat een publiek van meer dan 400.000 bezoekers trok. Genoemd als 'een Aquarian Exposition: 3 Days of Peace & Music', werd het gehouden op Max Yasgur's melkveehouderij in Bethel, in de staat New York, USA 70 km ten zuidwesten van Woodstock. Het werd ook wel het Bethel Rock Festival of het Aquarian Music Festival genoemd. Het wordt algemeen beschouwd als een scharniermoment in de geschiedenis van de populaire muziek en als het definitieve verband voor de grotere generatie van de tegencultuur.

(Bron Wikipedia - 2019)

Joe Cocker speelt op het podium op 17 augustus 1969 tijdens de Woodstock Music and Art Fair

Het belang van het evenement werd versterkt door een documentaire film uit 1970, een bijbehorend soundtrackalbum en een door Joni Mitchell geschreven nummer dat een grote hit werd voor zowel Crosby, Stills, Nash & Young en Matthews Southern Comfort. Vanaf 1979 zijn er muziekevenementen gepland voor grote jubilea, waaronder de 10de, 20ste, 25ste, 30ste, 40ste en 50ste verjaardag, die de naam Woodstock dragen. In 2004, maakte Rolling Stone Magazine er een lijst van als nummer 19 van de 50 Momenten die de geschiedenis van Rock and Roll veranderde. In 2017 werd het festivalterrein opgenomen in het National Register of Historic Places.

Woodstock werd geïnitieerd door de inspanningen van Michael Lang, Artie Kornfeld, Joel Rosenman en John P. Roberts. Roberts en Rosenman financierden het project. Lang had enige ervaring als promotor en was het jaar daarvoor mede-organisator van het Miami Pop Festival aan de oostkust, waar naar schatting 25.000 mensen het tweedaagse evenement bijwoonden.

Begin 1969 waren Roberts en Rosenman ondernemers uit New York City, die bezig waren met de bouw van Media Sound, een groot audio-opnamestudio complex in Manhattan. Lang en Kornfeld's advocaat, Miles Lourie, die juridisch werk had verricht voor het Media Sound project, suggereerden dat ze contact opnemen met Roberts en Rosenman over de financiering van een soortgelijke, maar veel kleinere studio, Kornfeld en Lang hoopten te bouwen in Woodstock, New York. Niet overtuigd door dit voorstel van Studio-in-the-Woods stelden Roberts en Rosenman een concert voor met het soort artiesten dat bekend staat om zijn frequente aanwezigheid in Woodstock (zoals Bob Dylan en The Band). Kornfeld en Lang stemden in met het nieuwe plan en Woodstock Ventures werd in januari 1969 opgericht. De kantoren van het bedrijf bevonden zich in een vreemd versierde verdieping van 47 West 57th Street in Manhattan. Burt Cohen en zijn ontwerpgroep, Curtain Call Productions, hielden toezicht op de psychedelische transformatie van het kantoor.



Vanaf het begin waren er verschillen in aanpak tussen de vier: Roberts was gedisciplineerd en wist wat nodig was om de onderneming te laten slagen, terwijl de relaxte Lang Woodstock zag als een nieuwe, 'ontspannen' manier om ondernemers bij elkaar te brengen. Toen Lang er niet in slaagde een locatie te vinden voor het concert, gingen Roberts en Rosenman, die steeds bezorgder werden, de weg op en kwamen uiteindelijk met een locatie. Soortgelijke verschillen over financiële discipline deden Roberts en Rosenman zich afvragen of ze de stekker eruit moesten trekken of dat ze geld in het project moesten blijven pompen.

In april 1969 werd Creedence Clearwater Revival de eerste die een contract tekende voor het evenement, waarbij hij ermee instemde om te spelen voor 10.000 dollar (gelijk aan 68.000 dollar in 2018. De initiatiefnemers hadden moeilijkheden ondervonden bij het landen van groepen van grote namen voordat Creedence zich ertoe verbond om te spelen. De drummer Doug Clifford van Creedence gaf later commentaar: 'Toen Creedence eenmaal getekend had, sprong iedereen in de rij en alle andere grote acts kwamen aan. Gezien hun 3 ‘s ochtends-begintijd en weglating uit de Woodstock-film (op aandringen van frontman John Fogerty van Creedence), hebben de leden van Creedence verbitterd gereageerd op hun ervaringen met betrekking tot het festival.

Woodstock is ontworpen als een onderneming met winstoogmerk. Het werd pas een 'gratis concert' nadat het evenement honderdduizenden mensen meer trok dan de organisatoren hadden voorbereid. Kaartjes voor het driedaagse evenement kostten $ 18 vooraf en $ 24 bij de poort (gelijk aan ongeveer $ 120 en $ 160 vandaag. De kaartverkoop was beperkt tot platenwinkels in het grotere gebied van New York City, of per postbus bij het postkantoor van Radio City Station Post Office in Midtown Manhattan. Er werden ongeveer 186.000 vooruitbetaalde tickets verkocht en de organisatoren verwachtten dat er ongeveer 200.000 festivalgangers zouden komen.



Woodstock, de wereldwijde verslaggeving en vooral de documentaire film, die ook over de hele wereld te zien is, veranderde op explosieve wijze het beeld en de perceptie van rockmuziek en haar hoofdrolspelers van subcultuur naar popcultuur. Terwijl de soundtrack en de film miljoenen keren werden gedistribueerd, werd het idee van het organiseren van kleine Woodstocks in veel landen een feit. Of het nu op het eiland Wight, op Fehmarn, in Roskilde of elders is.

In Duitsland werden en worden verschillende muziekfestivals door journalisten 'Duitse Woodstock' genoemd, waaronder het Love and Peace Festival (1970) met ongeveer 25.000 bezoekers op het Oostzee-eiland Fehmarn en het Anti-WAAhnsinnsinns Festival (1986) met meer dan 100.000 bezoekers ter ondersteuning van de protesten tegen de geplande opwerkingsfabriek in Wackersdorf.

In Polen wordt de Przystanek Woodstock (Woodstock stop) sinds 1995 jaarlijks in augustus gehouden en trekt tot 750.000 toeschouwers. In 1996 kocht de Amerikaanse miljardair Alan Gerry het festivalterrein met behulp van zijn Gerry Foundation, dat tot op de dag van vandaag vrijwel ongewijzigd is gebleven. Om de oorspronkelijke locatie te beschermen, schonk Gerry in totaal 150 miljoen dollar en liet hij in eerste instantie het Bethel Woods Center for the Arts inclusief amfitheater, geopend in 2006, bouwen. In 2008 volgde de opening van The Museum at Bethel Woods, waar uitgebreide tentoonstellingen over het Woodstock Festival worden gehouden. Sinds 28 februari 2017 is het hele voormalige festivalterrein als officieel cultuurmonument van de Verenigde Staten ingeschreven in het National Register of Historic Places.

De uitvoerende kunstenaars waren : Richie Havens, Swami Satchidananda, Sweetwater, Bert Sommer, Tim Hardin, Ravi Shankar, Melanie, Arlo Guthrie, Joan Baez, Quill, Country Joe McDonald, Santana, John Sebastian, Keef Hartley Band, The Incredible String Band,  Canned Heat, Mountain, Grateful Dead, Creedence Clearwater Revival, Janis Joplin with The Kozmic Blues Band, Sly and the Family Stone, The Who, Jefferson Airplane, Joe Cocker and The Grease Band, Country Joe and the Fish, Ten Years After, The Band, Johnny Winter, Blood, Sweat & Tears, Crosby, Stills, Nash & Young, Paul Butterfield Blues Band, Sha Na Na, Jimi Hendrix / Gypsy Sun & Rainbows

Als een van de grootste rockfestivals aller tijden en een culturele hoeksteen voor de late jaren 1960, is Woodstock in de populaire cultuur op veel verschillende manieren genoemd. De zinsnede 'de Woodstock-generatie' werd een onderdeel van het gemeenschappelijke encyclopedie.