Afscheid van raadsgriffier Pascale Georgopoulou van de gemeenteraad van Amstelveen

Op 28 september 2016 tijdens de gemeenteraadsvergadering maakte mevrouw Pascale Georgopoulou bekend, dat ze na 12,5 jaar haar werk als raadsgriffier op 1 januari 2017 neerlegt. De reden van haar vertrek heeft ze niet bekendgemaakt. Hierbij de afscheidsbrief van haar:

'Geachte leden van de gemeenteraad, geachte voorzitter,

Volgende maand vier ik mijn koperen griffiersjubileum. Ik ben begonnen in de prachtige gemeente Weesp en ben nu al vele jaren griffier hier in de eveneens prachtige gemeente Amstelveen, al met al 12,5 mooie jaren! Ik doe dit werk elke dag in de diepste overtuiging, dat ik op mijn manier en vanuit mijn rol, binnen en buiten Amstelveen, mijn steentje bijdraag aan - met een groot woord- democratie. Het is waarlijk een geweldig en eervol ambt, dat ik met mijn hele ziel vervul. Ik voel mij er als een vis in het water.
Een jubileum dwingt je ook om te evalueren, te waarderen, vooruit te kijken. Ik heb mij afgevraagd: is er leven na het griffierschap, is er leven na Amstelveen? Ik ga op zoek naar het antwoord. Het is tijd voor mij om de volgende stap te zetten. Dankbaar dat u mij al die jaren uw vertrouwen gaf, verzoek ik u mij per 1 januari 2017 ontslag te verlenen.'

(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Raadsgriffier mevrouw Pascale Georgopoulou samen met Mirjam van 't Veld, burgemeester van Amstelveen, begeleiden in deze setting voor de laatste keer de gemeenteraadsvergadering van de gemeente Amstelveen op 14 december 2016.

Als laatste agendapunt van de gemeenteraadsvergadering nam Mirjam van ’t Veld, burgemeester van Amstelveen afscheid van raadsgriffier mevrouw Georgopoulou:

'Lieve Pascale,
Vandaag is voor mij een dag met een zwart randje. Jij neemt afscheid van de gemeenteraad van Amstelveen en van Amstelveen zelf. Ik vind dat ontzettend jammer. Jij bent voor mij dé perfecte griffier. De ondersteuning voor de gemeenteraad en voor mij als voorzitter was áltijd tot in de puntjes voorbereid en verzorgd. Daarnaast was je voor mij veel meer dan dat. Een sparring partner, een spin in het web en een luis in de pels. Kortom jouw veelzijdigheid en welgemeende adviezen spraken mij zéér aan. Ik zal onze wandelingen niet vergeten. Waardevolle gesprekken over onze passie voor het openbaar bestuur én een inclusieve samenleving. Het zijn mooie herinneringen waar ik met plezier en met een warm gevoel op terug kijk. Ik ga je missen. En ik weet zeker dat ik niet alleen voor mezelf spreek! Kijk maar naar de meiden van de griffie, die hebben al heel wat traantjes weg gepinkt. Als je ergens trots op was, dan waren het wel de griffiemedewerkers. Als een leeuwin vocht je voor ze.

Pascale, je kwam op 1 september 2007 in dienst van de gemeente Amstelveen. En iedereen wist heel snel, dat jij de nieuwe griffier was. Jij was de tijd ver vooruit, vooral op het gebied van digitalisering. Misschien zelfs verder dan onze eigen afdeling ICT. Van het enigszins ‘stoffige’ imago van de griffie met heel veel papier, maakte jij in rap tempo een dynamische griffie waar digitaal en papierloos werken een feit werd. Dat was voor veel raadsleden schrikken. Maar je kreeg het voor elkaar. Ook als de organisatie niet meewerkte – of er gewoonweg nog niet aan toe was – zorgde jij wel voor een alternatief. Alles ging en gaat bij jou efficiënt.

Zelfs het hele proces rondom de vertrouwenscommissie, zo heb ik uit betrouwbare bron, had je tot in de puntjes georganiseerd. Van geheime locatie tot dekmantel, je ging er helemaal in op. Dit proces leidde tot veel saamhorigheid, waar jij van opleefde. Zelfs zo erg dat ik begrepen heb dat jullie n.a.v. een ganzenbitterbal een heel verdienmodel met elkaar hebben bedacht. De ganzen van Schiphol verwerken in bitterballen en daar een raadsbedrijfje mee beginnen. En laat nu de raad zo direct bij de borrel op ganzenbitterballen trakteren, hoe leuk is dat….'


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Mirjam van 't Veld, burgemeester van Amstelveen neemt afscheid van raadsgriffier mevrouw Georgopoulou


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Vlnr.: De wethouders Herbert Raat (VVD), Maaike Veeningen (D66), Jeroen Brandes (PvdA) en Peter Bot (BBA) volgen de toespraken

'Eigenlijk was je nooit van je stuk te brengen. Behalve die ene keer... Weet u nog? Die keer, dat al die brandweermannen de raadzaal kwamen binnenvallen.... Toen wist je het ook even niet meer. Ik kan me best voorstellen hoor, want er zaten er best een paar leuke tussen....Pascale, je vertelde mij zelf dat je jouw baan als griffier als een van de mooiste functies in het openbaar bestuur ziet. En terecht! Als griffier ben je de schakel tussen raad, college en ambtelijke organisatie en een schakel tussen binnen en buiten. En tegelijkertijd ben je een "schokdemper" om wat al te wilde reacties en emoties te verzachten. Vaak op de achtergrond, maar daarmee niet minder belangrijk. Over de raad hoefde ik mij nooit zorgen te maken. Dat deed jij wel en met verve.

Het was voor iedereen zo vanzelfsprekend, dat jij alles organiseerde en altijd beschikbaar was. Dat jij met die dienstbare en professionele houding redelijk uniek in je soort bent zal iedereen zich straks realiseren.  Ik weet zeker dat we met weemoed aan je zullen terugdenken.... Jouw deskundigheid werd alom gewaardeerd. Niet alleen intern, maar ook in de regio en ver daarbuiten. Niet voor niets werd je regelmatig benaderd om een inbreng te leveren bij een congres, netwerkbijeenkomst, of een lezing. Iedereen hoort en ziet je graag spreken. Altijd vol passie, energiek en vol goede ideeën, een inspiratiebron voor velen. Als ik ergens een nieuwe invalshoek voor zocht, kon ik ook altijd bij je terecht. Vanuit jouw functie nam je deel aan allerlei regionale en landelijke clubs, zoals de adviescommissie archieven en communicatie van de VNG, de vereniging van Griffiers, hoofdredacteur van Raadsledennieuws en nog veel meer. Ook ben je betrokken bij de Digitale Overheid. Mariska, de plv griffier zei recent tegen mij: “ Ik ben nog geen griffier tegengekomen die Pascale niet kent”. En ik ben zelf nog geen burgemeester tegengekomen die Pascale niet kent.'


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Pascale geniet blijkbaar van de toespraak van Mirjam van 't Veld, burgemeester van Amstelveen


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

De leden van de gemeenteraad van Amstelveen en oud-collega's volgen de toespraak van de burgemeester en de griffie

Lieve Pascale,
'Jouw toewijding en inzet voor de raad en de burgemeester was meer dan 200%. Je had het niet voor niets altijd over ‘mijn raad’ en ‘mijn burgemeester’. Je was er altijd, 24 uur per dag. Als ik weleens ’s avonds een mailtje naar je stuurde, met het idee ‘dan ziet ze dat morgenochtend wel als eerste’, dan had ik diezelfde avond nog antwoord. Soms zelfs binnen enkele minuten. Zelfs toen ik onlangs zo met je bezig was, dat ik een lief berichtje bedoeld voor Harald aan jou stuurde. Op Twitter ben je zelfs nog veel sneller. Als een tweet jou aansprak, werd deze zeker binnen 20 seconden door jou geretweet. Tijdens de raadsvergaderingen, of bijzondere momenten maakte jij altijd een soort twitterverslag meestal met een foto impressie. Ook als iemand er niet bij was, dan kon je toch alles nauwgezet volgen via jouw twitterverslagen. Dankzij jou ben ik toch ook maar niet gestopt met Twitter…

Als social media ‘koningin’ heb je in Amstelveen, maar volgens mij ook ver daarbuiten een groot netwerk opgebouwd. Een netwerk waar wij als organisatie regelmatig ons voordeel mee hebben gedaan. Niet alleen door jouw werk als griffier, maar ook door jouw inzet bij bijvoorbeeld de veldverkenningen. Jij hebt met je activiteiten op met name Twitter gezorgd voor extra exposure van onze prachtige stad Amstelveen.

Om jouw toewijding nog meer te kleur te geven, zijn we de statistieken in gedoken. En dat geeft toch best een bijzonder beeld:
- Je hebt in die negen jaar, drie burgemeesters gediend (zoals jezelf altijd zegt)- Jan, Fred en mijzelf.
- Je hebt 87 raadsvergaderingen bijgewoond.
- Je hebt 82 raadsleden en 42 burgerleden voorbij zien komen.
- Je hebt 170 amendementen en maar liefst 274 moties in ontvangst genomen!

Als ik het over de raadsvergaderingen heb, kan ik u meegeven, dat Pascale geen enkele raadsvergadering heeft gemist! Ze heeft er slechts 1 gemist als griffier, maar niet omdat ze er niet was, maar vanwege het afscheid van de plaatsvervangend griffier destijds, de heer Joost in ’t Veld. Hij was dan wel plaatsvervanger, maar kon haar nooit vervangen, omdat ze er altijd was…. Dus die laatste keer gunde ze hem dat wel. Maar ze was uiteraard wel aanwezig! Wat veel mensen niet weten is, dat Pascale heel graag korte verhalen schrijft. Vooral tijdens haar vakanties in haar geliefde Griekenland krijgt zij altijd veel inspiratie voor schrijven van verhalen. En ze zijn heerlijk om te lezen. Wat dat betreft heeft Pascale haar roeping gemist, schrijfster worden! Maar Pascale, het kan nog altijd!

Lieve Pascale,
Jij bent wie je bent. Een vrouw met durf en overtuigingskracht. Jij bepaalt zelf wat jouw volgende stappen zijn. Een weg die anders zal zijn dan anderen. Omdat jij altijd weet te verrassen. Maar een mooi vervolg komt er, daar ben ik van overtuigd! Dat jij over jouw afscheid de regie wilde hebben, zal niemand bevreemden. Dat jij geen cadeaus wilde maar in plaats daarvan, dat iedereen een donatie zou doen aan de voedselbank, dat siert je en maakt jou wie je bent. Maar de volgende vier cadeaus moeten kunnen, allereerst een aandenken van de gemeenteraad, een Kerstboom met kerstballen met een persoonlijke boodschap voor jou van alle raadsleden. Het tweede cadeau is van de directie en jouw collega managers. Ook in dit cadeau zie je in de cirkels de verbinding terug die jij altijd zocht. Ook is jouw geliefde Griekenland zichtbaar door de schelpen die er in zijn verwerkt.

En omdat jij zo van verassingen houdt…. willen wij jou vandaag op jouw afscheid  toch een beetje extra verrassen. Je zult de regie even moeten laten varen, want dit staat uiteraard niet in het draaiboek, maar ik weet zeker dat je hier blij van wordt. Jouw vaste Twittervolgers wilde je niet zomaar laten gaan. De basis zijn jouw mooie foto’s van de Poel en de Urbanus. Dit alles heeft als resultaat, dat er volgend jaar een fotowedstrijd wordt georganiseerd met daaraan gekoppeld een Cultuurprijs, de Poel Award naar een ontwerp van Jeltje van Houten. De gedachte achter deze prijs is, dat we door dit verbindende event nog meer “buiten naar binnen” halen met jou als inspiratiebron. Dan is nu het moment gekomen, dat wethouder Veeningen jou als dank voor al jouw inspiratie, de Poel Award mag uitreiken. Bij hoge uitzondering Pascale, mag jij deze award houden, want voor de fotowedstrijden die de komende jaren gaan volgen komt er een wisseltrofee. Tot slot het vierde cadeau, een persoonlijk cadeautje van mijzelf, een dichtbundel over vriendschap, omdat onze vriendschap niet gebonden is aan Amstelveen. Dank je wel voor alles!'


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Joost in ?t Veld (midden) oud-raadsadviseur en plaatsvervangend griffier was uiteraard ook aanwezig


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Linda Roos, gemeenteraadslid van Burgerbelangen Amstelveen bereidt zich voor om de kerstboom af te leveren

Na de toespraak van de burgemeester sprak mevrouw Georgopoulou haar afscheidstoespraak uit voor de volledig gevulde raadzaal, waar naast de volledige gemeenteraad, ook haar oud-collega’s, vrienden en kennissen aanwezig waren.

'In deze zaal heb ik de afgelopen ruim negen jaar meer dan 250 uur geduldig en stilletjes naar u geluisterd. Ik zou zeggen: ga rustig zitten … ik wil ook wat zeggen J. Ik zie mij nog zitten voor de sollicitatiecommissie. Links: Gerben en Sander. Rechts: Linda en Jan. Linda, met dat haar zo sierlijk en de blauwe mascara, mopperde wat over de oppositie. Je had in de oppositie zo weinig te vertellen, "ze" deden toch wat ze wilden. En kijk nou, Linda, de moeder van de coalitie. BBA, al jaren de stabiele factor in het college! Zo gaat het in de politiek: zo zit je met acht in de raad, later met drie. Of je zit met twee in de raad en dan met acht. En ook met negen kun je in de oppositie belanden en in je eentje toch in het college.

U zit hier tegen de klok in van groot naar klein. Over ruim een jaar zit u op een andere plek! Dan verschuift hier van alles. Als je groeit, denk je dat het te maken heeft met je overtuigingskracht en prestaties; je bent trots en een beetje overmoedig. Als je verliest heeft de kiezer het niet begrepen, of was het de landelijke politiek, die je parten speelde; je bent teleurgesteld en ontmoedigd. Aan zelfreflectie kom je nauwelijks toe, je moet verder, want zo gaat dat eenmaal in de politiek. Amstelveen: wat een luxe! Deze gemeente is helemaal af. Wij hebben hier alles, gebrek alleen aan echte problemen! Je kunt het hier alleen maar verpesten, als je stomme dingen verzint. Kijk eens om je heen -zou ik zeggen- over de grens, hoe lastig dingen elders zijn, hoe moeilijk het is om keuzes te maken als je geen keuze hebt. In Amstelveen willen wij van goed naar beter, van beter naar best, wat een zegen!


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Linda Roos rijdt de kerstboom naar Pascale


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Pascale Georgopoulou tijdens haar afscheidstoespraak

Wees daarom, dames en heren van de raad, groots in uw dromen, grenzeloos in uw ambities, maar bescheiden over uw meerwaarde. Het is al een hele eer dat u hier zit, in dit rondje, in deze prachtige raadzaal. U kunt altijd een steentje bijdragen, iets kleins kan altijd. Maar ik bedoel: als u na 16 jaar lidmaatschap van de raad wordt herinnerd vanwege een kroketten-motie, dan is bescheidenheid en relativeringsvermogen uw enige redding. Doe dit werk met uw hele ziel, wees oprecht, mensen zien dat, waarderen dat. Leg uit wat u hier doet, leg verantwoording af. Verstopt u niet achter persberichten en gespin. Wees eerlijk, soms lukken dingen en soms niet, u maakt weleens een fout, of bedenkt zich. Gewoon, zoals in het echte leven.

In al uw diversiteit aan opvattingen en oplossingen bent u toch één collectief. U bent samen: de raad! Zo staat het ook in de wet: u vertegenwoordigt samen de gehele bevolking van de gemeente. Dus niet ieder zijn eigen clubje of achterban, maar met zijn allen iedereen. Dat betekent concreet een luisterend oor hebben voor ieders mening en het meewegen van alle argumenten. Het zit niet in de wapenfeiten, wil ik maar zeggen, maar in de verbinding met elkaar en met de gemeenschap. Griffier zijn: ik vond het geweldig! Ik voelde mij als een vis in het water. Dingen regelen, organiseren, luisteren, dingen even op papier zetten, mensen bij elkaar krijgen, verhalen vertellen, democratie promoten en verdedigen. Ik heb het met ontzettend veel plezier en met mijn hele ziel gedaan.

In die 12,5 jaar: Verkiezingen, nieuwe raad, nieuw college, nieuwe burgemeester, waarnemers, crises, gedoe, moties van wantrouwen, hoorzittingen, raadsonderzoeken, integriteitsschendingen, bezuinigingen, en nog eens bezuinigingen, reorganisaties, regionale samenwerking, ambtelijke fusie: alles meegemaakt! Mijn bucketlist is leeg. Een gemeentelijke herindeling had ik nog wel mooi gevonden. Daar had ik graag mee willen eindigen als griffier. Jammer! Ik kreeg de kans om mijn vleugels uit te slaan. Ik werd ergens genoemd “de digitale griffier” en de “twitter-griffier”. Maar ik was eigenlijk “de griffier met de glazen bol”. Ik wilde in de toekomst kijken om daar vandaan te bedenken wat ik nu moet doen. Over de netwerksamenleving, digitalisering en sociale media. Die dingen zag ik in mijn glazen bol, dat de samenleving verandert dus en dat wij amechtig de aansluiting missen. Bij Bol.com bestel je iets voor 22.00 uur en hebt het morgen in huis, bij ons duurt besluitvorming in het beste geval zes weken. Daar wilde ik wat mee.

Griffier was ik in Amstelveen en daarbuiten. Heb behoorlijk wat gereisd naar presentaties, workshops, congressen en opleidingen. Ik wilde het vak in al zijn finesses beheersen. Ik wilde groeien. Ik keek op tegen collega's als Jan Dirk uit Almere, Lia uit Zaanstad, Ben uit Haarlem, Marianne uit Amersfoort, Marcel uit Haarlemmermeer. Zo wilde ik later, als ik groot was, ook worden. Deskundig, gezaghebbend, een boegbeeld, iets betekenen voor de lokale democratie en voor ons mooie vak. Het bestuur van onze griffiersvereniging werd knettergek van mij met mijn videotulen, informatisering en open data. Ik was overal, had een mening over alles, zocht als een junk naar de inspiratie, die ik binnenshuis miste.

Het was geweldig om zoveel collega’s in het hele land te leren kennen en ermee samen te werken. Ik heb gehaald en gebracht. In het bijzonder mijn “kring-collega’s” ga ik erg missen. Wij hebben elkaar steeds meer en inhoudelijker opgezocht. Regionale samenwerking was bij ons in goede handen. Maar nog meer dan mijn eigen rusteloosheid en nieuwsgierigheid vond ik vooral en boven alles, dat Amstelveen de meest deskundige, meest innovatieve, meest moderne griffier verdiende die er was. Voor u wilde ik de beste griffier zijn. Terugkijkend is er veel moois om mee te nemen: prachtige herinneringen, dierbare contacten, genoeg stof voor heel veel blogs en verhaaltjes.


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

De ontwerpster van de Poel Award, beeldend kunstenaar Jeltje van Houten was ook aanwezig in de raadzaal


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Vlnr. Maaike Veeningen (D66) wethouder Cultuur, Pascale Georgopoulou met de cultuurprijs de 'Poel Award' en Jeanette van Heijningen, hoofd Publiekszaken van de gemeente Amstelveen en Aalsmeer. De nieuwe publieksprijs van Amstelveen is door beeldend kunstenaar Jeltje van Houten ontworpen


Unanieme moties. Ik ben trots op alle unanieme moties, ongeacht de inhoud! Omdat iedereen het kennelijk de initiatiefnemer gunde om zijn plan, idee, droom vast te leggen. En omdat de initiatiefnemer het kennelijk ook de moeite waard vond om niet slechts een meerderheid binnen te halen, maar om unanimiteit na te streven. Meerderheden scoren? Ach! het is kwantitatieve democratie, een makkie, eigenlijk. Maar streven naar unanimiteit is kwalitatieve democratie, inclusieve democratie. Je neemt iedereen mee. Je staat er samen voor.

Jongeren. Ik ben trots op alle werkbezoeken, excursies, werkgroepen, thema-avonden, Praat met de Raad, Gast van de Raad, die ik met mijn team voor u organiseerde. In het bijzonder ben ik trots op alles wat wij deden voor en met jongeren. Voor de jongste Democracity, voor de oudere raadssimulaties. Alles wat je doet voor jongeren is een investering in de toekomst. Er sneuvelt weleens een microfoon, er gaat een bekertje limonade over de vloer, dat geschreeuw, gejoel, de drukte, wij hebben het er altijd voor over gehad. Want die kinderen gaan naar huis en zeggen, zo tussen de soep en de aardappelen, “gôh, mam/pap, ik was vandaag op het raadhuis. En het was leuk (of chill/cool/awesome).” En dan denken mam/pap: “echt?”

Misschien zit daar wel een jongen, of een meisje tussen, die denkt: dat wil ik ook! En die zit dan hier op een dag, of wordt minister-president, of doet iets anders knaps, omdat hij hier voelde: “als je het echt wil, kan het! Als je luistert en het samen doet, dan lukt het!” Het kersje op de taart was het jaarlijks debat tussen leerlingen en raadsleden. Die jongeren hebben de gun-factor, je doet het nooit goed als raadslid. Je staat hier al gauw voor paal met die stellingen. Je zult als ChristenUnie maar de komst van een naaktstrand naast het Raadhuis moeten verdedigen! Sportief om het spelletje mee te spelen! Het hoogtepunt van het jaar wat mij betreft! Ik ben zo trots als jullie hier staan met jullie T-shirtjes, allemaal mooi Amstelveens rood, allemaal hetzelfde team: team raad! Geweldig! Wij kunnen na afloop het zweet eruit wringen. Zo spannend is het. Ik hoop dat jullie deze traditie voortzetten en niet wegbezuinigen.

Noodopvang vluchtelingen. En ik ben bijzonder trots op de publieksavond die wij hier organiseerden voor de komst van de noodopvang van vluchtelingen. De hele raad was er, samen met de burgemeester, het college en de ambtelijke organisatie. Met badge op de borst, aanspreekbaar, daar stond mijn raad! Mijn raad! Ik heb er weken overal over opgeschept: wat een geweldige actieve en betrokken raad ik wel niet had! Zo trots was ik op u!


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Pascale Georgopoulou?s haiku ((俳句; meervoud: haiku of haiku's) is een vorm van Japanse dichtkunst, geschreven in drie regels, waarvan de eerste regel 5, de tweede regel 7 en de derde regel weer 5 lettergrepen telt.) op Twitter: 'Zet de laatste punt. Niet omdat het af is, maar omdat je klaar bent. '

Procedure burgemeester. En op de procedure voor de nieuwe burgemeester, daar ben ik ook zo enorm trots op. Op alles berust geheimhouding, dus ik kan er niets over zeggen. Maar wel hoe ontzettend iedereen zich heeft ingezet, tijd heeft gemaakt. Altijd op tijd was (met uitzondering van een enkel ontsnapt konijn…) en zich goed had voorbereid. En hoe goed er naar elkaar werd geluisterd. En hoe eerlijk de gesprekken waren. Ik kan mij die ene avond nog heel goed herinneren. Wij zaten in de keuken van het kasteel, het was een zoete en zachte avond, de deuren naar de tuin stonden open. Wij aten, dronken en hadden het over de vraag: “Wat wilde je vroeger later worden!” Mooie gesprekken, ik weet het nog precies, Kees, Esther, Linda, Cor en Joep. Dat je het met elkaar ook daarover kunt hebben. En dat gevoel, dat warme en dierbare gevoel, neem ik mee.

Er waren ook mindere momenten. Die neem ik niet mee. De nare mailtjes, stomme whatsappjes, de beledigingen, de sneren, die heb ik uit mijn geheugen gewist. Lastig vind ik het om uw besluit uit mijn geheugen te wissen om te bezuinigen op het budget van de raad en de griffie. Begrijp mij niet verkeerd! De raad gaat over de eigen ambities en welke ondersteuning daarbij hoort. Dat gesprek zou meer en indringender moeten plaatsvinden. Er ligt nogal wat op uw bordje. Regionale samenwerking, de invoering van de Omgevingswet, meervoudige democratie en participatie, om maar wat te noemen. Bedenk dat het budget voor democratie slechts 0,3% is van de gemeentelijke begroting. Democratie heb je feitelijk voor een schijntje. Terwijl democratie onbetaalbaar is.

Maar daar gaat het niet om. U besloot om te bezuinigen, dat moet u zelf weten. Het was de manier waarop. Het was niet een verzoek om de mogelijkheden in kaart te brengen, niet een motie om voorstellen voor te leggen, maar een besluit d.m.v. een amendement, omdat “je altijd ergens wel 10% op kunt bezuinigen”. Ik heb uw besluit als erg pijnlijk ervaren. Het heeft maanden -en nog steeds- als een steen op mijn maag gelegen. Het voelde als het slechtste functioneringsgesprek ooit, had ik niet efficiënt en effectief gewerkt, maximaal resultaat met minimale middelen?

Nu wij bijna afscheid gaan nemen is het tijd om eindelijk iets te bekennen. Er zijn er tussen u die het al een hele tijd dachten. Het gaat om GroenLinks. Ik beken: ik heb GroenLinks altijd voorgetrokken. Als ze belden met een vraag, of mailden met een verzoek, of langskwamen voor een gesprek: ik liet alles uit mijn handen vallen om ze te helpen. Ik was een en al oor, een en al inventiviteit, alles haalde ik uit de kast. Ik heb GroenLinks altijd voorgetrokken. En de VVD, die heb ik ook altijd voorgetrokken. De D66, de BBA en het CDA. De PvdA en de SP uiteraard. De ChristenUnie en de Ouderen Combinatie, die heb ik ook voorgetrokken.

Toen ik op het schoolplein van mijn kinderen stond heb ik de telefoon opgenomen, tijdens hun zwem-, schaats- of paardrijles naar mijn mail gekeken. Ook als ik een dagje vrij had en op stap ging, ik heb altijd per omgaande gereageerd. ’s Ochtends om halfnegen en ’s middags om zes uur, of zondagavond voor de moties en amendementen. Ik heb u voorgetrokken. Niet, omdat ik niets beters te doen had. Maar omdat u kennelijk iets nodig had en ik u verder kon helpen. Ik heb het graag gedaan. Sommigen dachten, dat het normaal was en vanzelfsprekend. Nee, u had er geen recht op. Het was mijn keuze om het zo te doen. Het is de laatste keer, dat wij elkaar zo hier treffen. Mijn laatste raadsvergadering. Tijd voor mijn laatste advies aan u. En mijn advies is:

Wees zuinig! Wees zuinig op de dingen die u binden, die u met elkaar heeft, gezamenlijk, waar u collectief verantwoordelijk voor bent.

Werkwijze. Allereerst op uw werkwijze. Er zijn wetten, verordeningen en reglementen, er worden afspraken gemaakt in het Presidium en het Voorzittersoverleg. Wij vergaderen op een bepaalde manier, wij hebben afspraken over deadlines, over formats, over bijeenkomsten en overleggen, over digitalisering. Ja, het zal vóórkomen dat iets knelt, dat het niet lekker loopt. Als iets voor iemand belangrijk is, zal hij om flexibiliteit vragen. Dan moet de burgemeester bijvoorbeeld meer spreektijd geven, of zo. En de ander wil dat dan ook. Die regels, die afspraken en die bureaucratieën die hebben wij om er vooral geen discussie over te hebben. Zodat u zich kunt concentreren op de inhoud, op het verwezenlijken van uw ambities, uw dromen. De werkwijze is de basis, het podium, waarop u kunt schitteren.

De werkwijze is er vóór u allen, ván u allen. En het is zeker niet de hobby van de griffier en al helemaal niet van de burgemeester. De griffie bewaakt de afspraken die u met elkaar heeft gemaakt. De griffie adviseert en werkt uit. Ú bent er collectief verantwoordelijk voor. Wees dus zuinig op uw werkwijze. Het kan misschien beter. Plan dan jaarlijks een moment van reflectie en bedenk wat beter kan. Maar wees verder terughoudend in uw kritiek. Sla niet om u heen als het u niet uitkomt en misbruik het systeem niet als het u wel uitkomt. Iets wordt politiek, als u het politiek maakt. Voor u het weet is ook uw werkwijze speelbal van het politieke spel geworden. Doe dat dus niet! Wees zuinig op uw werkwijze en koester die.

Griffie. Het tweede, waar u zuinig op moet zijn is uw griffie. De griffie! U heeft geen idee hoe hard er wordt gewerkt. Als u er niets van merkt, dan gaat het juist goed. Dat u uw stukken op tijd heeft, compleet, dat uw agenda wordt gevuld, dat u uw informatie doorlopend krijgt, dat dingen worden georganiseerd, dat u in de krant en op internet komt, weet u? Iemand doet dat! Niet van negen tot vijf, maar doorlopend. Elke dag weer. Dat u allen, alle 37, iets anders wilt en belangrijk vindt, maakt het niet eenvoudig. De een wil liever twee afspraken op een avond, de ander liever twee avonden, een afspraak per keer. Wel of niet eerder dan acht uur vergaderen. Wel, of geen training, of thema-avond of vooroverleg. 37 voorkeuren! De griffie houdt alle bordjes in de lucht als in het Chinees circus, draai hier, draai daar, dat niets valt. Niet alleen dat u krijgt wat u nodig heeft, maar ook dat iedereen blij is. Wij zijn er niet alleen om u te dienen, maar zelfs om u te “pleasen”. Waar ligt de grens?

Ik word er verdrietig van als er neerbuigend wordt gesproken over ambtenaren in het algemeen. Ik heb al die jaren met uitstekende collega’s samengewerkt. Ik zal ze niet een voor een noemen, dat doet geen recht aan alles en iedereen. Deze organisatie is degelijk, solide, deskundig en betrokken. Wilt u visie of uitvoering, wilt u behoud of innovatie, zegt u het maar, u krijgt de ambtenaren die u verdient. Geef de richting aan en uw ambities, de ruimte die er is. Dan lopen ambtenaren wel. De meeste ambtenaren, weet u, zijn minstens even betrokken bij de gemeente als u dat bent. U deelt dezelfde passie. Terug naar de griffie. Ik hoorde raadsleden zeggen: “Hoe moet het na 1/1 als de griffier er niet meer is? Is er dan nog een griffie?” Wat denkt u nu zelf? Dit team zal zich, zoals altijd, voor 200% inzetten om u te ondersteunen en te faciliteren. Het was altijd een team-inzet, in je eentje kun je niets. Elke dag verzet mijn team bergen, samen, met veel plezier en inzet. En humor! Het zijn fantastische mensen.

Kent u ze eigenlijk? Adrie, Barbara, Birgit en Mariska. Lieve collega’s! Zonder jullie was er niets aan, had ik niets bereikt, niets gedurfd. Het enige wat ik hoefde te doen is jullie mijn vertrouwen te geven. Aan zo’n team kan iedereen leidinggeven. Jullie deden het zelf, groeiden en bloeiden, pakten aan en gingen verder. Mijn droomteam! En ook deze laatste weken hebben jullie mij met zoveel begrip en liefde omarmt. Zonder jullie was ik nergens! Dank je wel! Wees zuinig op de griffie. Het zijn uw medewerkers, u bent de werkgever. Het is uw taak om duidelijk te maken wat u gezamenlijk wil, om samen doelen te stellen en prioriteiten, om te bewaken of dingen gebeuren, om te corrigeren -indien nodig-, maar ook om te waarderen als het goed gaat en om te motiveren! Velen van u doen dat in het dagelijks leven ook, leidinggeven en mensen waarderen. Op de een of andere manier is het besef dat u het hier ook mag doen minder aanwezig. Het is de hoogste tijd om die rol serieus op te pakken. U bent de baas binnen de gemeente, wees dan een baas! Wees zuinig op uw griffie en koester die.

Burgemeester. En naast uw werkwijze en uw griffie, wees zuinig op uw burgemeester. Als deze burgemeester ergens binnenkomt, dan komt iemand binnen! Als zij straalt, dan straalt onze gemeente. Als zij spreekt, dan luistert Amstelveen. Als zij je troost, dan ben je niet alleen. Als zij iets bereikt en binnenhaalt, dan is het een succes voor ons allemaal. Zelden zo’n bestuurder meegemaakt die moeiteloos contact maakt met jong en oud, met deftig en shabby, met geleerd en achtergesteld, in goede tijden en slechte tijden. Die blij kan zijn en aanstekelijk kan lachen bij vreugde en oprecht tranen laat vloeien bij verdriet. Wat boffen wij met onze burgemeester. Zij duikt niet, ze staat voor haar opvatting en haar zaak, je kunt op haar bouwen. Zij ís er voor u. Als u een probleem heeft, een vraag, of een dilemma, dan kunt u bij haar terecht. Half Amstelveen zoekt haar op voor een vraag, een kwestie, of een probleem. Zij werkt zich hier drie slagen in de rondte, 24/7 elke dag weer. En ook in Japan en Verweggistan staan haar telefoon en mail gewoon aan. U ziet nog geen 10% van wat zij doet. Het belangrijkste is het meest onzichtbare: het masseren, onderhandelen, verbinden, brandjes blussen, over bolletjes aaien, egootjes strelen en boze inwoners (of brandweermannen) kalmeren. Zij ís er voor u, u allen.

En wie is er voor haar? Wie steunt haar als het lastig is? Wie motiveert en inspireert haar? Wie vraagt weleens oprecht: “Zeg, hoe gaat het met jou?” U bent formeel niet, maar feitelijk wel haar werkgever. U spreekt haar tussentijds in evaluatieve gesprekken en straks voor de herbenoeming. U heeft een zorgplicht. Laat ik het maar zo zeggen: Hoe tevreden bent u zelf over de invulling van uw zorgplicht? Wees zuinig op uw burgemeester. Dat zij autonoom is, sterk, dat zij de hele wereld aankan, wil niet zeggen, dat zij er alleen voor moet staan. Dat zij er alleen voor wil staan. Samen is zoveel mooier en beter, je komt zoveel verder, het geeft zoveel meer energie.

Lieve Mirjam, Ik heb jouw nuance en jouw emotie geregeld beter onder woorden kunnen brengen dan ik de mijne kon. Ik heb dingen voor jou gedurfd, waarvoor ik eigenlijk het lef niet had. Je hebt mij uitgedaagd en mij laten groeien. Hoe bijzonder is dat! Als je dat kunt. Met liefde en aandacht. En met vertrouwen. Ik wens je de wereld, mooi mens! Het was een feestje om naast je te zitten! Ik hoop, dat jouw raad en jouw gemeente je ook omarmen en koesteren, zoals jij hen.

Dames en heren van de raad. Lieve mensen, Amstelveen. Het griffierschap. Het was als een mooi boek, het mooiste, dat ik ooit las. Maar ik heb het uit! Ik sluit het nu. Schuif het in de boekenkast. Ik zal er zo nu en dan langslopen en misschien heel voorzichtig over de rug strelen, emotioneel misschien en weemoedig. Maar het is uit, ik ga het niet opnieuw lezen. Onze wegen liepen even parallel en gaan nu uit elkaar. Het is goed zo. U heeft mij op handen gedragen en ook aan de poten van mijn stoel gezaagd. U heeft mij beledigd en ook gekoesterd. U stond dichtbij mij en roddelde achter mijn rug en gaf mij toch uw vertrouwen

En ik? Ik heb meer in u geloofd, dan u in uzelf. Ik heb meer voor u gestaan, dan u voor elkaar. Ik heb u willen zien schitteren, excelleren, wilde trots op u zijn en had daar een klein steentje aan willen bijdragen. U bent, één voor één, prachtige, warme en betrokken mensen. Ik had u zó als collega, buurman of zelfs als zus willen hebben. Maar als collectief, als raad totaal, heeft u nog een weg te gaan. Als Henk er nog zou zijn, dan zou hij zeggen: Hulde! Ik zeg: Het allerbeste. Wees zuinig op elkaar!'


(Foto Jeltje van Houten - 2016)

De nieuwe cultuurprijs van de gemeente Amstelveen de 'Poel Award', het werk van beeldend kunstenaar Jeltje van Houten


De Raadsgriffier is een functionaris in het Nederlandse lokale bestuur. De griffier vormt samen met de gemeentesecretaris/algemeen directeur (en eventuele andere directeuren) de top van de gemeentelijke organisatie. De griffier heeft daarbinnen een bijzondere onafhankelijke en eindverantwoordelijke positie met rechtstreekse verantwoording aan de gemeenteraad en staat aan het hoofd van de griffie.
Artikel 100 van de Gemeentewet stelt de raadsgriffier expliciet voor elke gemeente verplicht. De Gemeentewet omschrijft slechts in algemene zin welke bevoegdheden de griffier en de facultatieve griffie hebben. Artikel 107a lid 1 vermeldt namelijk: De griffier staat de raad en de door de raad ingestelde commissies bij de uitoefening van hun taak terzijde. Het tweede lid van artikel 107a bepaalt, dat de gemeenteraad de taken en bevoegdheden van de griffier zelf kiest. Bijgevolg kan de invulling van de functie van raadsgriffier per gemeente verschillen. De functie van raadsgriffier is per 7 maart 2002 in het leven geroepen met het van kracht worden van de Wet dualisering gemeentebestuur. Sinds 7 maart 2003 bestaat er een Vereniging van Griffiers.

De Wet dualisering gemeentebestuur is een Nederlandse wet, de wet is ingevoerd op 7 maart 2002. Sinds de invoering van de wet zijn de rollen, taken en posities van de raad en het college gescheiden en beschikken beide organen over een eigen ambtelijke organisatie ter ondersteuning. De wet is voorbereid door de Staatscommissie Elzinga onder leiding van Douwe Jan Elzinga (hoogleraar staatsrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen), dezelfde commissie bereidde de Wet dualisering provinciebestuur voor, die een jaar later werd ingevoerd. Doel van beide wetten was het dualisme op lokaal bestuursniveau te verhogen.

Het woord griffie betekent volgens de Etymologiebank ‘secretarie van bestuurslichamen en rechtbanken’. Griffie is ontleend aan Oudfrans greffe ‘schrijfstift’, zie → griffel. Ook in het Frans verschoof de betekenis van greffe naar ‘koninklijke rekenkamer’ [1278; Rey], ‘officiële archieven’ [begin 14de eeuw; Rey] en ‘griffiersambt’ [1636; Rey]; het is goed mogelijk, dat deze Franse betekenisontwikkeling in het Nederlands een rol heeft gespeeld. Mnl. greffe, griffi ‘griffie, secretarie’ [1488; MNHWS]; vnnl. greffe ‘schrijfkamer’ [1574; Kil.], greffie ‘schrijfkamer van de senaat’ [1599; Kil.], actens ter Griffie ghepasseert ‘akten die door de griffie van de rechtbank zijn opgemaakt’ [ca. 1650; WNT]; nnl. griffie ‘kanselarij, secretarie of schrijfkamer van een rechtbank of gerechtshof; ook van de provinciale staten en van de kamer der Staten-Generaal’ [1864; Calisch].