De Cosmos 482 satelliet stort neer

De Cosmos 482 is in 1972 de ruimte ingeschoten door het Sovjet Ruimteonderzoeksinstituut (IKI). Het doel was om deze richting Venus te sturen, zodat de satellietgegevens en beelden aan de Aarde kon leveren. Meerdere van dat soort satellieten haalden Venus uiteindelijk niet.

Kosmos 482 (Russisch: "Космос 482", wat Cosmos 482 betekent), gelanceerd op 31 maart 1972 om 04:02:33 UTC, was een poging van de Sovjet-Unie tot een Venus-sonde die er niet in slaagde om uit een lage baan om de aarde te ontsnappen. De verwachting is dat hij ergens begin 9 tot 10 mei 2025 op Aarde zal neerstorten. De landingsmodule, die 495 kilogram weegt, zal hoogstwaarschijnlijk in één stuk het aardoppervlak bereiken, aangezien hij ontworpen is om een versnelling van 300 G en een druk van 100 atmosfeer te weerstaan.

(Bron Universe TC - 2025)

Venus-sonde Kosmos 482
Kosmos 482 werd op 31 maart 1972 gelanceerd door een Molniya-booster, vier dagen na de Venera 8-atmosfeersonde, en was mogelijk vergelijkbaar in ontwerp en missieplan. Nadat het ruimtevaartuig een parkeerbaan om de aarde had bereikt, deed het een poging om in een Venus-overdrachtsbaan te worden gelanceerd. Het brak in vier stukken, waarvan er twee in een lage baan om de aarde bleven en binnen 48 uur vervielen in het zuiden van Nieuw-Zeeland en twee stukken (vermoedelijk de lading en de losgemaakte motoreenheid) gingen in een hogere baan van 210 km × 9.800 km (130 mi × 6.090 mi), met een inclinatie van 52 graden. Een verkeerd ingestelde timer zorgde ervoor, dat de Blok L-trap voortijdig werd uitgeschakeld, waardoor de sonde niet uit de baan om de aarde kon ontsnappen.

De resterende twee stukken in de baan zullen naar verwachting ergens in de tweede week van mei 2025 weer in de ruimte terugkeren, mogelijk op 9 of 10 mei, ergens tussen 51,7 graden noorderbreedte en zuiderbreedte. De 51ste breedtegraad noorderbreedte is een breedtecirkel die 51 graden ten noorden van het equatoriale vlak van de Aarde ligt. Deze cirkel doorkruist Europa, Azië, de Stille Oceaan, Noord-Amerika en de Atlantische Oceaan. Maar aangezien 70% van onze planeet Aarde uit water bestaat, is de kans groot dat het ergens in een oceaan terechtkomt.