De Dag van Europa 2024

De Dag van Europa, die elk jaar op 9 mei wordt gevierd, markeert de verjaardag van de Schumanverklaring die in 1950 werd gepresenteerd. Dit oprichtingsdocument van de Europese Unie legde de basis voor samenwerking, solidariteit en duurzame vrede op ons continent. De Dag van Europa blijft het engagement van de EU op het gebied van democratie, diversiteit en eenheid symboliseren.

Na de Tweede Wereldoorlog had een groep Europese politici een verenigd Europa voor ogen om toekomstige conflicten te voorkomen. De Schuman-verklaring, geleid door de Franse minister van Buitenlandse Zaken Robert Schuman, schetste een gedurfde visie op het bundelen van strategische middelen, met name kolen en staal, om oorlog tussen naties af te schrikken.

In 1951, na de Schumanverklaring, markeerde het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal een historische mijlpaal. Ondertekend door zes landen (Frankrijk, West-Duitsland, Italië, Nederland, België en Luxemburg), legde het de basis voor de huidige Europese integratie en leidde het tot de oprichting van een economische gemeenschap die geleidelijk zou uitgroeien tot een politieke unie.

In de Verklaring zei Schuman: "Europa zal niet in één keer tot stand komen, of volgens één enkel plan. Het zal worden opgebouwd door middel van concrete prestaties die eerst een de facto solidariteit creëren." Terwijl we in 2024 de Dag van Europa vieren, herdenken we de reis van de naoorlogse verwoesting naar een unie van vrede en welvaart. De principes die zijn vastgelegd in de Schuman-verklaring blijven de EU leidend en inspireren een continent dat verenigd is in zijn diversiteit.

De Verklaring van Schuman: The Schuman Declaration:

'De wereldvrede kan niet worden gewaarborgd zonder creatieve inspanningen die in verhouding staan tot de gevaren die deze bedreigen. De bijdrage die een georganiseerd en levend Europa aan de beschaving kan leveren, is onmisbaar voor het in stand houden van vreedzame betrekkingen. Door ruim twintig jaar lang de rol van kampioen van een verenigd Europa op zich te nemen, heeft Frankrijk altijd het dienen van de vrede als voornaamste doel gehad. Een verenigd Europa werd niet bereikt en er was oorlog.

Europa zal niet in één keer of volgens één enkel plan tot stand komen. Het zal worden opgebouwd door middel van concrete verwezenlijkingen die in de eerste plaats een feitelijke solidariteit creëren. Het samenkomen van de naties van Europa vereist de eliminatie van de eeuwenoude oppositie van Frankrijk en Duitsland. Elke ondernomen actie moet in de eerste plaats betrekking hebben op deze twee landen. Met dit doel voor ogen stelt de Franse regering voor onmiddellijk actie te ondernemen op één beperkt maar beslissend punt.

Het stelt voor dat de Frans-Duitse productie van kolen en staal als geheel onder een gemeenschappelijke Hoge Autoriteit wordt geplaatst, binnen het raamwerk van een organisatie die openstaat voor deelname van de andere landen van Europa. Het bundelen van de kolen- en staalproductie zou onmiddellijk moeten zorgen voor het opzetten van gemeenschappelijke fundamenten voor economische ontwikkeling als een eerste stap in de federatie van Europa, en zal het lot veranderen van die regio’s die lange tijd gewijd zijn geweest aan de productie van oorlogsmunitie. , waarvan zij de meest constante slachtoffers zijn geweest.

De aldus tot stand gebrachte solidariteit in de productie zal duidelijk maken dat iedere oorlog tussen Frankrijk en Duitsland niet alleen ondenkbaar, maar ook materieel onmogelijk wordt. De oprichting van deze krachtige productieve eenheid, die openstaat voor alle landen die willen deelnemen en die uiteindelijk verplicht is alle lidstaten onder dezelfde voorwaarden te voorzien van de basiselementen van de industriële productie, zal een echte basis leggen voor hun economische eenwording.


(Foto Wikipedia - 2024)

Robert Schuman, geboren Jean-Baptiste Nicolas Robert Schuman op 29 juni 1886 in Luxemburg (Luxemburg) en overleden op 4 september 1963 in Scy-Chazelles (Moezel), is een Franse staatsman. Schuman was onderminister van Buitenlandse Zaken tijdens de Derde Republiek, minister tijdens de Vierde Republiek, met name van Buitenlandse Zaken en tweemaal voorzitter van de Raad van Ministers. Daarnaast was Schuman ook voorzitter van het Europees Parlement. Hij wordt samen met Jean Monnet, Konrad Adenauer, Johan Willem Beyen, Paul-Henri Spaak, Joseph Bech en Alcide De Gasperi beschouwd als een van de grondleggers van de Europese opbouw. De katholieke kerk is begonnen met het canonieke proces voor zijn zaligverklaring. Op 19 juni 2021 werd hij door paus Franciscus eerbiedwaardig verklaard
Deze productie zal zonder onderscheid of uitzondering aan de wereld als geheel worden aangeboden, met als doel bij te dragen aan het verhogen van de levensstandaard en het bevorderen van vreedzame verwezenlijkingen. Met meer middelen zal Europa in staat zijn een van zijn essentiële taken te verwezenlijken, namelijk de ontwikkeling van het Afrikaanse continent. Op deze manier zal op eenvoudige en snelle wijze de samensmelting van belangen worden gerealiseerd die onmisbaar is voor de totstandbrenging van een gemeenschappelijk economisch systeem; het kan het zuurdesem zijn waaruit een bredere en diepere gemeenschap kan groeien tussen landen die lange tijd door bloedige verdeeldheid tegenover elkaar stonden.

Door de basisproductie te bundelen en door een nieuwe Hoge Autoriteit in te stellen, wier beslissingen Frankrijk, Duitsland en andere lidstaten zullen binden, zal dit voorstel leiden tot de verwezenlijking van de eerste concrete basis van een Europese federatie die onmisbaar is voor het behoud van de vrede. Om de verwezenlijking van de gestelde doelstellingen te bevorderen, is de Franse regering bereid onderhandelingen te openen op de volgende grondslagen.

De taak waarmee deze gemeenschappelijke Hoge Autoriteit zal worden belast, zal erin bestaan om in de kortst mogelijke tijd de modernisering van de productie en de verbetering van de kwaliteit ervan veilig te stellen; de levering van kolen en staal onder identieke voorwaarden aan de Franse en Duitse markten, evenals aan de markten van andere lidstaten; de gemeenschappelijke ontwikkeling van de export naar andere landen; de gelijkstelling en verbetering van de levensomstandigheden van werknemers in deze industrieën.

Om deze doelstellingen te bereiken, uitgaande van de zeer verschillende omstandigheden waarin de productie van de lidstaten zich momenteel bevindt, wordt voorgesteld bepaalde overgangsmaatregelen in te stellen, zoals de toepassing van een productie- en investeringsplan, de oprichting van compensatiemechanismen voor het gelijkstellen van prijzen, en de oprichting van een herstructureringsfonds om de rationalisatie van de productie te vergemakkelijken. Het verkeer van kolen en staal tussen de lidstaten zal onmiddellijk worden vrijgesteld van alle douanerechten en zal niet worden beïnvloed door verschillende transporttarieven. Geleidelijk zullen omstandigheden worden geschapen die spontaan een meer rationele verdeling van de productie op het hoogste productiviteitsniveau mogelijk maken.

In tegenstelling tot internationale kartels, die de neiging hebben restrictieve praktijken op te leggen aan de distributie en de exploitatie van nationale markten, en hoge winsten te handhaven, zal de organisatie zorgen voor de versmelting van markten en de uitbreiding van de productie.

De hierboven gedefinieerde essentiële beginselen en verplichtingen zullen het onderwerp vormen van een verdrag dat tussen de staten wordt ondertekend en ter ratificatie aan hun parlementen wordt voorgelegd. De onderhandelingen die nodig zijn om de details van de aanvragen af te handelen, zullen worden gevoerd met de hulp van een arbiter die in onderlinge overeenstemming wordt benoemd. Hem wordt de taak toevertrouwd erop toe te zien dat de gemaakte afspraken in overeenstemming zijn met de vastgelegde beginselen, en in geval van een impasse zal hij beslissen welke oplossing moet worden gekozen.

De gemeenschappelijke Hoge Autoriteit, belast met het beheer van het plan, zal bestaan uit onafhankelijke personen, benoemd door de regeringen, die gelijkwaardig vertegenwoordigd zijn. Er zal in onderlinge overeenstemming tussen de regeringen een voorzitter worden gekozen. De besluiten van de Autoriteit zullen afdwingbaar zijn in Frankrijk, Duitsland en andere lidstaten. Er zullen passende maatregelen worden getroffen voor de beroepsmogelijkheden tegen de besluiten van de Autoriteit.

Een vertegenwoordiger van de Verenigde Naties zal bij de Autoriteit worden geaccrediteerd en zal de opdracht krijgen om tweemaal per jaar een openbaar rapport uit te brengen aan de Verenigde Naties, waarin hij verantwoording aflegt over de werking van de nieuwe organisatie, in het bijzonder wat betreft het veiligstellen van haar doelstellingen.

Het instituut van de Hoge Autoriteit zal op geen enkele wijze vooruitlopen op de eigendomsmethoden van ondernemingen. Bij de uitoefening van haar taken zal de Gemeenschappelijke Hoge Autoriteit rekening houden met de bevoegdheden die aan de Internationale Ruhrautoriteit zijn verleend en met de verplichtingen van allerlei aard die aan Duitsland worden opgelegd, zolang deze van kracht blijven.'