De christelijke feestdag Pinksteren 2025

Pinksteren (van het Griekse '50ste dag') is een christelijk feest. Het feest viert de zending van Gods Geest aan de discipelen van Jezus en zijn blijvende aanwezigheid in de Kerk. Iconografisch wordt Pinksteren ook wel de zending van de Heilige Geest of de uitstorting van de Heilige Geest genoemd. Pinksterzondag is de 50ste dag van Pasen, 49 dagen na Paaszondag en in 2025 valt op zondag 8 en maandag 9 juni. (Eerste en tweede Pinksterdag).

In het Nieuwe Testament wordt in de Handelingen van de Apostelen beschreven hoe de Heilige Geest neerdaalde op de apostelen en discipelen toen zij in Jeruzalem bijeenkwamen voor het Joodse feest Sjawoeot (τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς, 'de vijftigste dag') (Handelingen 2:1-41). Deze datum wordt in de christelijke traditie ook gezien als de stichting van de Kerk.

(Bron Wikipedia - 2025)

De 'Très Riches Heures du duc de Berry', bekend onder zijn 15de-eeuwse naam, is een opmerkelijk gebedenboek dat rond 1411 werd gemaakt voor Jean I, hertog van Berry, broer van koning Karel V, door drie getalenteerde jonge kunstenaars uit Nijmegen: de gebroeders Van Limburg, Paul, Jean en Herman
Het Joodse Shavuot ("Wekenfeest") is een van de drie pelgrimsfeesten. Het hellenistische jodendom was overwegend Griekssprekend; hier had het feest de Oudgriekse naam ἡ πεντηκοστή hē pentēkostḗ, Nederlands 'de vijftigste'. Dit verwijst naar de vijftigste dag na het Feest van de Ongezuurde Broden (Matsotfeest). Het is een oogstfeest, omdat het het einde markeert van de gerst- en tarweoogst, die begint met Pesach. Het Wekenfeest herdacht ook de overhandiging van de Thora aan Mozes op de berg Sinaï. De gebeurtenis van Pinksteren wordt in de Handelingen van de Apostelen op zo'n manier verteld dat er taalkundige verwijzingen naar deze wetgeving op de Sinaï ontstaan.

Volgens het Romeins Missaal van 1540 begon Pinksteren met een Pinksterwake, die een soortgelijk patroon volgde als de Paaswake en ook de zegening van het doopwater omvatte. Pinksteren had, net als Pasen, een eigen feestweek (octaaf); de octaafdag was het feest van Drievuldigheid (hoewel deze feestweek eerder eindigde, met de mis op zaterdag). Alle missen van de Pinksterweek hadden hun eigen feestdag; woensdag, vrijdag en zaterdag waren kwartierdagen. Tot de liturgische hervorming werden de zondagen na Pinksteren geteld als zondagen na Pinksteren (in de Protestantse Kerk zondagen na Drievuldigheid).

De liturgische vieringen van Pinksteren in westerse kerken zijn even rijk en gevarieerd als die in het Oosten. Het typische beeld van Pinksteren in het Westen is dat van de Maagd Maria, centraal en prominent zittend tussen de discipelen, met vlammen rustend op hun kruinen.

Af en toe worden spreidende wolken afgebeeld die de werking van de "machtige wind" suggereren; lichtstralen en de duif worden ook afgebeeld. De westerse iconografische stijl is minder statisch en gestileerd dan die van het Oosten, en er zijn andere zeer verschillende voorstellingen geproduceerd, die in sommige gevallen grote bekendheid hebben verworven, zoals de Pinksteren van Titiaan, Giotto en El Greco.