De open brief van Emmanuel Macron over de Europese Renaissance

In een brief aan de Europese burgers, die uitsluitend door verschillende dagbladen werden gepubliceerd, onthult Emmanuel Macron president van de Franse Republiek zijn visie op Europa en de projecten die hij wil verdedigen:

'Burgers van Europa,

Als ik de vrijheid neem u rechtstreeks aan te spreken, is het niet alleen in naam van de geschiedenis en de waarden die ons verenigen. Omdat het een noodsituatie is. Over een paar weken zullen de Europese verkiezingen bepalend zijn voor de toekomst van ons continent. Nooit eerder sinds de Tweede Wereldoorlog is Europa zo noodzakelijk geweest. En toch is Europa nog nooit eerder in zo'n groot gevaar geweest.

De Brexit is hier het symbool van. Symbool van de crisis in Europa, die er niet in is geslaagd om tegemoet te komen aan de beschermingsbehoeften van de volkeren in het licht van de grote schokken van de hedendaagse wereld. Ook het symbool van de Europese valstrik. De valkuil is niet het lidmaatschap van de Europese Unie; het zijn leugens en onverantwoordelijkheid die haar kunnen vernietigen. Wie vertelde de Britten de waarheid over hun toekomst na Brexit? Wie heeft hen gezegd dat ze de toegang tot de Europese markt moeten verliezen? Wie noemde de risico's voor de vrede in Ierland toen ze terugkeerde naar de grens van het verleden? De nationalistische terugtrekking stelt niets voor; het is een afwijzing zonder project. En deze val bedreigt heel Europa: uitbuiters van woede, ondersteund door valse informatie, beloven alles en het tegenovergestelde.

Geconfronteerd met deze manipulaties moeten we rechtop staan. Trots en helder. Allereerst om te zeggen wat Europa is. Het is een historisch succes: de verzoening van een verwoest continent, in een ongekend project van vrede, welvaart en vrijheid. Laten we dat nooit vergeten. En dit project beschermt ons ook vandaag de dag nog steeds: welk land kan alleen optreden tegen de agressieve strategieën van de grote mogendheden? Wie kan beweren soeverein te zijn, alleen, tegen de digitale reuzen?

Hoe zouden we ons kunnen verzetten tegen de crises van het financieel kapitalisme zonder de euro, die een kracht is voor de hele Unie? Europa gaat ook over de duizenden alledaagse projecten die het gezicht van onze gebieden hebben veranderd, deze gerenoveerde middelbare school, deze weg die is aangelegd, de snelle toegang tot het internet die eindelijk komt. Deze strijd is een dagelijkse inzet, want Europa en vrede zijn nooit vanzelfsprekend. Namens Frankrijk leid ik hem er voortdurend toe om Europa vooruit te helpen en zijn model te verdedigen. We hebben laten zien dat wat ons werd verteld ontoegankelijk was, dat het mogelijk was om een Europese defensie of de bescherming van sociale rechten in het leven te roepen.

Maar er moet meer worden gedaan, sneller. Omdat er de andere valkuil is, die van de status-quo en ontslag. Geconfronteerd met de grote schokken in de wereld, zeggen de burgers ons vaak: 'Waar is Europa? Wat doet Europa?' Het is voor hen een zielloze markt geworden. Europa is echter niet alleen een markt, het is een project. Een markt is nuttig, maar mag de noodzaak van beschermende grenzen en eenwording van waarden niet overschaduwen. Nationalisten hebben ongelijk wanneer zij beweren onze identiteit te verdedigen in de terugtrekking uit Europa, want het is de Europese beschaving die ons verenigt, bevrijdt en beschermt. Maar degenen die niets willen veranderen, hebben ook ongelijk, omdat ze de angsten die door onze volkeren gaan, de twijfels die onze democratieën ondermijnen, ontkennen. We bevinden ons op een beslissend moment voor ons continent; een moment waarop we gezamenlijk de vormen van onze beschaving in een veranderende wereldpolitiek en cultureel opnieuw moeten uitvinden. Het is de tijd van de Europese Renaissance. Daarom stel ik voor om deze renaissance samen op te bouwen rond drie ambities: vrijheid, bescherming en vooruitgang, om de verleiding van terugtrekking en verdeeldheid te weerstaan.

Onze vrijheid verdedigen. Het Europese model is gebaseerd op de vrijheid van de mens, de verscheidenheid van meningen en de schepping. Onze primaire vrijheid is democratische vrijheid, de vrijheid om onze leiders te kiezen, waar buitenlandse mogendheden bij elke verkiezing proberen onze stemmen te beïnvloeden. Ik stel voor dat er een Europees Agentschap voor de bescherming van de democratieën wordt opgericht om elke lidstaat te voorzien van Europese deskundigen om zijn verkiezingsproces te beschermen tegen cyberaanvallen en manipulatie. In deze geest van onafhankelijkheid moeten we ook de financiering van Europese politieke partijen door buitenlandse mogendheden verbieden. We zullen alle haat en gewelddadige uitingen van het internet moeten verbieden, via Europese regels, want respect voor het individu is de basis van onze beschaving van waardigheid.

Bescherming van ons continent. Op basis van interne verzoening is de Europese Unie vergeten om naar de realiteit van de wereld te kijken. Geen enkele gemeenschap creëert echter het gevoel erbij te horen als ze niet de grenzen heeft die ze beschermt. De grens is vrijheid en veiligheid. Daarom moeten we het Schengengebied heroverwegen: iedereen die wil deelnemen, moet voldoen aan de verplichtingen van verantwoordelijkheid (strikte grenscontrole) en solidariteit (hetzelfde asielbeleid, met dezelfde regels voor opvang en weigering). Een gemeenschappelijke grenspolitie en een Europees asielbureau, strikte controleverplichtingen, Europese solidariteit, waaraan elk land, onder het gezag van een Europese Raad voor interne veiligheid, bijdraagt: ik geloof, met het oog op migratie, in een Europa dat zowel zijn waarden als zijn grenzen beschermt.

Dezelfde eisen moeten gelden voor de verdediging. Er is de afgelopen twee jaar aanzienlijke vooruitgang geboekt, maar we moeten een duidelijke koers uitzetten: een defensie- en veiligheidsverdrag moet onze essentiële verplichtingen definiëren, in samenwerking met de NAVO en onze Europese bondgenoten: meer militaire uitgaven, een wederzijdse defensieclausule die operationeel is gemaakt, een Europese Veiligheidsraad waarbij het Verenigd Koninkrijk betrokken is bij de voorbereiding van onze collectieve besluiten.

Onze grenzen moeten ook zorgen voor eerlijke concurrentie. Welke macht in de wereld stemt ermee in om de uitwisseling met degenen die zich aan geen enkele van de regels houden, voort te zetten? We kunnen hier niet zomaar staan en niets zeggen. We moeten ons mededingingsbeleid hervormen, ons handelsbeleid hervormen: sancties of een verbod in Europa op bedrijven die onze strategische belangen en kernwaarden ondermijnen, zoals milieunormen, gegevensbescherming en eerlijke betaling van belastingen; en in strategische industrieën en onze overheidsopdrachten uitgaan van een Europese preferentie zoals onze Amerikaanse of Chinese concurrenten dat doen.

Herstel van de geest van vooruitgang. Europa is geen tweederangsmacht. Heel Europa is een voorhoede: het heeft altijd al geweten hoe de normen voor vooruitgang moeten worden gedefinieerd. Om dit te bereiken moet er een convergentie- in plaats van een concurrentieproject komen: Europa, waar sociale zekerheid is gecreëerd, moet voor elke werknemer, van oost tot west en van noord tot zuid, een sociaal schild creëren dat hem dezelfde beloning op dezelfde werkplek garandeert, en een Europees minimumloon, aangepast aan elk land en elk jaar collectief besproken.

Het opnieuw betrekken bij de rode draad van de vooruitgang betekent ook het voortouw nemen in de ecologische strijd. Zullen we onze kinderen onder ogen zien als we niet ook onze klimaatschuld verminderen? De Europese Unie moet haar ambitie - nul koolstofdioxide in 2050, halvering van pesticiden in 2025 - vaststellen en haar beleid daarop afstemmen: de Europese Klimaatbank om de ecologische overgang te financieren; de Europese gezondheidskracht om de controle op ons voedsel te versterken; tegen de dreiging van lobby's, onafhankelijke wetenschappelijke beoordeling van stoffen die gevaarlijk zijn voor het milieu en de gezondheid.... Deze dwingende noodzaak moet als leidraad dienen voor al onze acties: van de Centrale Bank tot de Europese Commissie, van de Europese begroting tot het investeringsplan voor Europa, al onze instellingen moeten een klimaatmandaat hebben.

Vooruitgang en vrijheid hebben te maken met de mogelijkheid om van werk te leven: om banen te creëren moet Europa anticiperen. Daarom moet zij niet alleen de digitale giganten reguleren door Europees toezicht op de grote platforms in te stellen (versnelde sanctie van inbreuken op de concurrentie, transparantie van hun algoritmen, enz.), maar ook innovatie financieren door de nieuwe Europese Innovatieraad een budget te geven dat vergelijkbaar is met dat van de Verenigde Staten, om het voortouw te nemen bij nieuwe technologische doorbraken, zoals kunstmatige intelligentie.

Een Europa dat zichzelf in de wereld projecteert, moet zich richten op Afrika, waarmee we een pact voor de toekomst moeten sluiten. Door een gemeenschappelijke lotsbestemming aan te nemen, door de ontwikkeling ervan op een ambitieuze en niet-defensieve manier te ondersteunen: investeringen, universitaire partnerschappen, onderwijs voor meisjes....

Vrijheid, bescherming, vooruitgang. Op deze pijlers moeten we voortbouwen op een Europese renaissance. We kunnen de nationalisten niet zonder oplossing laten zitten om de woede van het volk uit te buiten. We kunnen niet de slaapwandelaars zijn van een verzacht Europa. We kunnen niet in de routine en bezwering blijven. Het Europese humanisme is een vereiste voor actie. En overal vragen burgers om deel te nemen aan veranderingen. Laten we dus voor het einde van het jaar samen met vertegenwoordigers van de Europese instellingen en de lidstaten een conferentie voor Europa organiseren om alle noodzakelijke veranderingen in ons politieke project voor te stellen, zonder taboes, zelfs niet de herziening van de Verdragen. Bij deze conferentie moeten burgerpanels, academici, sociale partners, religieuze en spirituele vertegenwoordigers worden betrokken. Er zal een routekaart voor de Europese Unie worden opgesteld waarin deze kernprioriteiten in concrete acties worden omgezet. We zullen het niet met elkaar eens zijn, maar is het beter om een vast Europa te hebben of een Europa dat soms in een ander tempo vooruitgaat en openstaat voor iedereen? In dit Europa zullen de volkeren echt de controle over hun lot terugkrijgen; in dit Europa zal ongetwijfeld het Verenigd Koninkrijk zijn plaats vinden.

Burgers van Europa, de Brexit-impasse is een les voor iedereen. Laten we uit deze valkuil stappen en betekenis geven aan de komende verkiezingen en aan ons project. Het is aan u om te beslissen of Europa, de waarden van vooruitgang die het belichaamt, meer moet zijn dan een haakje in de geschiedenis. Dat is de keuze die ik u voorstel, om samen de weg naar een Europese Renaissance uit te stippelen.'

De Renaissance is een periode van de moderne tijd geassocieerd met de herontdekking van oude literatuur, filosofie en wetenschap, die begon met de Italiaanse Renaissance. De Renaissance werd geboren in Florence (Italië) dankzij de kunstenaars die er hun kunst vrijelijk konden uiten: een pre-renaissance vond plaats in verschillende Italiaanse steden uit de 13de en 14de eeuw (Duecento en Trecento), verspreid in de 15de eeuw naar het grootste deel van Italië, Spanje, enkele enclaves in Noord-Europa en Duitsland, in de vorm van de zogenaamde Eerste Renaissance (Quattrocento), en vervolgens verspreid over heel Europa in de 16de eeuw (Cinquecento). We spreken van artistieke renaissance in die zin dat de werken uit deze periode niet langer geïnspireerd zijn door de Middeleeuwen, maar door de Grieks-Romeinse kunst.

(Foto Arno Mikkor/Wikipedia - 2017)

Emmanuel Macron gedurende het welkomstdiner georganiseerd door Donald Tusk voorzitter van de Europese Raad tijdens de Tallinn Digital Summit in Estland op 28 september 2017

Emmanuel Macron geboren op 21 december 1977 in Amiens, is een hoge Franse ambtenaar en staatsman, president van de Franse Republiek sinds 14 mei 2017. Na zijn afstuderen aan de École nationale d'administration (ENA) in 2004 werd hij financieel inspecteur. In 2007 werd hij benoemd tot assistent-rapporteur van de Commissie voor de bevrijding van de Franse groei ('Attali Commission'). Het jaar daarop trad hij in dienst bij de investeringsbank Rothschild & Cie, waar hij in 2010 managing partner werd.

Dichtbij de burgerbeweging (MDC) en vervolgens lid van de Socialistische Partij (PS) van 2006 tot 2009, nam hij deel aan de presidentiële campagne 2012 van François Hollande, die hem na zijn overwinning aanstelde als adjunct-secretaris-generaal van zijn kabinet. Emmanuel Macron, nog onbekend bij het grote publiek, werd in 2014 minister van Economie, Industrie en Digitale Zaken.

In 2016 richtte hij zijn eigen politieke beweging op, En marche genaamd, en nam hij ontslag uit de regering. Hij nam een vijandige houding aan ten opzichte van de linkse en rechtse scheidslijn en liep voor de presidentsverkiezingen van 2017. Hij won de tweede ronde tegen de National Front kandidaat, Marine Le Pen, met 66,1% van de uitgebrachte stemmen. Met 39 jaar werd hij de jongste Franse president in de geschiedenis en de jongste leider van de G20. Na zijn verkiezing won zijn partij de parlementsverkiezingen van 2017. Het begin van zijn mandaat werd gekenmerkt door de goedkeuring van omstreden economische hervormingen, de Benalla-affaire en de gele vestbeweging.