De virtuele Internationale Dag van de Arbeid in 2020

De Internationale Dag van de Arbeid, ook wel bekend als Dag van de Arbeid op sommige plaatsen, is een viering van het werk van de arbeiders en de werkende klassen die wordt ondersteund door de internationale arbeidersbeweging, socialisten, communisten en anarchisten en wordt gevierd elk jaar op 1 mei, op een oude Europese lentevakantiedag.

Door de coronacrisis is de viering va de Dag van de Arbeid op 1 mei 2020 grondig veranderd, want op deze dag organiseerden SP en de FNV er altijd demonstraties en straatfeesten plaatsgevonden op straten en pleinen in Nederland. De Dag van de Arbeid voor het eerst wordt virtueel gevierd wereldwijd. Zowel de FNV in Nederland als de internationale vakbeweging gaan een live-uitzending verzorgen op hun social mediakanalen. Met aandacht voor de toekomst van werk. De coronacrisis raakt vooral laagbetaalde, kwetsbare werknemers in te veel landen hard. De internationale vakbondsorganisatie International Trade Union Confederation ITUC pleit voor verbetering van banen, lonen en sociale bescherming.

Sharan Leslie Burrow AC (1954) is de secretaris-generaal van het Internationaal Verbond van Vakverenigingen (ITUC): 'De meeste mensen in de wereld worden nu opgesloten en opgesloten om de snelle verspreiding van het virus binnen de gemeenschappen te voorkomen en om ouderen en mensen met een reeds bestaande gezondheidstoestand te beschermen. De economische en sociale gevolgen van het in de ijskast zetten van levens en bestaansmiddelen heeft de wereld van het werk verstoord met laagbetaalde, onzekere werknemers die in te veel landen de last dragen. De nadruk van de reactie op de pandemie ligt terecht op het inperken en beperken van de gevolgen en het ondersteunen van de gezondheidswerkers en zorgverleners die in de frontlinie staan, en van de werknemers in veel andere vitale sectoren. De verspreiding van het virus wordt op elke werkplek, overal ter wereld, bestreden.

Op 1 mei begroeten we de werknemers in de gezondheidszorg en andere frontliniesectoren wier werk essentieel is voor het redden van levens en het leveren van vitale producten en diensten. Tienduizenden mensen zijn gestorven en nog veel meer mensen zullen blijvende gezondheidseffecten ondervinden. Er wordt voorspeld dat tweehonderd miljoen banen verloren zullen gaan, miljoenen mensen dreigen weer in armoede te vervallen en de enorme ongelijkheid die al bestond, wordt nog groter. De tweederde van de wereldbevolking die onvoldoende of geen sociale bescherming geniet, wordt ernstig bedreigd, en velen worden geconfronteerd met armoede en hongersnood.

De gevolgen van deze crisis hebben de tekortkomingen van het globaliseringsmodel, dat aan werkende vrouwen en mannen is opgelegd, op brute wijze blootgelegd. De volksgezondheidsstelsels zijn verzwakt door de bezuinigingen en de uitholling van de rechten van de werknemers heeft miljoenen werknemers aan het licht gebracht. Vrouwen, migrerende werknemers, etnische minderheden en anderen die gediscrimineerd worden, dragen een bijzonder zware last. Daar moet verandering in komen.

Het tegengif voor deze crisis ligt in de solidariteit die de vakbonden in de loop van de geschiedenis en vandaag de dag in hun hart hebben gesloten. Alle landen moeten samenwerken om de eerste golf van COVID-19 te boven te komen en zich voor te bereiden op de toekomst. Wij juichen de regeringen toe die ten volle gebruik maken van de sociale dialoog om de crisis aan te pakken en de lonen en inkomenssteun voor hun bevolking veilig te stellen. Wij veroordelen de regeringen die weigeren samen te werken met de vakbonden in eigen land of met andere landen op internationaal niveau, die de realiteit van de pandemie ontkennen of die geweld en schendingen van de mensenrechten tegen enorme kosten voor hun eigen bevolking toestaan. Wij veroordelen ook de roofdieren van het bedrijfsleven die van de crisis willen profiteren. We eisen dat alle bedrijven de rechten van werknemers respecteren en dringen er bij de regeringen op aan dat ze dat ook doen. Wij bevestigen nogmaals dat wij ons inzetten voor de bestrijding van extreemrechts, om te voorkomen dat dit land munt slaat uit deze crisis en de democratie en de mensenrechten verder ondermijnt.

Niemand kan achterblijven. Enorme investeringen in de volksgezondheid en in de zorg om ervoor te zorgen dat iedereen toegang heeft en dat de rechten van alle werknemers volledig worden gerespecteerd, moeten de kern vormen van het herstel, de wederopbouw en de veerkracht. Het weer op gang brengen van de wereldeconomie moet drie hoofddoelstellingen hebben:

BANEN: Miljoenen banen worden vernietigd. Volledige werkgelegenheid moet het doel zijn, met fatsoenlijk werk voor iedereen; gezonde en veilige omstandigheden; formalisering van informeel werk; en een einde aan onzeker werk.

VERKLARINGEN: Het aandeel van de lonen in de wereldeconomie daalt al tientallen jaren en dreigt met deze crisis in te storten. Er moeten overal minimumlonen voor levensonderhoud zijn, het recht op collectieve onderhandelingen moet voor alle werknemers worden gewaarborgd en de loonkloof tussen mannen en vrouwen moet worden gedicht.

SOCIALE BESCHERMING: Miljarden mensen zijn zonder sociale bescherming komen te zitten en worden ernstig bedreigd door de verwoestende gezondheid en de economische gevolgen van deze crisis. Het is nu tijd voor wereldwijde samenwerking om de sociale bescherming voor iedereen te financieren. De wereld kan nu niet de rug toekeren aan degenen die het meest in nood verkeren, noch kan zij de noodzaak van de wederopbouw van een inclusieve en veerkrachtige toekomst de rug toekeren.

Deze doelstellingen staan centraal bij het weer op gang brengen van de economie en het waarborgen van de gezondheid en het welzijn van iedereen op een levende planeet. We roepen alle regeringen en internationale instellingen op om samen te werken om deze doelstellingen te verwezenlijken. Waar we ook zijn en wat onze verschillen ook zijn, we leven in één wereld. Vakbonden weten dat solidariteit werkt. We moeten ervoor zorgen dat het voor de hele wereld werkt.'

#VirtualMayDay from LabourStart on Vimeo

Op deze Dag van de Arbeid, neem je deel aan de eerste wereldwijde Virtuele Mei-dag op vrijdag 1 mei 2020 van 07:00 - 19:00 uur UTC. Deel de foto's, verhalen en video's van werkende mannen en vrouwen die in de frontlinie van de pandemie staan met behulp van de hashtag #VirtualMayDay op Twitter, Facebook en Instagram. Klik hier om afbeeldingen te downloaden en meer informatie te vinden.

Historie: De datum 1 mei werd gekozen door een pan-nationale organisatie van socialistische en communistische politieke partijen om de Haymarket-affaire te herdenken, die zich op 4 mei 1886 in Chicago voordeed. De Zesde Conferentie van de Tweede Internationale van 1904 riep 'alle organisaties en vakbonden van de Sociaaldemocratische Partij van alle landen op om op 1 mei 1904 energiek te demonstreren voor de wettelijke oprichting van de 8-uursdag, voor de eisen van de klassen van het proletariaat en voor de universele vrede'.

1 mei is een nationale feestdag in veel landen over de hele wereld, in de meeste gevallen als 'Dag van de Arbeid', 'Internationale Dag van de Arbeid' of een soortgelijke naam - hoewel sommige landen een Dag van de Arbeid vieren op andere voor hen belangrijke data, zoals de Verenigde Staten, die op de eerste maandag van september de Dag van de Arbeid vieren.

Vanaf het einde van de 19de eeuw, toen de vakbonds- en arbeidersbewegingen groeiden, kozen de vakbondsmensen verschillende dagen als dag om de arbeid te vieren. In de Verenigde Staten en Canada werd in de jaren 1980 voor het eerst een septembervakantie, de Dag van de Arbeid voorgesteld. In 1882 stelde Matthew Maguire, een machinist, voor het eerst een arbeidsdag voor op de eerste maandag van september, toen hij secretaris was van de Central Labor Union (CLU) van New York. Anderen stellen dat het voor het eerst werd voorgesteld door Peter J. McGuire van de American Federation of Labor in mei 1882, na getuige te zijn geweest van het jaarlijkse arbeidsfeest dat in Toronto, Canada, gehouden werd. In 1887 was Oregon de eerste staat van de Verenigde Staten die er een officiële feestdag van maakte. Tegen de tijd dat het een officiële federale feestdag werd in 1894, vierden 30 Amerikaanse staten officieel de Dag van de Arbeid. Zo was in 1887 in Noord-Amerika de Dag van de Arbeid een gevestigde, officiële feestdag, maar in september, niet op 1 mei.


(Bron Wikipedia - 2020)

Deze gravure uit 1886 is de meest gereproduceerde afbeelding van de Haymarket-affaire op 4 mei in Chicago. Het toont Methodist-predikant Samuel Fielden die spreekt, de bom die ontploft en het oproer dat tegelijkertijd begint; in werkelijkheid was Fielden al klaar met spreken voor de explosie. Een onbekende persoon wierp een dynamietbom naar de politie aangezien zij handelden om de vergadering te verspreiden, en de bomexplosie en het resulterende geweervuur resulteerden in de dood van zeven politieagenten en minstens vier burgers; dozijnen anderen werden verwond

1 mei werd gekozen als Internationale Dag van de Arbeid om de Haymarket-affaire in Chicago in 1886 te herdenken. In dat jaar, dat begon op 1 mei, vond er een algemene staking plaats voor de achturige werkdag. Op 4 mei trad de politie op om een volksvergadering ter ondersteuning van de staking te verspreiden toen een onbekende een bom gooide. De politie reageerde door op de arbeiders te schieten. Honderden arbeidersleiders en sympathisanten werden later opgepakt en vier werden geëxecuteerd door ophanging, na een proces dat werd gezien als een gerechtelijke dwaling.

In 1889 werd een bijeenkomst in Parijs gehouden door het eerste congres van de Tweede Internationale, op voorstel van Raymond Lavigne die opriep tot internationale demonstraties op de verjaardag van de protesten in Chicago in 1890. May Day werd formeel erkend als een jaarlijks terugkerend evenement op het tweede congres van de Internationale in 1891.