Extra tips van dr. Marius Rietdijk over zijn beleggingsstrategie

Dr. Marius Rietdijk, directeur ADRIBA – Instituut voor Gedragsverandering aan de VU, assistent professor Strategic Behavior Management bij VU Universiteit in Amsterdam en raadslid van VVD-Amstelveen schrijft erover zijn beleggingsstrategie:

Mijn beleggingsstrategie: Psychologie en economie gecombineerd

'Mijn aandelenportefeuille is in de loop der jaren flink aangepast en daarvan pluk ik nu de vruchten. Toen ik tijdens de campinghausse van 1997 met beleggen begon, belegde ik vooral emotioneel, nu met meer verstand. Veel beleggers laten hun beleggingsgedrag afhangen van de beurskoers. Bij koersstijging kopen ze bij, bij daling verkopen ze. Zo werken ook de technisch analisten. Zij kijken via fraaie grafieken wat de trends zijn in de koersen om daarop (achteraan) aan te sluiten.

Het probleem hierbij is echter, dat op korte termijn, binnen een jaar of 3, de koersen volstrekt onvoorspelbaar zijn en de speculanten, want dat zijn het, achter de feiten aanlopen. Daarom ben ik steeds meer gaan beleggen volgens de ‘waarde’ methode. Ik selecteer bedrijven die al vele jaren hoge winsten boeken. “Aristocraten” die ook jaarlijks hun dividend verhogen. Dit zijn wereldwijd misschien maar 30 bedrijven. Ik ben zeer selectief in de keuze van de bedrijven waarin ik beleg.

Ik zal nooit meer beleggingsfondsen kopen, omdat de kosten zeer hoog zijn, niet transparant en veel meer dan die dertig bedrijven bevatten en dus ook veel rommel. Bankiers doen hun huiswerk slecht en speculeren met andermans geld. Trouwens ook met hun eigen geld, gezien de bankencrisis. Zij gingen steeds meer beleggen in tot waanzinnig hoog oplopende vastgoedprojecten en aandelen en obligaties uit opkomende markten. Nu loopt die zeepbel leeg.

(Foto Amstelveenweb.com - 2012)

dr. Marius Rietdijk, raadslid van VVD-Amstelveen tijdens een raadsvergadering in 2012

Mijn vermogen is te belangrijk om aan bankiers over te laten

Bedrijven die verslavende producten verkopen, zoals sigaretten, alcoholhoudende dranken, koffie, thee, chocola en cola, maken de meeste winst. Ik blijf van hun producten af, maar ben wel verslaafd aan hun aandelen.

Ik koop die aandelen en zie ze geduldig groeien. Zo gedraag ik me als investeerder en niet als speculant. Deze aanpak heeft er toe geleid, dat ik tijdens de crisis van 2009, toen de aandelen op een dieptepunt stonden, flink heb bijgekocht. Zodoende groeide mijn vermogen in enkele jaren van tienduizenden euro’s naar tonnen. Net als superbelegger Warren Buffett houd ik dus ook rekening met de heersende emotie van de manisch-depressieve aandelenmarkt. Als de markt manisch is word ik voorzichtig, in geval van depressie koop ik graag bij.

Ik beleg zo’n 95% van mijn vermogen in genoemde aandelen. Ik zie ze als veiliger dan een spaarrekening bij een bank. En tegelijkertijd veel winstgevender. Superbelegger Buffett heeft ook altijd gezegd, dat er geen positief verband bestaat tussen risico en rendement (hoe hoger het risico, hoe hoger het rendement), zoals de huidige opvattingen zijn in beleggingsland, maar eerder een negatief verband. Als je in superdegelijke bedrijven investeert is het risico minimaal en het rendement maximaal. Je moet ze wel zoeken en weten te vinden.

Slechtste belegging: ING Internet fonds

Internetaandelen waren een hype en ik ging er op aanraden van mijn vader in zitten. Op een koers van 25. Later heb ik bij 100 nog bijgekocht en toen steeg het door naar 185 als maximum. Daarna in elkaar geklapt tot 10 en toen verkocht. Het fonds is al jaren opgeheven en geïntegreerd met het ING IT fonds.

Zo gaan banken om met slecht presterende fondsen. Internet is heel belangrijk geworden, maar het fonds bestond uit tientallen, zo niet honderden bedrijven. Men zegt dan, dat de risico’s gespreid worden. Dat is mooi, maar er zit dus veel rommel bij, zodat per saldo weinig rendement wordt gehaald. Overigens heb ik wel vertrouwen in Google als belegging. Ik heb daarin 4% van mijn vermogen belegd. Maar ik ben heel terughoudend met technologie-aandelen, omdat technologie per definitie snel veroudert. Veel concurrentie dus weinig winst.

Beste belegging: Philip Morris International

Bij mijn weten het meest winstgevende bedrijf ter wereld. Is losgekoppeld van moederbedrijf Altria uit de VS. Tabakswereld is zeer intrigerend. Als je alle sigaretten die nu in de wereld gerookt worden achterelkaar legt, dan wordt die sliert met een snelheid van 50x de geluidssnelheid opgerookt. 1,2 miljard mensen roken en dit aantal zal stijgen naar 1,9 miljard. Zoals Warren Buffett zegt: “sigaretten kosten vijf cent om te maken, je verkoopt ze voor vijf euro en ze zijn verslavend.” Wat wil je nog meer als belegger?

Vraag natuurlijk is, of het ethisch verantwoord is. Ik denk uiteindelijk van wel. Mensen zullen altijd blijven roken als vorm van escapisme, tijdverdrijf, verveling, maar ook om contact te leggen. Alle overheidsacties, zoals enge plaatjes op de pakjes, werken niet of zelfs averechts. Rokers worden even wat nerveuzer, waardoor ze meer gaan roken. Niet op de jeugd richten? De jeugd wil volwassen zijn, dus willen ze extra graag roken.

Reclames verbieden? Dat speelt de bestaande fabrikanten in de kaart en kunnen ze nog meer winst maken als oligopolist omdat concurrenten geen kans hebben. Philip Morris wilde in Afganistan geen reclame maken op tv om principiële redenen. Toen ging de concurrentie er met de winst vandoor. Dat lieten zij zich niet nogmaals overkomen.

Als de ene fabrikant geen ruimte neemt, wordt die door de andere fabrikant gepakt. Ik ben ook voor het legaliseren van andere drugs, net als nicotine en alcohol. Veel verslavender stoffen dan nicotine en alcohol bestaan niet, ik zou niet weten welke, dus vrijgeven van drugs zal juist veel problemen oplossen, de criminaliteit zal halveren, de kwaliteit zal geweldig verbeteren en de prijs kelderen.

Natuurlijk is het heel slecht voor de gezondheid op de lange termijn, maar mensen gaan vaak voor de korte termijn, zo blijkt uit mijn onderzoeksgebied Gedragsverandering. Zo worden geldstromen overgeheveld van verslaafden naar verstandige beleggers.

Omdat veel mensen en organisaties principiële bezwaren hebben tegen het beleggen in tabak, blijft de prijs van een aandeel in verhouding tot de winst relatief laag en is het voor minder principiële mensen als ik, extra interessant om in zulke ‘sin stocks’ te beleggen. Deze beleggingsstrategie heeft me nooit in de steek gelaten.