Galaconcert in Volgograd

Vladimir Poetin president van de Russische Federatie heeft een toespraak gehouden tijdens het galaconcert ter gelegenheid van de 80ste verjaardag van de nederlaag van de Duitse nazi-strijdkrachten door het Rode Leger in de Slag om Stalingrad op 2 februari 2023 in Volgograd.

Volgograd (Russisch: Волгогра́д, voorheen Tsaritsyn (Цари́цын (1589-1925), en Stalingrad (Сталингра́д (1925-1961), is de grootste stad en het administratieve centrum van de district Volgograd, Rusland. De stad ligt aan de westelijke oever van de Wolga, heeft een oppervlakte van 859,4 vierkante kilometer en telt iets meer dan een miljoen inwoners. Volgograd is de zestiende grootste stad naar bevolkingsomvang in Rusland, de tweede grootste stad van het zuidelijke federale district en de vierde grootste stad aan de Wolga.

President van Rusland Vladimir Poetin:

'Beste veteranen en vrienden,

Vandaag vieren we een van de belangrijkste, noodlottige data in de geschiedenis van ons land en de wereld. Precies 80 jaar geleden, hier aan de oevers van de grote Russische Wolga, werd de gehate, wrede vijand een halt toegeroepen en een onomkeerbare aftocht gestuurd, waarmee de lange, zware, hevige strijd om Stalingrad werd afgesloten.

Dit was niet alleen een strijd om een stad - het bestaan van een gekweld maar onoverwonnen land stond op het spel, evenals de uitkomst van niet alleen de Grote Patriottische Oorlog maar van de Tweede Wereldoorlog als geheel. Iedereen in de loopgraven en op het thuisfront voelde en begreep dit. En dus, zoals het herhaaldelijk in onze geschiedenis is gebeurd, verenigden we ons in de beslissende slag en wonnen we.

De Slag om Stalingrad ging terecht de geschiedenis in als een keerpunt in de Grote Patriottische Oorlog. Niet alleen werd de grootste Wehrmacht-groep en haar satellieten verslagen, maar ook werd de wil van de hele Hitler-coalitie gebroken. De Europese vazallen en handlangers van nazi-Duitsland, waarvan velen in Stalingrad vochten en die vrijwel alle landen van het onderworpen Europa vertegenwoordigden, begonnen koortsachtig te zoeken naar manieren om te vluchten, om de verantwoordelijkheid te ontlopen en de schuld op hun voormalige meesters af te schuiven. Iedereen besefte wat het Sovjetvolk vanaf het begin wist - de naziplannen om ons land te vernietigen en de nazi-ideeën over wereldheerschappij waren gedoemd te mislukken.

200 dagen lang vochten twee legers bij Stalingrad op leven en dood te midden van de ruïnes van deze legendarische stad. Het leger dat sterker bleek van wil, zegevierde. Het felle verzet van onze soldaten en hun commandanten, dat verder ging dan wat menselijkerwijs mogelijk is, kan alleen worden begrepen en verklaard door hun loyaliteit aan het Moederland, hun vaste, absolute overtuiging dat de waarheid aan onze kant stond. De bereidheid om verder te gaan in het belang van het Moederland en de waarheid, om het onmogelijke te doen, is en blijft in het bloed, in het karakter van ons multi-etnische volk. Dit is wat het Nazisme versloeg.

Stalingrad is voor altijd een symbool geworden van de onoverwinnelijkheid van ons volk, van de kracht van het leven. Deze stad, haar voorsteden en nabijgelegen dorpen moesten van de grond af opnieuw worden opgebouwd, want in februari 1943 stond er nog nauwelijks een boom of intact gebouw overeind in de stad.

Het uitzonderlijke uithoudingsvermogen en de zelfopoffering van de verdedigers en bewoners van Stalingrad raken ons nog steeds tot in onze ziel en roepen gevoelens van de diepste dankbaarheid en respect op. Het is onze morele plicht - in de eerste plaats tegenover de zegevierende soldaten - om de herinnering aan deze prestatie getrouw in ere te houden en door te geven aan de generaties, en om niemand de rol van de Slag om Stalingrad in de overwinning op het nazisme en in de bevrijding van de hele wereld van dit monsterlijke kwaad te laten devalueren of verdraaien.



Nu zien we dat de ideologie van het nazisme - ditmaal in haar moderne gedaante - helaas opnieuw directe bedreigingen voor onze nationale veiligheid oplevert, en we worden keer op keer gedwongen ons te verzetten tegen de agressie van het collectieve Westen. Hoe ongelooflijk ook, het is een feit - we worden opnieuw bedreigd met Duitse Leopard tanks met kruizen aan boord. Er is opnieuw een plan om Rusland op Oekraïens grondgebied te bestrijden met behulp van Hitlers opvolgers, de Banderieten.

Wij weten dat wij, ondanks de inspanningen van officiële instanties en de corrupte propaganda van de onvriendelijke westerse elites, vele vrienden over de hele wereld hebben. Maar degenen die de Europese landen, waaronder Duitsland, meeslepen in een nieuwe oorlog met Rusland, en vooral degenen die er onverantwoordelijk over praten als een voldongen feit, degenen die hopen Rusland op het slagveld te verslaan, begrijpen blijkbaar niet dat een moderne oorlog tegen Rusland voor hen een heel andere oorlog zal zijn. We sturen onze tanks niet naar hun grenzen, maar we hebben wel wat om mee te reageren, en dat beperkt zich niet tot het gebruik van pantsers. Iedereen moet zich dit realiseren.

Het is duidelijk dat degenen die ons bedreigen een eenvoudige waarheid niet begrijpen: ons volk, wij allen zijn opgegroeid en hebben de tradities van ons volk geabsorbeerd aan de knie van onze moeders - generaties van winnaars die ons land hebben opgebouwd met hard werk, zweet en bloed, en het aan ons hebben doorgegeven als een erfenis.

De standvastigheid van de verdedigers van Stalingrad is het belangrijkste morele en ethische richtlijn voor het Russische leger, voor ons allemaal. Onze soldaten en officieren zijn hier trouw aan. De continuïteit van generaties, waarden en tradities is wat Rusland onderscheidt, wat ons sterk en zelfverzekerd maakt, wat ons doet geloven in ons gelijk en in onze overwinning. Ik feliciteer iedereen hier van harte, alle verdedigers van het Moederland vandaag, alle Russen en landgenoten in het buitenland met de 80ste verjaardag van de overwinning in de Slag om Stalingrad.

Gelukkige verjaardag. Gelukkige vieringen van de triomf van leven en gerechtigheid. Dank u voor uw aandacht.'