Het gebroken hart

Lamprocapnos spectabilis (bloedend- treur of gebroken hart) is een soort bloeiende plant uit de papaverfamilie Papaveraceae, afkomstig uit Siberië, Noord-China, Korea en Japan. Het is de enige soort in het monotypische geslacht Lamprocapnos, maar er wordt nog steeds veel naar verwezen onder de oude naam Dicentra spectabilis (nu vermeld als een synoniem). Men ziet het graag in tuinen vanwege zijn hartvormige roze en witte bloemen, die in het voorjaar bloeien.

(Foto Amstelveenweb.com - 2020)

Lamprocapnos spectabilis (bloedend- treur of gebroken hart) is een soort bloeiende plant uit de papaverfamilie Papaveraceae,
op de foto nog niet volledig volgroeid na de winterperiode
De eerste exemplaren werden in de jaren 1840 vanuit Azië in Engeland geïntroduceerd door de Schotse botanicus en plantenjager Robert Fortune. Contact met de plant kan bij sommige mensen huidirritatie veroorzaken door isochinoline-achtige alkaloïden. Het Gebroken hart  is een meerjarige kruidachtige plant die 50 tot 90 centimeter hoog wordt. Het vormt een pleiokorm raap (vaste planten, waarvan de hoofdwortel behouden blijft en de vernieuwingsknoppen zich rond de wortelhals bevinden). De bladeren zijn 20 tot 40 centimeter lang en tussen de 14 en 20 centimeter breed. Ze zijn 2 tot 3 keer geveerd. De eindstukken zijn gelobd en 2 tot 3 centimeter lang.

De bloemen zijn hartvormig aan de basis en meten 20 tot 27 × 18 tot 22 millimeter. Er hangen 8 tot 11 hartjes aan een stengel, in een eenrichtingsverkeer overhangende tros gerangschikt. De buitenste bloemblaadjes zijn meestal roze, zelden wit, en hun uiteinden steken uit. De bloeiperiode loopt van mei tot juni, zelden begint de bloei al in april, zoals ook het bewijs op de foto laat het zien, die op 4 april 2020 is gemaakt.