Hoeveel migranten in de EU worden teruggestuurd?

In 2022 werd aan 141.060 mensen de toegang tot de EU geweigerd, met als belangrijkste redenen het niet hebben van een geldig visum of verblijfsvergunning (23%) of het niet kunnen rechtvaardigen van het doel en de voorwaarden van het verblijf (23%) – meldt het Europese Parlement.

(Bron EU Parlement - 2023)

In 2022 werd aan 141.060 mensen uit andere landen de toegang tot de EU geweigerd
In 2022 hebben EU-landen 422.400 terugkeerbesluiten uitgevaardigd. Minder dan een kwart van de niet-EU-onderdanen werd echter teruggestuurd naar een land buiten de EU. De belangrijkste nationaliteiten die in 2022 moesten vertrekken, waren Algerijns, Marokkaans en Pakistaans. Een vereenvoudigde grensprocedure voor sommige asielaanvragen

Om de besluitvorming te versnellen en asielprocedures efficiënter te maken, heeft de Europese Commissie een snellere, vereenvoudigde grensprocedure voorgesteld voor sommige asielaanvragen als onderdeel van het nieuwe pact inzake asiel en migratie van de EU. De vereenvoudigde procedure geeft 12 weken de tijd om een asielaanvraag te behandelen, plus nog eens 12 weken voor de repatriëring van afgewezen aanvragers. Niet-begeleide minderjarigen, kinderen onder de 12 jaar en hun gezinnen, evenals mensen met medische problemen kunnen niet worden behandeld volgens de vereenvoudigde procedure.


(Bron EU Parlement - 2023)

De EU-landen hebben 422.400 terugkeerbesluiten uitgevaardigd in 2022. BETROKKEN NATIONALITEITEN: 33.535 Algerijnen, 30.510 Marokkanen, 25.280 Pakistanen
Fabienne Keller (Renew, Frankrijk), het EP-lid dat verantwoordelijk is voor het door het Parlement leiden van de verordening asielprocedures, zei: 'Als EP-leden roepen we op tot eerlijke en efficiënte asielprocedures om ervoor te zorgen dat mensen die bescherming nodig hebben snel toegang krijgen tot de vluchtelingenstatus, terwijl wie kennelijk niet in aanmerking komt voor asiel krijgt snel een beslissing en wordt teruggestuurd naar een derde land.'

Vrijwillig vertrek versus gedwongen terugkeer. Als iemand na ontvangst van een terugkeerbesluit vrijwillig meewerkt aan de autoriteiten, spreekt men van vrijwillige terugkeer, anders van gedwongen terugkeer. Een vrijwillige terugkeer kan worden begeleid (d.w.z. met financiële en/of logistieke steun van het gastland) of zonder hulp. Volgens Eurostat was 47% van alle terugkeer in 2022 vrijwillig.

Het Parlement wil dat EU-landen investeren in programma's voor begeleide vrijwillige terugkeer en prioriteit geven aan vrijwillige terugkeer, aangezien deze duurzamer en gemakkelijker te organiseren zijn, ook wat betreft de samenwerking met de landen van bestemming. Een van de belangrijkste praktische problemen die het terugkeerproces belemmeren, zijn de identificatie van migranten en het verkrijgen van de benodigde documenten van autoriteiten van niet-EU-landen.

Bescherming van grondrechten. In een resolutie die in april 2023 werd aangenomen, riep het Parlement de EU-landen op om onafhankelijke controlemechanismen op te zetten om ervoor te zorgen dat de Europese en internationale regels inzake vluchtelingen en mensenrechten worden nageleefd. Er moet toezicht plaatsvinden tijdens de grensbewaking (tussen de officiële grensdoorlaatposten), de screeningprocedure en de toepassing van grensasiel- en terugkeerprocedures. De onafhankelijke toezichthoudende instanties moeten ook de opvang- en detentieomstandigheden beoordelen.

Na de stemming zei Birgit Sippel (S&D, Duitsland), die het nieuwe screeningvoorstel leidde: 'Het Europees Parlement kan bijzonder tevreden zijn met het aanzienlijk uitgebreide mandaat van het mechanisme voor toezicht op de grondrechten, dat nu ook grensbewaking omvat. Dit besluit is een duidelijk signaal van het Parlement dat de EU mensenrechtenschendingen aan onze buitengrenzen moet aanpakken en moet opkomen voor de rechtsstaat en de grondrechten.'