Ingetogen herdenkingsdienst voor de Amstelveense slachtoffers vlucht MH17

De Amstelveense samenleving is diep getroffen door de ramp met vlucht MH17. Voor zover bekend, maakten zes Amstelveners deel uit van de fatale vlucht van Malaysia Airlines die op gruwelijke wijze eindigde in Oekraïne en waarbij in totaal 298 mensen de dood vonden. Burgemeester Mirjam van 't Veld noemde de ramp 'nauwelijks te bevatten' en heeft met veel nabestaanden van de Amstelveense slachtoffers gesproken.

Bij de ramp kwam het Amstelveense stel Frank en Helen van der Weide-Borgsteede om het leven, evenals het Amstelveense gezin Gunawan. 'Het verlies van onze zes inwoners vervult mij met groot verdriet. Ik onderhoud nauw contact met de nabestaanden van de slachtoffers', - zo stelde de betrokken en aangeslagen burgemeester. 'Onze prioriteit gaat uit naar de nabestaanden van de slachtoffers. We zijn in gedachten bij hen en leven diep met hen mee.'

Het omkomen van het hechte gezin Gunawan leidde tot een emotionele schokgolf in Amstelveen. Sherryl (14) en Darryl (19) waren net als hun ouders geliefd. Het nieuws, dat het gezin in het ramptoestel zat, verspreidde zich donderdagavond razendsnel. Uit berichten op Facebook en Twitter bleek al snel, dat het om een talentvol, bruisend gezin ging, dat geworteld was in de lokale samenleving.

Vader Hadiono 'Budy' Gunawan werkte bij Malaysia Airlines en had recent op Facebook nog een oproep gedaan om te bidden voor het eerder verdwenen en nooit teruggevonden vliegtuig met vluchtnummer MH370. Moeder Irene werkte in het kassateam van Albert Heijn in Middenhoven, waar de klap ongenadig hard aankwam. Klanten tekenden afgelopen dagen massaal het condoleanceregister bij de supermarkt.

Extra tragisch was, dat het gezin Gunawan, zo meldt Gulfnews.com - dat sprak met een neef uit Dubai, eigenlijk een dag eerder had willen vertrekken voor een vakantie bij familie, maar doordat er een tyfoon op de Filippijnen actief was, werd besloten een dag later te vliegen. Darryl, Irene en Sherryl stonden met de Filippijnse nationaliteit op de passagierslijst, vader Hadiono met de Indonesische nationaliteit.

(Foto Amstelveenweb.com - 2014)

Veel vlaggen op halfstok in Amstelveen op 23 juli 2014

De omgekomen Heleen Borgsteede was een gewaardeerd leerkracht op de Amstelveense basisschool De Cirkel. Samen met haar partner Frank van der Weide waren ze een graag gezien stel in de korfbalwereld; ze waren zeer actief bij de Amsterdamse korfbal- en tennisvereniging Triaz: Triaz verliest niet alleen twee betrokken leden van het eerste uur, maar vooral twee aimabele mensen. Op dit soort momenten is het leven niet eerlijk,' aldus het bestuur van de vereniging.

Medewerkers en leerlingen van de katholieke basisschool De Cirkel zijn ook zwaar aangeslagen. 'Juf Helen was de juf van groep 6 en de nieuwe juf van groep 5. Een lieve, vrolijke juf die midden in het leven stond. Het is bijna niet voor te stellen, dat zij er niet meer is. Onze gedachten en ons medeleven gaan uit naar haar familie en vrienden,' zo schrijft directeur Fred van Oijen op de website van de school. Afgelopen maandagavond konden betrokkenen terecht in de school om een condoleanceregister te tekenen.


(Foto Amstelveenweb.com - 2014)

Het condoleance register in het raadhuis van Amstelveen

De gemeente Amstelveen benadrukte dinsdag, dat hoewel er een lijst met namen is prijsgegeven, nog steeds niet kon worden uitgesloten, dat er meer Amstelveners bij de ramp zijn omgekomen: 'Wij doen er alles aan om te vernemen, of dit de enige slachtoffers uit Amstelveen zijn, maar helaas hebben we daar nog geen volledige zekerheid over.'

De belangstelling voor de herdenkingsdienst was enorm, er kwamen meer dan 1000 mensen naar de International School of Amsterdam op woensdagavond 23 juli 2014 aan de Sportlaan 45 die hun steun wilden betuigen aan de familieleden. Bijna iedereen nam een bloemstuk mee en deze werden in de hal van de school onder de foto’s van de slachtoffers geplaatst.

Mevrouw Mirjam van ’t Veld, burgemeester van Amstelveen sprak de mensen toe (de gesproken tekst geldt):

'Dames, heren,

Er zijn dagen in je leven die je nooit zult vergeten. 17 juli 2014 is voor mij en voor u zo’n dag. Een dag die stralend begon en gitzwart eindigde. Een dag, waarop vlucht MH17 van Malaysian Airlines, onderweg van Amsterdam naar Kuala Lumpur, in de Oekraïne neerstortte. Een dag, waarop inwoners van gemeenten in Nederland –en zelfs in het buitenland- weggerukt werden uit het leven van vrienden en familie hier in Amstelveen.

Een dag, waarop zes geliefde inwoners van Amstelveen het leven lieten. We zijn hier met z’n allen bij elkaar om samen hen te gedenken. Bedankt, dat u gekomen bent om hier samen met ons aan de nabestaanden uw medeleven te tonen.

Ladies and gentlemen, Amstelveen is an international community. Among our citizens are a lot of expats. I have not been able to speak to everyone here, but if you are among us I thank you for being here. Out of respect for the families and friends of the victims I will continue in Dutch.

Die dag, de 17e juli. Toen die begon was er niets aan de hand. Het zou een zonnige, warme, zomerdag worden. Het is rustig in de straten, maar op Schiphol is het druk. Veel mensen gaan op reis en beginnen aan een langverwachte vakantie. En dan, later op de dag, komen er berichten: Ongeluk met een vliegtuig van Malaysia Airlines vlucht MH17. Opgestegen van Schiphol. Niet lang daarna wordt het nieuws gedetailleerder. Familieleden en vrienden van passagiers aan boord, verkeren in angst. En daarna wordt hun angst werkelijkheid.

298 mensen zijn er plotseling niet meer. Zo’n verschrikkelijke gebeurtenis. Dit is niet te bevatten. Er is ongeloof en woede in de hele wereld. Iedereen die je erover spreekt voelt zich bedroefd en machteloos. Onze gemeente verliest zes dierbare inwoners. Ze gingen op weg voor een lange reis en konden niet weten, hoe plotseling hun reis, hun leven, zou eindigen.

Totaal onverwacht verlies je iemand van wie je houdt, een zoon, dochter, een broer, zus, een juf, een vriend, een collega, een buurvrouw, een klasgenoot. We kunnen niet ongedaan maken wat er is gebeurd, maar we kunnen wel proberen om samen het verdriet te dragen. Door bij elkaar te zijn en samen stil te staan bij deze ramp en de mensen die zijn overleden te herdenken.

Daarom herdenken wij hier vanavond zes Amstelveners: het gezin Gunawan: vader Janto, geboren 12 januari 1963, moeder Irene, geboren 05 april 1960, hun zoon Darryl, geboren: 05 augustus 1994 en hun dochter Sherryl, geboren: 14 oktober1999.


(Foto Amstelveenweb.com - 2014)

Mirjam van 't Veld, burgemeester van Amstelveen

En we herdenken het echtpaar Frank van der Weide en Helen Borgsteede. Helen is geboren op 22 maart 1976 en Frank op 15 maart 1964.

Het gezin Gunawan woonde zo’n twintig jaar in Amstelveen. Janto en Irene leerden elkaar kennen, toen ze samen in een band speelden. Zij zangeres, hij drummer. Samen gingen ze op vakantie om familie te bezoeken. Vader Janto werkte bij Malaysia Airlines. Ze waren van plan om op woensdag te vertrekken, maar de vlucht was vol, dus moesten ze een dag wachten. 

Sherryl, zo’n mooi meisje, 14 jaar pas. Ze zal nooit meer achter het fruitstalletje bij de supermarkt staan. Ze was dol op streetdance en spaarde voor vliegtickets om met haar haar team van dansschool Buenting mee te doen met het WK in Glasgow. Ik lees de berichten op Facebook en Twitter en zie, hoe haar vriendinnetjes haar missen.

Haar grote broer Darryl zat net als zijn zusje op het Herman Wesselink College. Darryl vierde het leven. Door festivals te bezoeken. Met sporten. Op zijn zestiende won hij al een prijs als DJ. Maar daarnaast was hij ook een serieuze student, die keihard werkte voor zijn studie geneeskunde aan de VU. En Darryl was dol op zijn familie. Een hecht gezin. De woorden van oma blijven me bij: "ik vind troost in de gedachte, dat ze bij elkaar waren en zijn".

Ook Helen en Frank woonden bij ons in Amstelveen. Als je op het condoleanceregister de reacties leest, valt het op hoe veel mensen van ze hielden en hoe belangrijk ze waren voor familie, vrienden en collega’s. Bescheiden, lieve, mensen met het hart op de juiste plaats. Die zich vol overgave inzetten voor korfbal. Eerst bij LUTO later bij Triaz. Echte clubiconen, ze zaten in allerlei commissies om de club te laten draaien. Frank heeft zelfs op hoofdklasse niveau gespeeld.

Helen werkte met veel plezier op bassischool De Cirkel. Dol op de kinderen in haar klas. Rekenen vond het leukste vak, omdat kinderen vaak met zulke gekke, creatieve oplossingen komen. Als de kinderen terugkomen van vakantie is hun favoriete juf er niet meer. Dat is aan kinderen niet uit te leggen.

Enkele reacties op het condoleance register: "Samen genietend van het leven, dat hen nog zoveel te bieden had", En: "Wat een mooie reis naar Azië moest worden, werd de grootste, onvoorstelbare nachtmerrie. Twee lieve, warme en oprecht geïnteresseerde mensen zijn er plotseling niet meer... Het leven is oneerlijk."

Oneerlijk. Het gevoel van oneerlijkheid is er niet alleen, omdat er levens verloren zijn. Het gevoel van oneerlijkheid, machteloosheid en woede is veel breder. De aanleiding voor deze ramp is even zinloos als weerzinwekkend. De manier, waarop er daarna door de partijen in de Oekraïne is omgesprongen met de lichamen is zo mogelijk nog weerzinwekkender. Ook het feit, dat het onderzoek wordt bemoeilijkt maakt mij en iedereen die ik spreek woedend. Ik ben blij, dat onze mensen eindelijk overgebracht worden naar Nederland en hoop met heel mijn hart, dat het recht zal zegevieren.

We hebben niets te winnen met oorlog en alles met vrede. We moeten door blijven geloven in een betere wereld. Met mensen die de wereld een beetje mooier maken. Jano, Irene, Darryl en Sherryl, Helen en Frank waren zulke mensen.


(Foto Amstelveenweb.com - 2014)

Onder het condoleance register in het raadhuis liggen de bloemen als teken van respect en medeleven aan de slachtoffers van deze verschrikkelijke tragedie en de nabestaanden

Gisteren sprak ik met de families. Hun verdriet is groot, heel groot. Ik hoop, dat uit dit verdriet betrokkenheid en verbondenheid ontstaat. We vinden elkaar hier en proberen zo troost te bieden aan iedereen die verdriet heeft om hen. Dat is de kracht van de samenleving; de kracht, dat mensen met elkaar meevoelen, elkaar vasthouden en er voor elkaar zijn. Ik hoop, dat deze verbondenheid u als nabestaanden tot steun mag zijn.

Tot slot wil ik een woord richten tot hen. Lieve familie en vrienden van Sherryl, Darryl, Irene en Janto. Van Helen en Frank. We wensen jullie alle sterkte bij het dragen van dit immense verlies. Ik beloof u persoonlijk, dat u altijd een beroep op ons kunt doen, wij staan zij aan zij. Amstelveen leeft met u mee. In de hoop, dat de mooie herinneringen het mogen winnen van het verdriet. Ik vraag u nu allemaal een moment stilte.'

Amstelveense kerken open

Op donderdagavond 24 juli 2014, precies een week na de vliegramp met Malaysia Airlines vlucht MH17, opent een aantal Amstelveense kerken tussen 19.00-20.30 uur hun deuren om mensen gelegenheid te geven stil te staan bij de ramp.

Bezoekers kunnen een kaarsje aansteken en als zij dat willen, iets opschrijven in een gedachtenisboek. Om 20.00 uur luiden de kerkklokken van de deelnemende kerken als teken van verbondenheid met slachtoffers en nabestaanden.

Een overzicht van geopende kerken: Kruiskerk, Van der Veerelaan 30a, Stadshartkerk, Keizer Karelweg 94b, Heilige Geestkerk, Haagbeuklaan/hoek Lindenlaan, Titus Brandsma Parochie, Westelijk Halfrond 1, Sint Urbanuskerk, Amsteldijk-Zuid 145, Nes ad Amstel. Ook Amsterdamse kerken openen hun deuren, een volledig overzicht vindt u op http://www.protestantsamsterdam.nl/