Natuur- en recreatieplas Poel slibt dicht

De Poel slibt dicht. Delen van de natuur- en recreatiepias zijn momenteel niet dieper dan een centimeter of twintig. De ondiepste delen zitten in het zuidwesten en -oosten van de plas. De noordrand heeft minder last van slib. Daar is de Poel zo'n meter diep. Voor de natuurwaarde van de Poel vormt het dichtslibben nauwelijks een bedreiging, voor de functie van watergang en voor de recreatieve waarde daarentegen wel.

(Amstelveenweb.com collectie - 2005)

De Poel met het raadhuis van Amstelveen

De plas wordt voor recreatief gebruik steeds onaantrekkelijker. De oplossing zou kunnen zijn dat de plas, zoals dat in het verleden wel gebeurde, weer wordt uitgebaggerd. In tegenstelling tot vroeger echter levert de bagger geen geld meer op en zijn dus de kosten van het uitbaggeren het grote struikelblok. Daarbij komt dat de bagger enigermate is vervuild.

Voordat besloten wordt te baggeren wil men eerst de oorzaak van het dichtslibben wegnemen. Momenteel wordt ambtelijk geïnventariseerd wat de redenen daarvoor zijn. Als oplossing zullen waarschijnlijk de waterlopen moeten worden veranderd. Indien deze stromen niet worden aangepast, loopt de Poel in geen tijd weer vol bagger.

De toevoer van het water zal moeten worden gewijzigd. Uit eind vorig jaar gehouden bewonersavonden naar aanleiding van een nog op te stellen waterplan voor het stedelijk gebied van Amstelveen bleek er lokaal sprake van wateroverlast, drijven er af en toe dode vissen in het water en is er plaatselijk uitbundige algengroei op het wateroppervlak te zien.

Terugkerend onderwerp in dat kader was wie verantwoordelijk is voor het beheer en onderhoud van de Amstelveense watergangen. De geringe diepte ervan wordt veelal als oorzaak gezien van de gesignaleerde problemen. Baggeren zou de oplossing zijn.

Eens was de Poel een groot meer, omringd door oeverlanden met moerasbos dat helemaal dichtgegroeid en weinig toegankelijk was. Een ruig, zompig en onbegaanbaar gebied. Maar ook eens was de Poel een plas volop vertier, waarop surfplanken onbedoeld een brug vormden waarover droog de overzijde kon worden bereikt. Dagrecreanten met koelboxen bevolkten de oostoever.

De Poel is een van de vele gebieden in West-Nederland die honderden jaren geleden werden verveend. Dat wil zeggen: waar het veen werd afgegraven zodat de bodem een stuk lager kwam te liggen, vaak zelfs onder het bodem waterpeil. Als zulke meren ontstonden, werden ze veelal ingepolderd en in weiland veranderd. Dat is bij de Poel niet gebeurd, bij wijze van uitzondering. Natuurliefhebbers zijn daar achteraf zeer gelukkig mee.

In 1968 werd er een wandelpad aangelegd, dat aan de westzijde de grootste schoonheid geniet, langs de drassige oevers van de Poel met de daarbij behorende bruggetjes. Elk jaar wordt het riet gemaaid zodat het een open landschap blijft en er veel planten groeien en bloeien.

In de tijd dat de windsurfsport zijn gloriejaren kende was de Poel het domein van plankzeilers, in weekeinden soms honderden in getal. Bij de steigers aan de oostoever lag een woud aan surfplanken. Vrolijke feestjes werden er gevierd. De westoever liet de jeugd doorgaans ongemoeid.

door Henk Godthelp