Afscheidstoespraak van Arjen Siegmann CDA-Amstelveen

Arjen Siegmann, raadslid van het CDA-Amstelveen stopt na 6 jaar raadswerk. Hierbij zijn toespraak op 4 juli 2012 tijdens de raadsvergadering in Amstelveen:

'Mijnheer de voorzitter, collega's

Ik wil stilstaan bij drie dingen die ik zal missen, drie dingen die ik niet zal missen, en drie dingen die ik heb geleerd.

Wat zal ik missen?

1. De nachtelijke schorsingen. Ik weet nog hoe ik om half drie 's nachts achterin kamer 138 zat om toe te horen, hoe wij de scouting toch aan extra geld gingen helpen. De nachtelijke schorsingen, die waren toch wel het interessantste. Want daar gebeurt het. Dan zijn alle obligate verhalen afgeleverd, het publiek is weg en wat overblijft is, de vraag: wat is goed? En de urgentie, dat er echt een oplossing moet komen. Het is ja, of nee, er is geen ontwijken meer aan.

2. Agree to disagree

We hadden eens een lange discussie in de commissie RWN. Waar het over ging, weet ik niet meer. In de pauze riep iemand vanuit het publiek: "Wat is dit voor een bende? Daar komen ze in het bedrijfsleven niet mee weg". 

Dit intrigeerde mij, want je hoort wel vaker mensen mopperen op de zogenaamde inefficiëntie van de politiek. Maar als we nu heel eerlijk de politiek en het bedrijfsleven vergelijken, dan zie ik dit: De kracht van de gemeenteraad is, dat wij het op een aantal vlakken fundamenteel on-eens zijn, maar elkaar in de uitwerking weer kunnen vinden. Dat is een manier van werken die in veel andere instellingen niet mogelijk is, of zelfs ontmoedigd wordt, maar hier de boventoon voert. En dat zal ik echt missen.

3. De retorica van de heer Bulsing

Ik ben in de loop van de tijd een bewonderaar geworden van het retorisch vernuft van de heer Bulsing. Of het nou gaat over de vraag, of wateroverlast van boven, of beneden komt, het geen behoefte hebben aan een motie, of het lezen van de lokale weekbladen, u weet mij altijd te treffen. Ik heb er een uitgedacht als eerbetoon, zeg maar.

Een motie die je niet wilt steunen, moet je eerst goed begrijpen. Maar om hem te begrijpen, moet je er wel behoefte aan hebben om hem te lezen. En als dat ontbreekt, dan is er geen behoefte om de motie te steunen. Wat zegt u? Dat u het aan mij wil uitleggen? Daar heb ik nou juist geen behoefte aan. We steunen de motie niet! Ik zal het missen.

Dingen die ik niet zal missen:

- De avonden van huis. Om met Oscar Wilde te spreken: het probleem van de democratie is: het kost teveel avonden.

- E-mails met als onderwerp "Nieuwe wikipagina aanmaken"

- Het koekje bij de koffie bij commissievergaderingen (dat was er niet, namelijk)

Wat ik heb geleerd

1. De invloed van burgers is groot

Er wordt wel gezegd, dat er een kloof is tussen burgers en politiek. Maar in Amstelveen heb ik dat niet zo ervaren. Heel veel inwoners en organisaties in Amstelveen weten ons heel goed te vinden. De raadsleden zijn zo gemaild. Mensen komen op bezoek bij de fracties, en er is veel ruimte voor insprekers op de vergaderingen. En die stemmen hebben invloed. Raadsleden zijn ook mensen. En als er een beroep op je gedaan wordt, dan wil je naar mensen luisteren en ze serieus nemen. De invloed van burgers, die de moeite nemen om zich te verdiepen in de gang van zaken is daarmee groot.

(Foto Amstelveenweb.com - 2012)

Arjen Siegmann (CDA) tijdens zijn afscheidstoespraak op 4 juli 2012

2. De toekomst is onzeker

Zegt de datum 1 november 2007 u iets? Op die dag werd de overeenkomst getekend voor de tunnel A9, waar we zelf €100 miljoen aan zouden gaan bijdragen. Achteraf gezien markeerde dit het begin van het eind van een economische bloeiperiode, waarbij de echte klap kwam in oktober 2008.

Vóór die tijd zei wethouder Hellendal “het geld klotst tussen de bureau’s”. Maar sinds 2008 hebben we te kampen met neergang in de financiën, en ziet het perspectief voor de tunnel er slecht uit.  (Ik wens u overigens allen toe, dat dit dossier zonder al te veel kleerscheuren tot een goed einde gebracht kan worden.)

Maar wat is de les van dit alles? Voor mij: dat het onmogelijk is om te voorzien, hoe en wanneer aan goede tijden een eind komt. Jozef voorspelde de Faro 7 vette en 7 magere jaren. Maar die profetische gaven zijn ons niet gegeven (behalve mw. Roos natuurlijk, die het al zag aankomen)

Ook al zit je er bovenop, ben je je bewust, dat er ook wel weer een mindere tijd zal komen, het komt toch onverwacht. We zagen, dat met de beurzen in 2000, met de economie sinds 2008, en de volgende generaties zullen het opnieuw beleven.

3. Politiek is zeggen wat je wilt

De laatste les is de Jonker-doctrine: in de politiek moet je zeggen wat je wilt. Ik denk dan aan de moeilijke dossiers: het bestemmingsplan voor het Veenendaalplein, of de golfbaan. Je voelt dan als woordvoerder aan den lijve hoe moeilijk de politiek kan zijn, waar je moet kiezen tussen twee kwaden. Heel veel luisteren naar mensen helpt dan niet altijd, getuige deze e-mail van mij broer van 25 september 2006.

Heb je het verslag van de commissievergadering op de Golfodrama site al gelezen? Met name deze quote:"En we hopen, dat de heer Siegmann (CDA) zijn stukken beter gaat lezen, zijn kennis over het onderwerp liet duidelijk te wensen over. Hoewel het hem siert, dat hij dit niet onder stoelen of banken steekt."

Je kunt nog zo begripvol zijn, alle bijeenkomsten aflopen, naar iedereen luisteren. Maar er komt een moment, dat je een positie moet innemen. Dat zijn de meest moeilijke, uitdagende, maar ook de meest leerzame momenten geweest hier in de gemeenteraad: besturen is keuzes maken. Tot slot: ik zal u missen als goede collega’s. Maar ik ga ook met heel veel plezier het iets rustiger aan doen.

Het ga u goed, ik wens u allen het allerbeste en tot ziens!'

Arjen Siegmann