Axel Boomgaars (GL) en Tom Ponjee (VVD) namen afscheid van de gemeenteraad

Tijdens de gemeenteraadsvergadering van 28 september 2016 heeft de gemeenteraad afscheid genomen van raadsleden Axel Boomgaars (GroenLinks) en Tom Ponjee (VVD).

Axel Boomgaars was raadslid van 2010 tot 2016 en fractievoorzitter vanaf 2013. Vanaf 2014 zat hij de raadscommissie Burgers en samenleving voor. Ook maakte hij deel uit van de rekeningencommissie. Burgemeester Mirjam van ’t Veld roemde hem om zijn grote betrokkenheid, eigenzinnige humor en onafhankelijke houding. Ook memoreerde zij zijn initiatiefvoorstel “Gastvrij Amstelveen!”. In zijn afscheidsspeech stond Axel Boomgaars onder andere stil bij het verwezenlijken van idealen, de rol van de politiek daarbij en de ontwikkeling die hij de laatste jaren daarin heeft doorgemaakt.

(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Mevrouw Mirjam van 't Veld burgemeester van Amstelveen neemt afscheid van de gemeenteraadsleden Boomgaars (GL) en Ponjee (VVD) op 28 september 2016

Axel Boomgaars wordt als raadslid opgevolgd door Gert Jan Slump. Als voorzitter van de commissie Burgers en samenleving en als lid van de rekeningencommissie wordt Axel Boomgaars opgevolgd door GroenLinks-raadslid en fractievoorzitter Martin Kortekaas.


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Tom Ponjee van VVD-Amstelveen neemt afscheid van de gemeenteraad van Amstelveen

Tom Ponjee is vanaf 2007 raadslid geweest voor de VVD, nadat hij daarvoor al lokaal actief was binnen het partijbestuur. In haar toespraak prees de burgemeester hem voor zijn effectiviteit als raadslid en voor zijn deskundigheid op de portefeuille wonen. Uiteraard refereerde zij ook aan zijn initiatief voor het Stadsstrand aan de Poel.

Tom Ponjee gaf in zijn afscheidsspeech aan het raadswerk helaas niet meer goed te kunnen combineren met zijn drukke werk- en privésituatie. Hij vindt het jammer de raad te verlaten, maar blijft actief lid van de VVD. Tom Ponjee wordt als raadslid opgevolgd door VVD-raadslid Janneke Leegstra, die tijdens dezelfde vergadering is beëdigd en geïnstalleerd.

Afscheidsspeech van Axel Boomgaars:

'Hehe, ein-de-lijk zit het erop, na zesenhalf jaar ben ik vrij! Vrij om te zeggen wat ik wil. Geen meel in de mond meer om de toekomstige kansen op coalitiedeelname voor GroenLinks te beschermen, en ook geen oppositie voeren om het oppositie voeren terwijl iedereen weet dat de waarheid in het midden ligt. Niemand meer te vriend hoeven houden en niemand die meer functioneel vriendelijk tegen mij hoeft te doen. Wat een verlossing.

Zoals u ziet voorzitter, is er nogal een contrast tussen het moment in juli dat ik met pijn in mijn hart mijn vertrek aankondigde, en hoe ik nu als vrij man voor u sta. Deels is het contrast overdreven, want alsof ik als nieuwbakken Rijksambtenaar ineens zoveel vrijheid tegemoet ga, maar ik ben ook oprecht blij met de keuze om de Amstelveense lokale biotoop die wij met elkaar vormen te verlaten. Voor het politieke dier dat ik ben klinkt dat voor u misschien raar, maar laat mijn laatste doel hier in de raad dan zijn om u met iets meer twijfel over uzelf achter te laten dan hoe u hier vanavond gekomen bent.

Dat wil ik graag als volgt doen. Allereerst wil ik u vertellen waarom ik ooit vol overtuiging de Amstelveense politiek in ben gegaan, vervolgens wil ik u vertellen waarom ik er nu vol overtuiging weer uitstap, en tot slot wil ik wat conclusies met u delen.

Om te beginnen: toen ik op mijn negentiende nog niet zo lang op Uilenstede woonde, als beginnend student uit Limburg, schreef ik mijn brief aan de kandidatencommissie van GroenLinks Amstelveen. Die brief stond vast bol van een gebrekkige kennis over Amstelveen, maar des te meer groene en linkse idealen en misschien wel nog meer branie. Politiek was dé manier om de wereld te verbeteren, GroenLinks dé partij die een alomvattend gelijk had, en ik dé persoon om dat gelijk te verkondigen. Het bekende citaat is, dat de prijs die je betaalt voor niet participeren in een democratie is, dat je geregeerd wordt door je minderen. En dat voelde ik, betweter die ik was en misschien nog wel steeds ben, heel sterk. Die gezapige sfeer in Amstelveen, elk debat dat van college-zijde eindigt in van die zelfgenoegzame dooddoeners als “zo doen we dat nu eenmaal in Amstelveen”, ik had er een broertje dood aan. Dat heb ik eigenlijk nog steeds, want zoveel is er niet persé veranderd in de omgangsvormen, dat moet u toegeven. Echter, om effectief te zijn in politiek heb ik denk ik geleerd die energie en betweterij meer te focussen en op zo’n manier te richten dat het goed kon gedijen hier en dat we met GroenLinks ook resultaten konden boeken. Daarin zit deels een eerste nadeel van politiek, want het lijkt soms meer te gaan om wie wie aardig vindt dan wat de beste ideeën zijn, maar ik heb ook absoluut veel plezier gehad in het onder de knie krijgen van dat spel.


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Axel Boomgaars van GroenLinks-Amstelveen tijdens zijn toespraak analyseert zijn 6.5 jaar lidmaatschap van de gemeenteraad van Amstelveen

Maar goed, je politieke dadendrang vooral afdoen als betweterij is natuurlijk te makkelijk. De politiek ga je ook in vanwege een oprechte wil om voor problemen oplossingen te vinden. Als je aan de kant blijft staan niks doen zal de wereld sowieso nooit verbeteren. Dan nemen verschillen tussen kansarm en kansrijk alleen maar toe, dan blijven we op de pof leven waar het het gebruik van onze aarde betreft, en leg ik het lot van mijn vrijheid om mijn vriend op straat een kus te kunnen geven in de handen van anderen. Dat wilde en wil ik niet en politiek wordt daarmee ook een vorm van zelfbeschikking. Niet aan de kant blijven staan, niet anoniem zeuren op lokale nieuwssites, maar ín die ring springen. Liever met vieze dan met lege handen naar huis, met woorden en goede debatten resultaten halen. Dat heeft me ontzettend gemotiveerd, en zelfs verslaafd gemaakt aan politiek. De komende periode gaat het dus nog flink afkicken worden.

Anderzijds, het is natuurlijk naïef om te denken, dat politiek de enige manier is om de wereld te verbeteren, en dan komen we op mijn tweede punt, waarom ik met volle overtuiging de politiek nu verlaat.

Het eerste moment, dat ik fundamenteel ging twijfelen aan politiek was rond de jaarwisseling van 2014. In mijn master rechten volgde ik een vak genaamd burgerlijke ongehoorzaamheid. Die ging over de vraag op welk moment het geoorloofd is om als inwoner van een land het gezag van je staat niet meer te accepteren. Van een vredelievende sit-in, tot totale omverwerping van het systeem kwam voorbij. Daarbij las ik het stuk Civil Disobedience van filosoof Henry David Thoreau, die in het midden van de negentiende eeuw al werkelijk waar geen spaan heel houdt van het politieke systeem zoals wij die kennen.

Ik ben het er zeker niet helemaal mee eens, maar het is absoluut de moeite van het lezen waard voor ons allemaal hier, als trouwe ambassadeurs van dat systeem. Ik zal het u per mail toesturen. Ambtenaren zijn machines die zich zonder moraal ondergeschikt maken aan de wil van de meerderheid, mensen die stemmen voor wat zij juist vinden laten het echte werk aan anderen over en kopen hun geweten daarmee af, en politici die denken het systeem van binnenuit te kunnen veranderen vormen vaak juist de grootste blokkades. Het was een ontzettend confronterend zwart-wit-verhaal, maar ik heb zitten smullen toen ik het las, en wil daarbij een citaat verder uitdiepen die betrekking heeft op de ons politieke systeem en de politici die ze oplevert:

“We love eloquence for its own sake, and not for any truth which it may utter, or any heroism it may inspire.” We houden van eloquentie, welsprekendheid, mooie praatjes op zichzelf. Niet omdat het persé zoveel waarheid in zich draagt, of tot zoveel heroïsche daden leidt. Dat zette me toen al aan het denken. Ik waardeer de complimenten die ik hier altijd kreeg, omdat ik goed zou zijn in het debat, maar waar brengt dat mijn idealen eigenlijk? Wat heeft de gemeente nou gehad aan mijn mooie woorden, of de woorden van ons allemaal hier? Als je jezelf dan in de spiegel aan durft te kijken moet ik, en veel raadsleden met mij, bekennen dat het effect beperkt is.

Ja oké, ik ben blij met mijn initiatiefvoorstel over gelijke behandeling die het unaniem heeft gered, maar is daar nou zo veel meer uitgekomen dan een tijdelijke onkostenvergoeding voor een scholenproject over tolerantie die afgelopen jaar gestopt is? Of moet ik het als mijn wapenfeit zien dat door een initiatief van GroenLinks een nieuwe detailhandelsnota is geschreven? Of dat we vanuit gemeentezijde geen zero tolerance meer opleggen rondom softdrugs op festivals, maar dat dat door druk van de politie alsnog gebeurt? Wanneer heb ik meer van mijn idealen gerealiseerd: via mijn vrijwilligerswerk voor het COC, waarmee ik op middelbare scholen met leerlingen over seksuele diversiteit kwam praten, of het steunen van een motie om de regenboogvlag te laten wapperen op het raadhuis?


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

De leden van het College van Amstelveen volgen aandachtig de afscheidsspeech van de voormalige fractievoorzitter van GroenLinks-Amstelveen Axel Boomgaars

Nou goed, bij je afscheid hardop afvragen, of alles wat je gedaan hebt betekenisloos is geweest is misschien wat al te cynisch en nihilistisch, maar langzaam maar zeker zijn mijn ogen wel meer geopend voor het feit dat politiek in zijn eentje de wereld niet gaat veranderen. Alleen heeft de politiek dat zelf niet altijd door. Maatschappelijke verandering breng je toch vooral tot stand door die maatschappij mee te krijgen. En in een complexe wereld waar allerlei krachten invloed uitoefenen op die samenleving, vraagt dat om een combinatie van bescheidenheid over wat je denkt te kunnen veranderen, en groot doorzettingsvermogen om je doelen voor ogen te houden. Dat kan niet zonder politiek, maar wij moeten met zijn allen hier ook niet denken goed werk te leveren door enkel onze stukken te lezen, een spreektekst op te rakelen, te twitteren en te stemmen over dingen waar we voor of tegen zijn.

Concluderend, mijn persoonlijke proces van een begin vol bravoure naar nu de nuance zorgt voor onttovering, maar uiteindelijk vind ik het ook positief. Misschien wel symbolisch is het feit, dat mijn wilde bos krullen die ik had toen ik op mijn negentiende voor het eerst op een van deze zetels plaats mocht nemen, iets minder wild geworden is. En ik heb er ook al een paar grijze haren bij gekregen, maar dat weet ik vooralsnog te verbergen door de zijkanten kort te scheren. Juist, omdat ik met de jaren beter ben gaan zien waar de krachten en zwakheden van de politiek zitten, voel ik me nog beter in staat de inzet voor mijn groene, linkse en vrijzinnige idealen effectief vorm te blijven geven, maar nu als individu, en politiek is daarbij een van de vele middelen. Het is een middel dat goed bij mij zal blijven passen, en ook bij u allemaal want anders had u hier niet gezeten. Maar als u hier vanavond iets onthechter weggaat dan u gekomen bent, ben ik blij met het laatste resultaat dat ik hier in huis heb mogen boeken.

Voorzitter ik rond met twee dingen af.

Allereerst rest mij niks anders dan nog twee mensen specifiek te bedanken. En ik weet niet zeker, of ze vanavond in de zaal zitten. Zonder deze twee was dit avontuur namelijk nooit mogelijk geweest, omdat ik dankzij twee stemmen in 2010 boven de persoonlijke kiesdrempel ben uitgekomen, waardoor ik vanuit mijn zesde plek op de GroenLinks-lijst toen toch een plek als raadslid mocht innemen in de fractie. Zo ziet u maar, dat letterlijk elke stem telt en de dankbaarheid, dat ik dankzij die twee stemmen aan dit avontuur heb mogen beginnen kan ik oprecht niet onder woorden brengen. En precies hetzelfde geldt voor de dankbaarheid voor beide fracties met wie ik heb mogen werken, u als raad, en iedereen in mijn persoonlijk leven. Zonder hen en zonder u was en ben ik ook nergens.

Tot slot. Ik heb van u allemaal genoten toen we samen mooie resultaten hebben geboekt, ik heb me aan u geërgerd vanwege de kleinzerigheid en navelstaarderij die politiek soms kan zijn. Ik heb met u gehuild van het lachen en gehuild van verdriet. Kortom, ik heb de tijd van mijn leven gehad, mezelf en de wereld daarbij beter leren kennen en me nog nuttig gevoeld ook. Die lijn ben ik van plan vast te houden, ook nu ik ‘ein-de-lijk’ mijn zogenaamde vrijheid tegemoet ga, en ik gun u, betweters van deze stad, allemaal (hoewel die vier van GroenLinks misschien net iets meer) ook zoveel plezier in combinatie met een gevoel van zingeving in uw verdere werk voor Amstelveen.'


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

De nieuwe gemeenteraadsleden Janneke Leegstra (VVD) en Gert Jan Slump (GL) tijdens hun beëdiging en installatie in de raadzaal voor burgemeester Mirjam van 't Veld. De zuiveringseed is de eed, of belofte in Nederland door ministers, leden van vertegenwoordigende lichamen en hoge ambtenaren afgelegd, waarin zij zweren, dat zij niemand enige gift beloofd, of gegeven hebben om benoemd te worden en dat zij van niemand enige gift of belofte zullen aannemen om iets in hun ambt te doen, of na te laten