Een nieuw boek van schrijver Gerard van den Boomen

De Amstelveense schrijver Gerard van den Boomen (1922) die enkele Bijbelboeken omzette in de oude Japanse 3-regelige versvorm haiku, deed hetzelfde met het levensbericht Hōjōki. (Aantekeningen uit mijn kluizenaarschap). Zijn bewerking kreeg als titel de boodschap van Boeddha in enkele woorden, zoals de monnik die noteerde:

'De kern van de leer
Van Boeddha is duidelijk
Hecht je nergens aan'

Het nieuwe boek van Gerard van den Boomen -'Hecht je nergens aan,' leert Boeddha - verscheen in september 2013 bij uitgeverij Dabar-Luyte in Heeswijk. De in het boek uitgegeven haiku’s zijn van de hand van hem. ISBN: 9789064161070. Prijs: € 9,90.

(Foto Amstelveenweb.com - 2013)

De schrijver Gerard van den Boomen vertelt over zijn nieuwe boek -'Hecht je nergens aan,' leert Boeddha- op 16 september 2013 in zijn woning in Amstelveen

De auteur Gerard van den Boomen over zijn boek: 'Mijn haiku-bewerking van Hōjōki is gebaseerd op vier vertalingen, op de eerste volledige Nederlandse vertaling, in 1998 gepubliceerd door een groepje jonge Japanologen onder leiding van dr Erika de Poorten op een Engelse omzetting uit 1928 van de Australiër A. L. Sadler op een recente vertaling van de Amerikaan Robert N. Lawson van de Washburn University en op de Latijnse vertaling van de Portugees Christophorus Ferrarius, in 2008 opnieuw uitgegeven door de Franse Japanoloog Alexander Ricius.


(Foto Amstelveenweb.com - 2013)

Gerard van den Boomen achter zijn computer, schrijft een paar regels vanuit zijn boek. Hoewel hij nooit in Japan is geweest, voelt hij goed aan hoe de situatie van een afgestoten Japanse monnik en kluizenaar van 800 jaar geleden was

Het was mijn streven om de gedachten van de Japanse kluizenaar in vloeiende Nederlandse haiku’s weer te geven, maar tegelijk zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke tekst te blijven. Ondanks de twee rode draden die door Hōjōki lopen (het besef van vergankelijkheid en de preoccupatie van de auteur met de bouwsels, waarin mensen huizen) bestaat de tekst uit zeer verschillende elementen.

Voor het gemak van de lezer heb ik daarom het geheel in vier afdelingen onderverdeeld en van opschriften voorzien. Die onderverdeling met koppen en ook met onderkopjes is dus niet van de Japanse auteur, maar van mijn hand.

Vele eeuwen en kilometers liggen tussen het bijbelboek Kohelet/Prediker en Hōjōki en ook tussen de oorspronkelijke Japanse tekst en de/e bescheiden haiku-bewerking. Maar het besef, dat alles op het ondermaanse vergankelijk is en dat natuur, geestelijke waarden, kunst, eenvoud en compassie belangrijker zijn dan macht, aanzien, rijkdom en protserigheid wordt in alle tijden en landen gekoesterd.'

Kamo no Chomei
Kamo no Chomei (鸭 长 明, 1153 ,of 1155-1216) zijn oorspronkelijke naam Kamo no Nagaakira, was een Japanse schrijver, dichter (in het waka vorm) en essayist. Hij was getuige van een reeks van natuurlijke en sociale rampen, en zijn politieke steun te hebben verloren, werd hij gepasseerd voor promotie binnen de Shinto heiligdom in verband met zijn familie.

Hij besloot om zijn rug tegen de maatschappij te keren, nam boeddhistische geloften en werd een kluizenaar buiten de hoofdstad Tokyo. Dit was enigszins ongebruikelijk voor de tijd, toen waren allen mensen die kloosters zijn verbonden.


(Bron Wikipedia - 2013)

Kamo no Chomei (鸭 长 明,1155-1216) was een Japanse schrijver, dichter en essayist. De tekening is gemaakt door Kikuchi Yosai (菊池 容 斎), een Japanse kunstschilder

Samen met de priester-dichter Saigyo hij representatief is voor de literaire kluizenaars van zijn tijd, en zijn beroemde essay Hōjōki ("An Account of a Ten-Foot-Square Hut") is representatief voor het genre en bekend staat als "kluizenaar literatuur" (Soan bungaku).

Hōjōki (方丈 记), is geschreven in 1212 en het essay beschrijft rampen die de mensen van Kyoto overkomen van aardbevingen tot hongersnood en vuur. Chomei wordt een boeddhistische monnik en beweegt verder en verder de bergen in, uiteindelijk leven in een 10-voet vierkante hut. Het werk wordt over het algemeen aangemerkt als behorend tot de Zuihitsu genre.

De openingszin van Hōjōki is beroemd in Japanse literatuur als een uiting van Mujo, de vergankelijkheid van de dingen: 'De stroom van het stromende rivier niet beletten, maar het water is niet hetzelfde water als voorheen. Het schuim, dat drijft op stilstaande poelen, nu verdwijnen, nu de vorming, blijft nooit lang hetzelfde. Zo ook is het met de mensen en de huizen van de wereld'

Haiku?
Haiku ( 俳 句 ) is een zeer korte vorm van Japanse poëzie doorgaans gekenmerkt door drie eigenschappen: De essentie van haiku is 'snijden' (kiru). Dit wordt vaak vertegenwoordigd door het naast elkaar plaatsen van twee beelden, of ideeën en een kireji tussen hen, een soort verbale leesteken die signaleert het moment van de scheiding en kleurt de wijze, waarop de elementen naast elkaar zijn verbonden. Haiku is geschreven in drie regels, waarvan de eerste regel 5, de tweede regel 7 en de derde regel weer 5 lettergrepen telt ( de regel van 17).