Ik ga Dorien missen

(Foto Amstelveenweb.com - 2014)

Axel Boomgaars fractievoorzitter van GroenLinks-Amstelveen schrijft erover op zijn weblog

Ik weet nog, dat toen ik voor het eerst in contact kwam met de Amstelveense politiek (ergens in 2008), dat ik het lokale nieuws wat ging volgen, eens een vergadering terugluisterde en dat ik opvallend vaak de naam van Dorien Mijksenaar tegenkwam. Ze was toen al raadslid voor GroenLinks en hield zich vooral met sociale portefeuilles (armoede, zorg, welzijn) bezig.

Toen ik haar voor het eerst ontmoette, vond ik haar maar een gekke dame. Ze kwam totaal niet politiek op me over, sprak in makkelijke taal, bleek iedereen in Amstelveen te kennen en was behoorlijk ongeduldig en eigengereid. En hoe oud zou ze eigenlijk zijn? Nu is het niet netjes om de leeftijd van een dame te verraden, maar zij  nu het oudste lid van de Amstelveense gemeenteraad.

Na de verkiezingen van 2010, werd ik als jongste raadslid van Amstelveen haar collega. En we kwamen in dezelfde commissie terecht. Ik deed onder andere jeugd, cultuur, onderwijs en sport. Ik was heel anders, ik vond tactiek veel belangrijker, was veel academischer ingesteld en ook een behoorlijke controlefreak.

(Foto Amstelveenweb.com - 2013)

Dorien Mijksenaar, raadslid van GroenLinks-Amstelveen in september 2013

En met onderwerpen in onze portefeuilles die af en toe dicht bij elkaar lagen, botste het in het begin best heftig tussen ons: allebei harde werkers, met duidelijke doelen, die veel wilden bereiken, maar karakters die op het eerste gezicht ver uit elkaar liggen. Maar om het in haar eigen woorden weer te geven, een goede, felle botsing, kan ook juist heel veel wederzijds respect creëren en dat is ook, wat het uiteindelijk heeft opgeleverd. Ik ben dol op haar geworden.

Nu is het 2014, vlak voor de verkiezingen, en is de kans aanwezig, dat Dorien niet terugkomt in de raad. Ze staat op plek 6 en gaf zelf aan het tijd te vinden, dat anderen het raadswerk voor GroenLinks gaan doen. Dat betekent gelukkig niet, dat we haar kwijt zijn, thema’s als laaggeletterdheid, (kinder)armoede, welzijn en zorg liggen haar nog steeds naar aan het hart en dat weten ze op het raadhuis ook. Ze loopt de deur plat bij ambtenaren, omdat ze dingen wil bereiken voor mensen in Amstelveen en alles in het werk zet om die doelen te halen.

En die laatste zin is de oorzaak van het feit, dat we elkaar tegenwoordig veel beter liggen, en dat ik haar ontzettend ga missen. Dorien is geen politica, Dorien is volksvertegenwoordiger. Bij alle activiteiten in de wijk, bij de buurthulpdienst, bij discussies over de zorg: Dorien is er, Dorien kent iedereen, Dorien heeft een plan voor Amstelveners, en Dorien gaat dat plan klaarspelen. Ze vindt moties opstellen, vragen indienen en persberichten schrijven lastig, de ene keer is ze tactisch voorzichtig, de andere keer gaat ze er met een gestrekt been in, maar één ding is kraakhelder: het komt allemaal uit haar hart en ze doet het allemaal om anderen te helpen. Die oprechte drijfveren dwingen bij mij alleen maar respect af.

Types als Dorien zijn zeldzaam in een gemeenteraad, en die moet je koesteren. De raad bestaat voor een groot deel uit (oude) mannen met een academische opleiding, die denken met een motie, of initiatiefvoorstel de wereld te verbeteren. Dorien heeft mij laten zien, dat dat volstrekt onvoldoende is. Je moet bij Amstelveners zijn, je moet iets doen, en je moet een lange adem hebben.

En ook al is zij nog steeds een gekke dame, ze heeft ontzettend veel respect opgebouwd binnen de raad, buiten de raad en bij mij persoonlijk. Nu weet ik zelf, dat Dorien niet zo van de loftuitingen is en vindt ze dit stukje vast ook niet nodig, maar haar vertrek uit de raad mag van mij niet onopgemerkt blijven. En ze is dus nog lang niet klaar. Ik hoop, dat Dorien Amstelveen nog lang in beweging houdt met haar idealen, of dat nu binnen of buiten de raad is.