Jan Dreschler directeur van Zorgcentrum Aelsmeer werd Ridder van Oranje!

Na 21 jaar werkzaam geweest te zijn als directeur in Zorgcentrum Aelsmeer, nam Jan Dreschler (1950) officieel afscheid van zijn medewerkers en collega's op vrijdag 27 mei 2016. Aan het eind van dit gezellige gebeuren kreeg Jan een staande ovatie van al zijn collega’s, hetgeen hem niet onberoerd liet. Later werd er nog een afscheid genomen van de vrijwilligers en op vrijdag 3 juni was er ‘s morgens een afscheid voor de bewoners georganiseerd. Maar het grote en laatste afscheid vond plaats in de middag van deze vrijdag. Collega’s van voorheen, raadsleden van de Gemeente Aalsmeer, bestuursleden van de Stichting Vrienden en de leden van de Raad van Toezicht namen nu definitief afscheid van Jan Dreschler als directeur. Samen met echtgenote Joke, zoon Wouter en dochter Pauline met haar verloofde Jonathan, luisterde hij naar alle toespraken.

(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Zelfs de rode loper is uitgerold voor het afscheidsfeest van directeur Jan Dreschler


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Jan Dreschler en zijn echtgenote Joke zijn ook bij het zorgcentrum aangekomen


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

De dames van de counter zijn de hapjes en drankjes aan het voorbereiden voor het feest


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

José, redactielid van Amstelveenweb, schudt Jan en Joke de hand en overhandigt haar cadeau: een album vol met foto?s en verhalen uit hun gezamenlijke verleden

Bart Hulsbos, de voorzitter van de Raad van Toezicht opende de middag en sprak Jan op lovende wijze toe. Hij vertelde ook over de vacature voor het zoeken naar een nieuwe Directeur en dat dat geen eenvoudige opdracht was. Want men wilde eenzelfde Jan die met grote passen door het Zorgcentrum struint. Die Jan is niet gevonden, maar na een uitgebreide procedure werd Frans Knuit aangesteld als nieuwe directeur, die zeker een goed bestuurder van het zorgcentrum zal zijn. De heer Knuit mocht zich tijdens deze afscheidsreceptie even voorstellen. Vervolgens kreeg voorzitter Berry Philippa het woord namens de Stichting Vrienden Zorgcentrum Aelsmeer:


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

De eerste spreker is Bart Hulsbos, voorzitter van de Raad van Toezicht


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Berry Philippa, voorzitter van de Stichting Vrienden Zorgcentrum Aelsmeer aan het woord

'Jan,
Ik heb niet iedere dag het genoegen jou persoonlijk te spreken, nù wel en dit doe ik met veel genoegen namens de Stichting Vrienden van het Zorgcentrum. De leeftijd van de mens bestaat uit 3 perioden: jeugdig, een goede veertiger en wat zie je er goed uit. Jan, ik beschouw jou als een goede veertiger. Als ik de energie zie die nog in jouw body schuilt, wauw… Je kunt ook een andere insteek nemen en stellen dat er 3 soorten mensen zijn:
Mensen die zich doodwerken,
Mensen die zich doodpiekeren
Mensen die zich doodvervelen.
Jan jij behoort tot geen van deze. Om jou te beschrijven kan ik het beste een aantal typeringen geven.

1 - Jij bent heel precies en nauwkeurig. Oog voor detail en je bent een man van één horloge. Je weet hoe laat het is. Dit is onbestaanbaar bij iemand met 2 horloges. Die weet nooit hoe laat het is.

2 - Jij kunt heel goed luisteren, niet voor niets ben jij gezegend met 2 oren en 1 mond om te indiceren dat wij 2x zoveel moeten luisteren dan praten. Dit houd jij in ere.

3 - Jij bent helder en niet omslachtig. Jij houdt niet van oeverloze discussies. Dit is indachtig het Onze Vader dat bestaat uit 53 woorden, de 10 geboden uit 297 woorden en de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring uit exact 300 woorden.

4 - Jij kunt lateraal denken. Dingen via andere invalshoeken bezien.

5 - Jij hebt een, ik zei het net al, tomeloze energie.

6 - Jij past geen tandartsstrategie toe. Met andere woorden afwachten, laat ze maar komen. Jij gaat actief een situatie tegemoet.

7 - Jij bent veelzijdig. Je kunt beter 1% beter zijn in 1000 dingen dan 100% beter in 1 ding.

8 - Jij hebt een uitgebreid netwerk en je kent een hoop mensen. Wie is zijn vrouw, wie is zijn vriendin, met wie is hij getrouwd?

9 - Iemand die alles weet over een onderwerp is een expert. Iemand die er aldoor over vertelt is een zeurpiet. Jij bent een expert.

10 - Jan ik vind jou overigens wel eigenwijs. Je moet alles uit de kast halen om jou te overtuigen. Maar misschien heeft dit ook zijn positieve kanten.

Jan, Zorgcentrum Aelsmeer heeft héél veel aan jou te danken. Onder jouw leiding heeft het zorgcentrum zich tot een voorbeeld voor andere zorgcentra ontwikkeld. Hulde daarom! Ook was jij nauw betrokken bij de Vrienden van het Zorgcentrum die 75+ers in Aalsmeer, dagen met een gouden randje proberen te geven. Hierin slagen wij ook meer dan goed. Jij was hierin een inspirerende factor en gelukkig blijf jij in de komende tijd betrokken bij de Stichting Vrienden.

Jan je hebt de yuppies en de dinkies en de 65+-ers en die worden tegenwoordig aangeduid als Grampies: The Growing Retired Active Monied People in Excellent State. Dit past bij jou en uit de grond van mijn hart wil ik jou dankzeggen voor alles wat je hebt gedaan voor het zorgcentrum en voor de Stichting Vrienden van het Zorgcentrum. Bedenk, Freud kwam pas op zijn 65ste tot leven! Met een wenend en een lachend oog nemen wij afscheid van jou. Wenend, omdat jij het Zorgcentrum vaarwel zegt en lachend, omdat jij betrokken blijft bij de Stichting Vrienden.

En met deze woorden sloot de heer Philippa zijn speech.


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Frans Knuit (1963), de nieuwe directeur van het zorgcentrum, vertelt over zijn eerste dagen in Aalsmeer en zijn positieve indrukken


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Jan en Joke luisteren aandachtig naar de sprekers


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

De zaal achter is helemaal vol met collega's, vrienden en kennissen van Jan


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Berend Vollmuller tijdens zijn toespraak

Ook de heer Berend Vollmuller sprak nog een woord tot Jan. Hij heeft veel met Jan gewerkt, onder meer als lid van het bestuur van de Stichting aan- en inleunwoningen. Tot slot kreeg de burgemeester van Aalsmeer het woord, de heer Jeroen Nobel:

'Beste Jan en Joke, beste dames en heren,

Vandaag is een bijzondere dag. Vandaag neem je afscheid als directeur van Zorgcentrum Aelsmeer. Een afscheid, dat bewoners, medewerkers en vrijwilligers van het zorgcentrum zeer aan het hart gaat, want je betekent veel voor hen. En niet alleen voor hen, maar voor alle ouderen in Aalsmeer. Je hebt je met hart en ziel ingezet om de omstandigheden en voorzieningen voor ouderen in onze gemeente te verbeteren. Daarin heb je veel bereikt. Daarom wil ik namens het gemeentebestuur graag het woord tot jou richten.

Toen je in 1995 bij het zorgcentrum kwam, dacht je, dat het voor een paar jaar zou zijn. Het werden er ruim 20. Zorgcentrum Aelsmeer is in die 20 jaar enorm gegroeid. Toen je kwam, waren er 100 medewerkers, nu circa 300, plus nog eens 180 vrijwilligers. In die 20 jaar is ook de zorg enorm veranderd. Het traditionele verzorgingshuis is aan het verdwijnen, mensen moeten langer zelfstandig blijven wonen. Jij hebt altijd een visionaire blik op de zorg gehad en was al bezig met veranderingen in het zorgcentrum, voordat het Rijk met haar decentralisatieplannen – lees bezuinigingen – kwam.


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Jeroen Nobel waarnemend burgemeester van Aalsmeer spreekt over het enorme en succesvolle werk van Jan dat hij 21 jaar lang verrichtte in het zorgcentrum

Jij wilde met de gemeente in gesprek over een inloopvoorziening, terwijl andere verzorgingshuizen zich zorgen maakten over hun voortbestaan als gevolg van het scheiden van wonen en zorg. Je zag zelfs kansen in het nieuwe zorgbeleid van de overheid en bedacht plannen om op de bovenverdieping van het zorgcentrum ouderen ‘in hun eigen huis’ te laten wonen.

Je hebt een uitgesproken visie op de zorg. Jij vindt het belangrijk, dat ouderen zo veel mogelijk onderdeel blijven van de samenleving en hebt meegewerkt aan diverse projecten in Aalsmeer om dat mogelijk te maken. Dankzij jouw vermogen om mensen bij elkaar te brengen en jouw deskundigheid en betrokkenheid heeft Aalsmeer nu 2 gezondheidscentra, waar mensen terecht kunnen voor allerlei diensten, zoals de tandarts, de huisarts, de thuiszorg en de fysiotherapeut.

Daarbij ben je medeoprichter van de thuiszorg in Aalsmeer. Ook heb je je sterk gemaakt voor het behoud van Tafeltje dekje, de maaltijdvoorziening voor hulpbehoevende mensen. Toen wij op een goedkoper systeem van diepvriesmaaltijden wilden overgaan, heb je de gemeenteraad ervan weten te overtuigen, dat het beter was dit goed draaiende systeem van verse maaltijden en vele vrijwilligers in stand te houden. Daar zijn we je dankbaar voor.

Daarbij was je zeer actief betrokken bij Mijnsheerlykheid in Kudelstaart, een ouderencomplex, waar ouderen zelfstandig wonen. Met de thuiszorg om de hoek, want op de 1e etage van het gebouw kwam het kantoor van de thuiszorg. Een goede directeur heeft altijd oog voor de commerciële mogelijkheden!!!! Verder vond je, dat er in het complex een inloopvoorziening met een restaurant voor ouderen in Kudelstaart moest komen. Je raad van toezicht moest je nog overtuigen, maar jij wist, dat je het ging doen. Als gevolg van de recessie heeft het project Mijnsheerlykheid een tijd stilgelegen. Mede door jou is het weer vlot getrokken en in gewijzigde vorm toch gerealiseerd. En de inloopvoorziening en het restaurant… die lopen als een trein.

Sinds een paar jaar heeft Aalsmeer in gebouw ‘Irene’ dagopvang en inloop voor mensen die vergeetachtig, of dementerend zijn. Hun familie is hier ook van harte welkom. Jij bent de drijvende kracht achter al deze initiatieven geweest en zonder jouw bezieling – en natuurlijk ook het grote aantal enthousiaste medewerkers en vrijwilligers – zouden ze niet van de grond zijn gekomen. Je nieuwste plan is project Zuiderkerk met appartementen voor ouderen. Met 24-7 hulp en allerlei activiteiten. Een eigentijds alternatief voor het verzorgingshuis, voor mensen die zware zorg nodig hebben en dat in hun ‘eigen’ woning krijgen.

De gemeente is dankbaar voor alles wat je hebt gedaan voor ouderen en de ouderenzorg in Aalsmeer. Sinds 2015 zijn wij als gemeente verantwoordelijk voor een groot deel van de zorg, ook die voor onze ouderen. Dit is geen makkelijke opgave voor ons. Dat het in Aalsmeer goed gaat, hebben we mede te danken aan jou, met je creativiteit en innovatieve ideeën. Andere gemeenten benijden ons, hoe goed het hier is geregeld en komen kijken bij het Zorgcentrum.

Jij hebt ons en de zorginstellingen laten zien, dat het mogelijk is inwoners op een andere manier toch goed te ondersteunen. En nog mooier: je bedenkt het niet alleen, je doet het ook. Voor al deze zaken zijn wij jou dankbaar. Je collega’s zijn je ook dankbaar. Ze omschrijven jou (“heb je even, Jan”) als een sociaal bewogen mens met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Je hebt inzicht en diepgang, kunt goed luisteren en bemiddelen, maar je bent ook initiatiefrijk en daadkrachtig en in staat om zaken en mensen in beweging te krijgen. Je bent productief en doelgericht. Zo kan ik nog even doorgaan, maar het komt erop neer, dat mensen in je omgeving graag met jou te werkten.

Als blijk van waardering voor alles wat je hebt gedaan, hebben je collega’s je voorgedragen voor een lintje. Een onderscheiding die wij als gemeente van harte ondersteunen. De aanvraag werd ook ondersteund door de Nederlands Gereformeerde Kerk Rijsenhout, waar je 8 jaar lang voorzitter was van de kerkenraad en het CDA, waar je 12 jaar voorzitter was van afdeling Aalsmeer. Dit afscheid wordt extra bijzonder, omdat ik je kan mededelen, dat het Zijne Majesteit heeft behaagd jou te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Jan Dreschler is geheel overvallen als hij wordt gedecoreerd door burgemeester Jeroen Nobel


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

De aanwezigen volgen in de achtergrond de snelle actie van de burgemeester

Jan was danig onder de indruk toen hij dit nieuws vernam en kwam beduusd naar voren om de Ridderorde in ontvangst te nemen. De vraag was of Jan in staat was om zijn afscheidsspeech te houden. Joke knikte Jan toe van ‘doe maar, dan kan daarna de afscheidsreceptie beginnen’. En zo gezegd zo gedaan en hield Jan zijn toespraak:

'Wat een bijzondere middag is dit. Ik wist niet goed wat ik er van moest verwachten. Dat maakte me ook wel een tikkeltje nerveus. Ik weet wel graag waar ik aan toe ben, maar dit overtreft mijn stoutste verwachtingen, dat u allemaal hier maar toe gekomen bent om afscheid te nemen.

IK WIL EEN IEDER BEDANKEN VOOR DE LOVENDE WOORDEN, WEL IETS TEVEEL EER, MAAR HET DOET WEL GOED.

Ik heb lang nagedacht over wat ik hier zou zeggen. Ik zou 21 jaar historie van Zorgcentrum Aelsmeer op kunnen halen, maar ik ben er niet zeker van, dat jullie daarop zitten te wachten, dus ik heb het opgeschreven in het voorwoord van de ‘Voor ons Allemael’, ons blad waarvan ik extra exemplaren heb neergelegd. Dus als u het niet thuis ontvangt, neem er vooral een mee.

Ik zou het kunnen hebben over de nieuwe bestuurder, maar u kunt ook een interview met hem lezen in diezelfde ‘Voor ons Allemael’. Ik zou het kunnen hebben over de zorgsector, wat me daar vandaag de dag wel en niet in bevalt, maar of u daarvoor gekomen bent is de vraag. Ik zou het kunnen hebben over, hoe het is om met pensioen te gaan. Ik heb daar de afgelopen maanden zoveel over nagedacht, dat ik er uren over zou kunnen vertellen, maar daar hebben we de tijd niet voor. Maar ja, ik moet toch wat zeggen en dat wil ik ook, het is tenslotte mijn laatste kans, dus ik loop de verschillende punten die ik genoemd hen even kort langs.


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Jan Dreschler kan zich nu Ridder in de Orde van Oranje-Nassau noemen

Vandaag nemen wij afscheid, ik trek straks de deur achter me dicht en de volgende keer, dat ik hier kom ben ik slechts te gast. Afgelopen woensdag heb ik het bestuur van het zorgcentrum overgedragen aan een nieuwe bestuurder Frans Knuit, een deskundige bestuurder, zie het interview, maar ook een prettig mens, ga dat vooral zelf ontdekken. Daarna doe ik nog wat hand en spandiensten, maar vandaag nemen wij afscheid van elkaar.

Ik heb 47 jaar zonder onderbreking gewerkt, waarvan 21 jaar hier. Dat begon op 1 oktober 1969 in een verpleeghuis in Zuid Engeland en dat eindigt vanmiddag hier altijd met plezier en eigenlijk zonder noemenswaardige conflicten. Dat is wel iets om heel erg dankbaar voor te zijn. Waarom blijft iemand ergens 21 jaar? Het is toch goed om geregeld te verkassen? Want dut je niet in als je zo lang ergens blijft? Een deel van het antwoord is dat Zorgcentrum Aelsmeer wel een hele fijne werkkring is groot genoeg om goede dingen te doen, klein genoeg om de onderlinge betrokkenheid te ervaren. Aalsmeer is een fantastisch dorp om te wonen en te werken en je krijgt banden met zoveel mensen, cliënten, medewerkers, vrijwilligers, U.

Het andere deel is, dat je die 21 jaar ook kunt verdelen in driemaal 7 en het getal zeven, dat is het getal van de volheid en zo waren er ook drie verschillende volle afgeronde perioden. De eerste 7 jaar was het nog een traditioneel verzorgingshuis. Naar binnen gericht. Goede zorg voor de bewoners. Toen ik hier kwam 100 medewerkers en 1 computer, maar die stond nog ingepakt, nu ruim 300 medewerkers en van het aantal computers ben ik de tel kwijtgeraakt. Er is wel wat veranderd in doe 21 jaar!


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Jan Dreschler tijdens zijn afscheidstoespraak vertelde: 'Wat mij over de streep heeft gehaald om nu met pensioen te gaan, is al het gedoe dat erbij is gekomen. En dan doel ik op alle regelgeving en de controlespagaat, waarin de sector terecht is gekomen'

De tweede fase was de slag naar buiten, we haalden de mensen naar binnen, maar trokken er ook op uit. We begonnen met thuiszorg en daarna met de ontmoetingsgroepen en zorgcentrum Aelsmeer werd een huis met open ramen en deuren. De derde fase is die van maatschappelijke verandering. Dat zijn de afgelopen 7 jaar. Eerst werd er flink bezuinigd in de zorg en de laatste jaren, na het verschijnen van het laatste regeerakkoord zijn de veranderingen enorm ik hoef daar niet veel over te zeggen, jullie er ervaren het aan den lijve. Het werd dus nooit saai in die 21 jaar er was steeds wel weer een nieuwe ontwikkeling. En er is veel veranderd.

Het is geen geheim, dat ik gemengde gevoelens heb over mijn vertrek. Altijd gezegd: 'Ik ga door tot mijn 70ste en één keer per jaar kunnen we evalueren of ik nog een beetje functioneer en pas als het MT vindt, dat ik niet meer functioneer stap ik op. Wat mij over de streep heeft gehaald om nu met pensioen te gaan, is al het gedoe dat erbij is gekomen. En dan doel ik op alle regelgeving en de controlespagaat, waarin de sector terecht is gekomen. Vroeger was er een financier, de wet op de bejaardenoorden en later de AWBZ. De inkomsten lagen vast en je kon je helemaal wijden aan het bieden van goede zorg. Nu zijn er zelfs voor een kleine organisatie als de onze 14 financiers met elk hun eigen traject van zorginkoop, of aanbesteding, met elk een set van parameters waarover men geïnformeerd wil worden, met elk een overleg systeem en met elk, dan gaat het over het drama van de laatste maanden, een eigen verantwoordingsprotocol, die dus allemaal anders zijn. Je wordt er dol van.

Eén van mijn broers zei, als je daarover begint dan denkt je gehoor vast: het is de hoogste tijd, dat hij opstapt, hij is beslist te oud voor dit vak. Ik denk, dat ik dat risico maar neem, want ik wil toch een vlammend protest laten horen tegen het onrecht, dat de sector hiermee wordt aangedaan. Mensen met een passie voor zorg worden geconfronteerd met zaken, waar ze geen affiniteit mee hebben en het slokt zo'n beetje alle tijd en energie op. Hoezo aandacht voor zorg, hoezo innovatie, hoezo ondernemerschap, je komt helemaal klem te zitten in de regelgeving en de administratieve verantwoording. En het liefst zou ik vandaag een actie, wat zeg; ik een beweging, willen starten tegen dit onrecht, dat de zorgsector wordt aangedaan. Maar ja, daar zijn afscheidsrecepties niet voor. Maar ik hoop vurig dat de wal het schip gaat keren en dat aan deze gekte een einde komt. Dat stukje laat ik dus graag achter me.

Wat het moeilijk maakt om weg te gaan zijn de mensen, zoveel mensen, waarmee je een band hebt opgebouwd. En Je realiseert je ook dat werk staat voor heel veel dingen, het staat voor structuur in je leven voor een bijdrage leveren. Voor sociale contacten, voor geestelijk uitgedaagd worden. En ik weet niet hoe me dat zal bevallen als dat er niet meer is. Je vraagt dan weleens aan mensen die met pensioen zijn, ervaringsdeskundigen, hoe dat is? De een zegt, heerlijk, ik geniet ervan. Een volgende zegt, ik heb het nog nooit zo druk gehad, maar ook met pensioen gaan is een stukje sterven, zo lees ik in een boekje van Marinus van den Berg over afscheid nemen. Ik kwam overal, ik kende veel mensen. Het is nu 10 jaar geleden, ik kan er maar niet aan wennen. Je weet dus niet wat het wordt. En wat ga je doen met je tijd? De week gaat er heel anders uitzien. De week bestaat voortaan uit 6 zaterdagen en een zondag en als de mensen vraagt wat ze doen met hun tijd dan kun je ook heel verschillende antwoorden krijgen. Zo las ik van een gesprek tussen drie mensen. De een zegt: ik fotografeer. De tweede zegt: ik tuinier. De derde zegt: ik doe opsporingswerk… Hoezo opsporingswerk? Jawel, Iedere dag zoek ik mijn bril, mijn wandelstok, mijn valse tanden, mijn sleutels…Met andere woorden, je weet niet wat zal het worden.

Er zijn ruwweg twee mogelijkheden. Het pensioen, dat is de fase tussen werk en zerk, of het pensioen is niet het einde van de weg, het is enkel een verandering van richting. Hoe het ook zij, je staat voor een dubbele taak. Eerst afscheid nemen, afstand nemen en dan opnieuw op gang komen om opnieuw je leven in te richten en zin voor dat leven te vinden. Het is iets, waar ik wel tegenop zie, maar ook wel naar uitzie, dus het is met een dubbel gevoel, dat ik hier sta. Maar er is niets dubbels aan, wat ik voel als het gaat om uw komst hiernaar toe, dat u met zovelen de moeite hebt genomen om hier te komen en afscheid te nemen, dat vind ik overweldigend en daar ben ik dankbaar voor.

Ook Loesje heeft de nodige wijsheden gedebiteerd over met pensioen gaan. Daar zitten hele flauwe uitspraken bij, zoals: van de cadeaubonnen kan ik mooi de vensterbank vullen met geraniums, maar ook een hele mooie, die mij aansprak: Ouder worden is eigenlijk best vernieuwend. En dat is het, een nieuwe fase, met enige leegte om wat je achter je moest laten, maar ook met heel veel nieuwe ruimte. En als me de tijd gegeven wordt, wil ik daar gebruik van maken en daarvan genieten. Samen met Joke mijn vrouw, die altijd garant stond voor een stabiel thuisfront, iets wat voor mij van onschatbare betekenis was en is.

In de tijd, dat ik hier was heb ik honderden toespraakjes gehouden en dan zocht ik altijd naar een passend gedicht, of citaat. Ik wil besluiten met een wens uit een boekje van Marinus van de Berg, een ziekenhuispastor, waar ik een goede band mee had, een wens voor Zorgcentrum Aelsmeer:

Dat hier in huis mag zijn
De geest van liefde en vriendschap

Dat hier in huis mag zijn
De geest van geduld en hoop

Dat hier in huis mag zijn
De geest van warme aandacht

Dat hier in huis mag zijn
De geest van tedere zorg

Dat hier in huis mag blijven
De geest die heelt en beschermt

Dat hier in huis mag blijven
De geest die gemeenschap sticht

Dat hier in huis altijd zal zijn
Een Geest waarbij iedereen zichzelf kan zijn.

Dank jullie wel voor de komst hiernaar toe om afscheid te nemen, dank jullie wel voor de vele en prettige contacten, dank jullie wel voor de collegialiteit en de vriendelijkheid die ik altijd ervaren heb. Dank jullie wel!!!'

(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Burgemeester Jeroen Nobel met de gedecoreerde en trotse Jan Dreschler met zijn echtgenote Joke nog op de fotoshoot en dan kan de afscheidsreceptie beginnen!


(Foto Amstelveenweb.com - 2016)

Jan Dreschler de Ridder

En toen was het tijd voor een drankje en een hapje. Heel veel mensen kwamen Jan en zijn vrouw Joke nog de hand schudden, presentjes overhandigen en de beste wensen uiten. Het was alweer een prachtige middag in Zorgcentrum Aelsmeer, maar ook een emotionele. Zorgcentrum Aelsmeer zonder Jan Dreschler is haast ondenkbaar. Maar het is nu wel een feit en de Redactie van Amstelveenweb.com wenst de heer Frans Knuit heel veel succes in zijn nieuwe functie als Directeur van het Zorgcentrum. En voor Jan Dreschler? De Redactie gaat ervan uit dat Jan zich zorgen maakt om niks. Straks weet hij niet eens meer hoe hij zijn dagen vulde, inclusief een 60-urige werkweek, of meer. Wij, de Redactie van Amstelveenweb.com, wensen jou Jan, een hele mooie nieuwe levensfase toe!

Een artikel uit de Aalsmeerder Courant maart 1995: J.M. Dreschler nieuwe directeur Zorgcentrum

AALSMEER - De 44-jarige J.M. Dreschler bekleedt vanaf 1 maart de functie van directeur van Zorgcentrum Aelsmeer. Hij vervangt mevrouw G.W. Ludwig, die vanaf die datum gebruikmaakt van de VUT-regeling. Dreschler is op dit moment directeur van Woudsoord te Woubrugge.

Dreschler is afkomstig uit Haarlemmermeer, is getrouwd en heeft twee kinderen. Na de middelbare school volgde hij de opleiding tot verpleegkundige in het VU-ziekenhuis in Amsterdam. Na een aantal jaren als verpleegkundige in het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis is hij sinds 1982 werkzaam in de ouderenzorg. Hij werkte zeven jaar als hoofd verzorging in een verzorgingstehuis in de Achterhoek en werd in 1989 directeur van het verzorgingstehuis van Woubrugge.

De nieuwe directeur van Zorgcentrum Aelsmeer is enthousiast over het verzorgingstehuis anno 1995. In de ruim 12 jaar, dat hij in deze tehuizen werkzaam is, heeft hij veel ervaring opgedaan en volgt hij de ontwikkelingen in de ouderenzorg op de voet. Deze ontwikkelingen scheppen naar zijn mening steeds meer mogelijkheden om ouderenzorg aan te passen aan de wensen van ouderen. In samenwerking met bestuur, medewerkers en anderen wil hij zoeken naar de beste manier om ook bij toenemende vergrijzing optimale ouderenzorg op maat te kunnen bieden. Volgens Dreschler biedt Zorgcentrum Aelsmeer daarvoor een buitengewoon goede uitgangspositie.