Schadelijke stoffen binnenkrijgen via de voeding

Mensen kunnen via de voeding stoffen binnenkrijgen die mogelijk schadelijk zijn voor de gezondheid. Om te bepalen, of dit het geval is, is het belangrijk om te weten, hoeveel van deze stoffen mensen binnenkrijgen. Om dit te berekenen worden innamemodellen gebruikt. Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) heeft deze modellen nu beschreven. Met deze modellen kan de meest realistische schatting van de inname van stoffen via de voeding worden verkregen. Voorbeelden van mogelijk schadelijke stoffen in voeding zijn resten van bestrijdingsmiddelen, stoffen die via het milieu in voedsel terechtkomen (zoals dioxine, cadmium, lood, kwik) en stoffen die er door verhitting in komen (zoals acrylamide en furanen).

Beslisboom. Afhankelijk van het type risico (acute of chronische gezondheidseffecten) wordt eerst vastgesteld, of een berekening van de inname op de korte, of op de lange termijn nodig is. Bij de langetermijn modellen zijn dan nog meerdere typen mogelijk. Daarom bevat de beschrijving een beslisboom om te kiezen welk model het best gebruikt kan worden om de langetermijn inname te berekenen. De keuze voor een bepaald model moet altijd worden gemotiveerd in de verslaglegging van een innameberekening.

(Bron Wikipedia - 2016)

Numerieke natuurkunde is het vakgebied binnen de natuurkunde, dat zich bezighoudt met het simuleren van fysische systemen om zo theorieën te kunnen vertalen in experimenteel toetsbare voorspellingen

Beschikbaarheid gegevens. De modellen zijn alleen bruikbaar als er voldoende gegevens beschikbaar zijn over, hoeveel er van bepaalde voedingsmiddelen wordt gegeten en in welke concentraties de stoffen in deze voedingsmiddelen aanwezig zijn. De voedselconsumptiegegevens die hiervoor gebruikt worden, zijn afkomstig van Nederlandse voedselconsumptiepeilingen en zijn veelal voldoende om de inname van de meeste stoffen te berekenen. Voor stoffen die vooral in voedingsmiddelen zitten die zelden worden gegeten zijn soms onvoldoende voedselconsumptiegegevens beschikbaar. Ook de concentratiegegevens zijn niet altijd voldoende voorhanden. Dit betekent dat het niet altijd mogelijk zal zijn om met een model de inname van stoffen te berekenen.

Monte Carlo Risk Assessment. De modellen zijn beschikbaar in de Monte Carlo Risk Assessment (MCRA) software. De beschrijving van de modellen is gemaakt door het RIVM en Wageningen UR Biometris. Download:  Probabilistic dietary exposure models (pdf Engels 45 pagina’s)

De Monte Carlo methoden (of Monte Carlo experimenten) zijn een brede klasse van algoritmes die afhankelijk zijn van herhaalde steekproeven om numerieke resultaten te verkrijgen. Zij worden vaak gebruikt in fysische en mathematische problemen en ze zijn het meest nuttig, wanneer het moeilijk, of onmogelijk om andere wiskundige methoden.

Het is een simulatietechniek, waarbij een fysiek proces niet één keer, maar vele malen wordt gesimuleerd, elke keer met andere startcondities. Het resultaat van deze verzameling simulaties is een verdelingsfunctie die het hele gebied van mogelijke uitkomsten weergeeft. De term Monte-Carlo is afgeleid van het beroemde casino uit Monte Carlo. Dat betekent niet, dat het een methode is die gebaseerd is op gokken. Het refereert aan de manier, waarop voor elke nieuwe simulatie (een van de vele), de startcondities worden bepaald, uitgaande van een verzameling van reëel te verwachten condities.