Textielsculpturen en schilderijen in het Glazen Huis

Vanaf 28 oktober t/m 15 november 2009 is het Glazen Huis in het Amstelpark, de thuishaven van de multimediale kunstmanifestatie Transparantie. Twee kunstenaars tonen textielsculpturen, schilderijen, foto's en video's.

(Marlijn Franken - 2009)

De flyer van de tentoonstelling in het Glazen Huis

Met ieder weekend iets extra's: veel muzikanten en een video-performce en dat alles maakt dat het chillen wordt in het Glazen Huis. Het belangrijkste is natuurlijk dat Marlijn Franken en Anita de Harde hun werk tonen, maar het ondersteunende programma is ook niet mis:

zondag 1-11 Opening door Rob Perrée, muziek door Supercity Band;

zaterdag 7-11 Seconddancedoll VJ Spinsekt / DJ Steefeest;

zondag 8-11 Jazzy duo Hans Mersmann, gitaar / Anita de Harde, zang;

zaterdag 14-11 Steve Kramer speelt Bach, solo cello;

zoondag 15-11 Ensemble Arabesque, Marokkaanse muziek.

Rob Perrée, schrijver, kunsthistoricus (o.a. Kunstbeeld) opent deze manifestatie van beeldende kunst, muziek, performance, video en workshops. Meer info op: www.transparantie.web-log.nl Adres: Amstelpark, 1079 Amsterdam

Een samenwerkingsproject van Marlijn Franken en Anita de Harde

TRANSPARANTIE IN ERE HERSTELD

Er zijn periodes waarin een bepaalde beroepsgroep met een bepaald woord of een bepaald begrip aan de haal gaat. Dat was het geval met ‘transparantie’. Politici gingen het te pas en te onpas gebruiken om hun potentiële kiezers duidelijk te maken hoe goed zij in staat waren de taal van het volk te spreken en te begrijpen.

Dusdoende haalden ze iedere nuance uit het woord en verminkten het tot een afgetrapt, hol en nietszeggend cliché. Gelukkig zijn er dan altijd schrijvers of kunstenaars die zo’n woord zijn kleurrijke en gelaagde inhoud teruggeven en ervoor zorgen dat het in zijn oorspronkelijke staat zijn renaissance beleeft in de Grote Van Dale.

Kunstenaars Marlijn Franken en Anita de Harde doen dat in hun gezamenlijke, multimediale project ‘Transparantie’, dat zich presenteert in ‘Het Glazen Huis’ in het Amsterdamse Amstelpark.

Marlijn Franken (Amsterdam) is oorspronkelijk kledingontwerper. Als kunstenaar is ze autodidact. Hoewel ze in opdracht nog altijd kledingstukken ontwerpt, worden deze in haar vrije werk geleidelijk maar onvermijdelijk steeds minder draagbaar. Ze veranderen in objecten en installaties die in hun vorm en materiaalkeuze weliswaar nog herinneren aan hun praktische verleden, maar die steeds meer hun eigenwijze weg gaan en kiezen voor de absolute artistieke vrijheid.

Voor dit project maakt ze objecten en sculpturen van metaalzijde. Die transparante stof bewerkt ze met een kleurloze verharder en hars die de belangrijkste kenmerken ervan – glans en transparantie - in tact houdt, maar die de stof tegelijkertijd een flexibel soort substantie geeft. Zo ontstaan werken die menselijke figuren suggereren, waarin menselijke figuren hun sporen hebben achtergelaten of die zelfs de indruk wekken dat ze door de mens zijn verlaten.

Een emotionele lading die wordt versterkt doordat de werken zowel licht vangen, via het metaal in de zijde, als licht doorlaten. Dat proces is gekoppeld aan het moment van de dag en de daarbij horende lichtval. Dat maakt dat één werk bijvoorbeeld ’s morgens een andere gedaante heeft, en dus een andere gevoelswaarde representeert, dan ’s middags.

Anita de Harde (Lelystad) is opgeleid aan de Rietveld. Ze maakt schilderijen waarop menselijke figuren hun schaduw letterlijk vooruit werpen. Vaak is de figuur zelf niet of nog maar gedeeltelijk te zien. De suggestie die daarvan uitgaat, namelijk, dat de schaduw belangrijker is dan de mens zelf, wordt bevestigd door één van de titels van haar schilderijen. ‘Inner self’. Schaduw en ziel zijn inwisselbaar geworden. Omdat De Harde de verf die ze gebruikt combineert met gel, geeft ze niet alleen ruimte aan het toeval – gel laat zich niet sturen - , er ontstaat tevens een transparante gelaagdheid. De verflagen reageren op elkaar én geven doorzicht. In een aantal werken zorgt de gel voor het effect van water en transformeren de schaduwen in spiegelbeelden.

Het is haast vanzelfsprekend dat Anita de Harde naast schilderijen ook foto’s bijdraagt. In dat medium kan ze het spel van licht en donker, van schaduw en lichtval verder verfijnen en uitwerken. Ze kan fragmenten uit de werkelijkheid lichten die zich, door de technische kwaliteiten van het medium, lenen voor een symbolische verdieping en een persoonlijke interpretatie.

Marlijn Franken en Anita de Harde werken niet alleen samen in dit project omdat er in hun werk thematische overeenkomsten zijn. Ze gaan ook daadwerkelijk werken samen maken. Er komen korte video’s waarbij de één het beeld en de ander het geluid levert. Verder ontstaan er schilderijen die zich laten inspireren door sculpturen en omgekeerd. Bovendien worden ook de basismaterialen – zijde en linnen – onderling uitgewisseld.

Die samenwerking laat zich niet plannen en kan tot vlak voor de opening van het project verrassingen opleveren. Voor het publiek, maar niet in de laatste plaats voor de kunstenaars zelf.         

Rob Perrée (curator, kunstcriticus, redacteur Kunstbeeld) Amsterdam, augustus 2009